Concert: Passenger - Ziggo Dome

Het is prachtig om sommige artiesten naar grote hoogte te zien groeien. Een goed voorbeeld daarvan is Mike Rosenberg, die bij het grote publiek bekend is geworden door die ene hit, 'Let Her Go', onder de naam Passenger. Het begon in Paradiso, maar daarvoor is de verhalenverteller uit Brighton nu eigenlijk te groot geworden. Het is tijd voor het grootste werk wat er bestaat op dit moment in de concertindustrie in Nederland, de Ziggo Dome. En daar wordt op 26 oktober een speciaal concert afgeleverd. FOK! was er natuurlijk bij en zag een artiest die nog echt muziek maakt voor de mensen die willen luisteren en dat nog steeds als zijn enige doel voor ogen heeft.

Eerst mag Gregory Alan Isakov het publiek opwarmen. En dat hij daar nog flinke moeite mee heeft, blijkt al direct. Het is allemaal net iets te statisch. Isakov staat een klein half uur zo goed als stil een aantal nummers te spelen en er is geen enkel moment in de set dat het enigszins tot leven komt. Als er dan vervolgens nog wat woorden aan te pas komen van de muzikant uit Zuid Afrika, is het eigenlijk al te laat en is de aandacht van een groot deel van het publiek al lang op iets anders gericht. Jammer, maar niet volledig te voorkomen. Een goed voorprogramma zijn blijft nog altijd een kunst.

Na een half uur is het voor de onrustige fans, die zich zowel op de vloer als op hun stoelen comfortabel hebben gemaakt, dan eindelijk zo ver. Geen vuurwerk, geen poespas. Het is gewoon Mike Rosenberg die voor hen een flink aantal liedjes komt spelen. Wel heeft hij dit keer iets uit te leggen. "Voor degene die al een aantal keer naar mijn shows zijn gekomen, is het misschien raar om niet alleen mij te zien. Ik heb dit keer ook een band gevraagd om een beetje te helpen, en ik hoop dat jullie dat goed vinden". Er wordt geopend met 'Somebody's Love', een liedje dat het al erg goed doet met de toevoeging van de band. Na deze track is het voor Rosenberg gelijk verhalentijd. Hij vertelt over wat er allemaal is gebeurd de afgelopen jaren en dat hij weer enorm blij is om in Amsterdam te mogen staan, een stad waar heel veel voor het eerst gebeurde. "'Let Her Go' werd, zoals velen van jullie misschien wel weten, hier voor het eerst een succes en wat dat liedje op een gegeven moment voor een leven is gaan leiden is te danken aan jullie. Dank jullie wel voor deze kans, en ook om deze grootste headlineshow ooit te mogen doen"; de capaciteit van 14.000 mensen is dan ook het grootste gebouw waar Passenger ooit heeft mogen optreden. 

Na nieuw materiaal in de vorm van 'If You Go' en een oude bekende '27', wordt al snel duidelijk dat Passenger ook meer dan verdient om hier te staan. De energie en de toewijding spat van de twee grote schermen en van Mike zelf af en hij geniet er duidelijk van. Het publiek zingt luidkeels mee, maar wordt gevraagd om muisstil te zijn om het verhaal te horen achter 'Travelling Alone'. Rosenberg vertelt over zijn tijd in Kopenhagen; hoe hij daar moeite had om op straat te mogen spelen en zich dus haast automatisch afzonderde op een plek waar niemand hem kon vinden. Dat was de enige manier waarop hij zijn muziek op straat kon brengen. Hij vertelt vervolgens over twee personen die hem hebben geïnspireerd om dit liedje te schrijven en hoe hij hun korte levensverhalen letterlijk erin heeft weten te verwerken. Als hij dan vervolgens in complete stilte op zijn gitaar begint te spelen, is dat een kippenvel moment pur sang. Het publiek is hier getuige van een optreden van een rasechte muzikant. Eentje die het niet doet voor het geld, maar eentje die de verhalen die hij op zijn tocht over deze aardbol heeft meegemaakt, op een zo'n goed mogelijke manier wil brengen. 

Vervolgens wordt de vaste cover van Simon & Garfunkel, 'Sound of Silence', ingezet en is er enige verwarring die bij de mensen die niet helemaal bekend zijn met deze gewoonte (Mike: "Mensen, dit is een compleet nieuw nummer, let maar op"). Wanneer er dan weer geschreeuwd moet worden is er de vraag of er iemand dingen haat. Het lampje gaat bij iedereen branden en 'I Hate' wordt na een kleine inleiding ingezet, met enkel en alleen die bekende gitaarsound waar Passenger zo bekend mee is geworden. En opnieuw blijft het nieuwe album niet achter. De titelplaat 'Young as the Morning Old as the Sea' en 'Beautiful Birds' zijn composities om stil van te worden. Als een perfecte bespeler van het publiek wordt vervolgens 'Let Her Go' ingezet. Na tien seconden is bij iedereen duidelijk dat het hier om dé plaat gaat en er wordt luidkeels meegejuichd, gejoeld en gezongen. Het is allang niet meer nodig om dit liedje in te zetten aan het einde van een optreden; Passenger heeft genoeg materiaal om dik anderhalf uur te vullen en niet in clichés terug te vallen. 

"Zoals ik al vertelde werd dat nummer het eerste groot in Nederland. Ik stond in het voorprogramma van Ed Sheeran en werd in de Heineken Music Hall onthaald alsof ik de hoofdact was", vertelt Rosenberg met een enorme lach op zijn gezicht. Hij weet namelijk wat nog komen gaat. "Dus heb ik met Ed een soort wedstrijdje gedaan via Facebook, want normaal zouden we dit nummer samen spelen. Goed, dat kan natuurlijk niet, maar kijk maar even of jullie degene die ik meegenomen heb, kennen". Vervolgens maakt niemand minder dan Ed Sheeran zelf het podium onveilig met Mike. Ze spelen 'Heart's om Fire', normaal een redelijk rustig nummer, maar de zaal is inmiddels niet meer te houden. Dit had niemand verwacht. Onder een luid applaus en met de mededeling "dat hadden jullie niet verwacht hè?" van Mike zelf verlaat Sheeran weer het podium. Om het publiek even van de schrik bij te laten komen wordt er een luchtige cover gespeeld van Paul Simon's 'Diamonds on the Soles of Her Shoes' en wordt de meezinger 'Scare Away the Dark' als laatste ingezet. En toch verlaten na dat nummer al een klein groepje mensen de Ziggo Dome. En daardoor missen ze toch nog twee nummers. Het uiterst persoonlijke 'Home' zorgt voor een prachtige stilte, die vervolgens weer zoals gewoonlijk wordt omgezet in een kolkende chaos door de mededeling dat er dan echt een einde aan komt. 'Holes' is de hekkensluiter van de avond en blijkt een perfecte keuze te zijn. Het refrein wordt nog een aantal keer luidkeels gescandeerd, voor het zaallicht terugkeert.

Passenger slaagt met vlag en wimpel voor de vuurdoop in de Ziggo Dome. De muziek past zowel in de kleine zalen waar het allemaal begon, als in de grote zalen waar de rasartiest nu helemaal klaar voor is. 'Die ene van 'Let Her Go' ' is al lang niet meer een omschrijving van Mike Rosenberg. Een omschrijving als 'een van de beste singer-songwriter artiesten van de afgelopen paar jaar en nog vele jaren in de toekomst' voldoet beter na het zien van dit optreden.