Rise of the Tomb Raider: 20 Year Celebration

Rise of the Tomb Raider is nu dan eindelijk te spelen op de PS4. Bijna een jaar na de originele release probeert Square Enix de game aantrekkelijk te maken door het te verkopen als een '20 Year Celebration'-pakket. Dat is ze aardig gelukt, want naast de hoofdgame krijg je in deze versie een karrevracht aan inbegrepen DLC. Toch kan de grote hoeveelheid aan content een gebrek aan kwaliteit niet verbloemen.

Rise of the Tomb Raider is een directe sequel op de Tomb Raider-reboot die in 2013 uitkwam. Deze games hanteren een beetje de Uncharted-formule: veel klimmen, spectaculaire setpieces en third-person knalactie. Tomb Raider heeft wel een eigen karakter dankzij meer open levels, een paar RPG-lite systemen en optionele puzzelkamers (tombes).

In dit deel probeert Lara de naam van haar overleden vader te zuiveren. Ze gebruikt zijn research om een mysterieus artefact op het spoor te komen. Daarbij krijgt ze concurrentie van de religieuze militaire organisatie 'Trinity'. Veel meer woorden wil ik aan het verhaal niet vuilmaken. De personages die langskomen, hun achtergrond en alles wat ze doen: het is totaal niet interessant en niemand heeft ook maar een beetje charisma. Het verhaal neemt zichzelf veel te serieus, maar komt over als een slappe C-film.

2dope gaf de game vorig jaar een sterke acht. Ikzelf ben een stuk minder dol op de game. Het verhaal terzijde, ik vind de rest van de game slechts middelmaat. Wat dat betreft vind ik het een beetje als een Ubisoft-game aanvoelen. Het ziet er mooi uit en er is veel content, maar echt superleuk om te spelen is het niet. De schietactie is slechts 'okay', de setpieces zijn minder spectaculair dan de concurrentie, de tombes classificeren amper als puzzels en het craften en levelen voegt amper wat toe. Het is een game die je een beetje op de automatische piloot speelt (zelfs op de Survivor moeilijkheidsgraad) en achteraf blijft er weinig hangen.

Gelukkig is er meer te bespreken dan de hoofdgame, want de inbegrepen DLC maakt het enigszins goed. Allereerst is er de Baba Yaga-hoofdstuk. Je krijgt ongeveer op een derde van de campaign toegang tot deze content. In deze DLC neemt Lara het op tegen een heks. Deze zogenaamde heks heeft haar hoofdkwartier volgepropt met planten die indringers laten hallucineren. De hallucinaties brengen scènes teweeg zoals een huis dat op enge poten loopt. Dit brengt een soort spektakel dat ik meer in de hoofdgame had willen zien.

Wat deze DLC vooral bijzonder maakt is dat het een heuse lastige puzzel bevat en het enige echte baasgevecht in de game. Dat gevecht is ook erg goed bedacht en bovendien prachtig afgebeeld door de hallucinaties. Als je Rise speelt moet je zeker ook dit stukje content zien.

Blood Ties, een andere DLC-uitbreiding, doet ook iets wat in de hoofdgame had moeten gebeuren: het maakt de Croft-familie een stuk meer relateerbaar. Richard Croft, de vader van Lara, is een belangrijke motievatiebron voor Lara in de game. Helaas blijft hij vooral een anoniem personage waar we niets om geven. Pas in Blood Ties wordt hij een echt personage en begrijpen we veel beter waarom Lara überhaupt haar leven riskeert.

Blood Ties speelt zich af in Croft Manor. Lara's oom Atlas wil het huis van haar afnemen, waarop Lara besluit om te zoeken naar een testament. Deze DLC bevat geen vuurgevechten of combat, je enige doel is om het huis te verkennen. Onderweg lees je allerlei (ingesproken) brieven van Lara's ouders, de oude butler en oom Atlas. De brieven zijn goed geschreven en ook mooi ingesproken. Het is erg laat, maar de Crofts weten eindelijk te boeien. Dit hoofdstuk is kort en misschien ook iets te simpel, maar zeker onmisbaar.

Croft Manor wordt vervolgens hergebruikt in Lara's Nightmare. Je moet dan in hetzelfde huis zombies afwenden terwijl je op zoek gaat naar drie specifieke vijanden. Dit heb je alleen wel in minder dan twintig minuten uitgespeeld en heeft echt heel weinig om het lijf. De rest van de DLC is vergelijkbaar met dit. Endurance en Cold Darkness brengen meer combat en survival situaties, maar maken weinig indruk.

Conclusie:
Rise of the Tomb Raider: 20 Year Celebration is op zich een mooi pakket met veel content. Persoonlijk vind ik alleen de meeste content heel matig. Met uitzondering van twee hele leuke DLCs kon Rise of the Tomb Raider mij niet echt bekoren. Het is als sequel niet slechter dan de voorganger, maar de oppervlakkige formule lijkt een beetje uitgewerkt.

Doe mee met onze Tomb Raider-prijsvraag en win een goodiebag!