Dragon Quest VII: Fragments of the Forgotten Past

Dragon Quest VII: Fragments of the Forgotten Past is een van de grootste JRPG's die ik ooit heb gespeeld. Deze massale, bizarre en ietwat logge game is een avontuur van jewelste. Het duurt heel lang het avontuur echt op gang komt, waardoor ik voorspel dat er veel mensen voortijdig zullen afhaken. In ruil voor veel tijd en geduld wacht echter een heel bijzondere JRPG.

Dragon Quest VII is nu eindelijk écht uitgekomen in het Westen. De PS1-versie uit 2001 is een gedrocht qua vertaling en telt daarom eigenlijk niet. De prachtige 3DS-remake uit 2013 moest helemaal opnieuw vertaald worden, een gigantische onderneming die commercieel gezien niet logisch was. Gelukkig is de game alsnog vertaald en kunnen we DQVII spelen zoals het hoort.

Het verhaal van DQVII is interessant. De wereld bevat slechts één klein eiland en voor de rest alleen een gigantische oceaan. Het hoofdpersonage woont op dat eiland in een klein vissersdorp. Hij is beste vrienden met de prins van het koninkrijk, die in het kasteel van het enige andere dorp woont. Ik ga niet de beruchte lange introductie helemaal uitleggen, maar op een gegeven moment ontdekken de jongens dat ze met magische steenfragmenten via een mysterieuze tempel naar compleet andere eilanden in het verleden kunnen gaan.

De eilanden in het verleden zijn altijd in crisis. Handlangers van de Demon King hebben altijd wat uitgespookt. Als je het probleem oplost red je het eiland en verschijnt deze ook in het heden. Zo wordt het doel van de jongens en de mensen die er later bijkomen om de wereld in het heden volledig te herstellen. Dit is in meerdere opzichten een interessant concept. De wereld ontvouwt zich via deze methode op een andere manier dan we gewend zijn van JRPGs. Het is ook erg leuk om te zien hoe de dorpen die je in het verleden hebt gered zich hebben ontwikkeld in het heden (er zitten honderden jaren tussen).

Nu is het ook een goed moment om de verschillen tussen de PS1- en de 3DS-versie uit te leggen. Het grootste verschil zijn de graphics. De PS1-versie oogt nog als een SNES-game met sprites en al, terwijl de 3DS-versie compleet 3D is en heel modern oogt. Op de 3DS is de game een lust voor het oog, met als enig nadeel dat sommige elementen zoals bomen last van pop-in hebben.

En ander heel belangrijk verschil is dat er heel veel irritante elementen uit de PS1-versie zijn gestroomlijnd of verwijderd. Het klassensysteem, dat je pas na twintig uur spelen vrijspeelt, werkt veel soepeler en je hoeft veel minder te grinden. Backtracken is ook verminderd dankzij een permanente radar in het onderste scherm dat je laat weten of een van die fragmenten in de buurt is. In het algemeen is er dus veel gedaan om de speelervaring een stuk plezanter te maken.

Toch is het duidelijk dat deze game van origine een PS1-game is. De content voelt helaas vooral in de eerste vijftien uur en in de laatste tien uur erg aangedikt. Het begin van de game is veel te sloom en ik dacht zelfs lange tijd dat het een saaie Dragon Quest-game zou worden. Er zijn tot dat moment te veel fetchquests, je wordt gedwongen om dezelfde dungeons in zowel het verleden als het heden te doen, de verhalen boeien niet genoeg en de game is bovendien veel te makkelijk.

Alles verandert vanaf Alltrades Abbey. De eilanden worden een stuk groter, de verhalen worden tragischer en het spel wordt een stuk moeilijker. Leuker nog is dat de verschillen tussen heden en verleden groter worden. Vanaf dat moment kon ik Dragon Quest VII niet meer stoppen te spelen. Het werd een episch avontuur dat ik niet snel zal vergeten.

Een van de belangrijkste elementen van de game is dat elk eiland een eigen cultuur en een eigen verhaal heeft. De verhalen in Dragon Quest VII zijn prachtig, waarschijnlijk de beste collectie in de serie. Dragon Quest is ook niet bang om bepaalde verhalen tragisch te laten eindigen, wat het natuurlijk nog mooier maakt. Het enige minpunt in dit alles is dat er niet genoeg NPC-modellen zijn, hierdoor loop je ook in totaal verschillende eilanden tegen personages aan die te vaak er precies hetzelfde uitzien.

Conclusie:
Dragon Quest VII is een top-JRPG op een handheld, die sowieso al barst van goede voorbeelden van het genre. Als je je door het ietwat saaie begin kunt slaan wacht een prachtige game. Dragon Quest VII was voorheen door de slechte vertaling en de grindy elementen een beetje het zwarte schaap van de franchise. Dankzij deze remake, waar we heel lang op hebben moeten wachten, is het nu een van de mooiste hoofstukken.

Pluspunten
Minpunten
  • Gigantisch avontuur
  • Mooie persoonlijke verhalen
  • Goede klassen-systeem
  • Grafisch mooie game
  • Content voelt in het begin en helemaal aan het eind aangedikt
  • Hergebruikt te veel NPC-modellen
Exclusief voor Nintendo 3DS.