No Man's Sky

No Man's Sky is een game die tot stratosferische hoogtes van hype is opgeblazen door een ambitieus concept, een overenthousiaste ontwikkelaar en gamers die ten koste van alles wilden dat dit de ultieme game zou worden. Het resultaat is een oppervlakkige game waar je materialen verzamelt om er spullen van te maken. Tja.

Een van de gouden regels van recenseren is dat je het spel moet beoordelen voor wat het is en niet voor wat je wilde dat het zou zijn. Onrealistische verwachtingen en doelen toekennen aan een game die de ontwikkelaar zelf nooit voor ogen had zijn grote valkuilen. In het geval van No Man's Sky liepen mijn verwachtingen en de eigenlijke game totaal niet overeen, maar dat is helemaal te wijten aan Hello Games. Zij hebben de afgelopen twee jaar bij monde van Sean Murray over allerlei features en doelen gesproken die nu simpelweg niet in de game zitten.

Hoe kun je dan nog de game beoordelen voor wat het is? Deze review gaat op zoek naar een antwoord door twee aspecten te behandelen: eerst de teleurstelling van de onvoldane beloftes van No Man's Sky en daarna wat de game nu eigenlijk is en of het de moeite waard is om te spelen.

No Man's Sky werd door Hello Games en Sony verkocht als een ontzettend complexe en ambitieuze game. Het zou een game worden vol ingewikkelde facties, grote verschillen tussen planeten en waar je deel kon nemen aan gigantische ruimtegevechten. Ondanks dat het universum volledig gegenereerd is door een algoritme zou het bezaaid worden door allerlei complexe systemen die de game zowel diepgang als vrijheid zouden geven. Je kon een verkenner worden en je daar volledig op focussen, of iemand die oorlog voert tegen bepaalde rassen.

De realiteit is helaas heel wat anders. No Man's Sky is een simplistische crafting en gathering game. Simpeler dan Minecraft zelfs. Er zijn niet echt facties in het spel, ruimtegevechten zijn beperkt, vliegen sowieso lijkt half on-rails, planeten lijken veel op elkaar en het craften is totaal niet creatief. Zelfs als we de ambiteuze versie van No Man's Sky even vergeten is de game die we hebben gekregen niet zo leuk om te spelen.

Wat doe je nu eigenlijk in No Man's Sky? In de basis ga je van planeet naar planeet. Je verzamelt materialen en scant voor specifieke dingen. Langzaam (of snel als je bepaalde tactieken van Reddit gebruikt) upgrade je je exosuit, je schip en je multi-tool. Je leert warp cells maken, iets dat je gaat helpen bij je doel om bij het centrum van het universum te komen. Daarbij kun je kiezen om hulp te krijgen van de mysterieuze Atlas.

Zo slecht klinkt het bovenstaande niet. Het is een avontuur waar je vrij de ruimte verkent en onderweg nog wat alien-talen leert en tegen robots vecht. Het probleem is dat het verkennen en bijna alle systemen en mechanieken niet goed uit de verf komen waardoor de hele game als een kaartenhuis in elkaar stort.

Om te beginnen met het verkennen: de computergegenereerde planeten in No Man's Sky zijn saai en lang niet zo exotisch als ze ooit deden vermoeden. Ze lijken ook veel op elkaar en de beperkingen van het algoritme worden te snel zichtbaar. Planeten zijn ook verrassend lelijk, iets dat verergerd wordt door de hevige texture pop-in. De 'unieke' dieren vallen op vergelijkbare wijze tegen. Het zijn allemaal lelijke en niet heel bijzondere beesten die alleen af en toe er ook grappig uitzien. Dit alles maakt van planeet naar planeet gaan en de boel verkennen lang niet zo leuk als het lijkt.

Het andere grote probleem zijn de simplistische systemen en de saaie mechanieken. Neem crafting bijvoorbeeld, een van de belangrijkste pijlers in de game. De enige manier om nieuwe spullen te maken is door een recept te leren. Recepten kun je verstopt in werelden vinden, je kunt ze krijgen door bepaalde vijanden te verslaan en je kunt ze kopen. Zelfs als je de materialen al hebt kun je het item niet maken tot je het recept weet. Het is een saai systeem waar je nooit zelf hoeft te experimenteren.

No Man's Sky is in de eerste uren ook gewoon vervelend om te spelen omdat je constant in je inventory moet wroeten om ruimte te maken. Het echte doel van het spel wordt dan ook om je exosuit te upgraden en een gigantische schip vinden of kopen. Dan kun je eindelijk een beetje verkennen en dingen oppakken zonder dat je de inventory elke seconde moet micromanangen. Andere elementen in het spel zoals combat en interacties met aliens zijn erg oppervlakkig. Het zit in het spel, maar als je het niet doet mis je ook eigenlijk niets.

Dan blijven nog de twee grote verhaaldoelen over. Het centrum van het universum en de 'Atlas Path'. Het internet is terecht (zeldzaam!) in rep en roer over het einde van die twee grote quests. Ik wil het niet hier spoilen, maar ik kan wel zeggen dat beiden absoluut niet de moeite waard zijn. Soms lijkt het zelfs alsof Hello Games er totaal niet over heeft nagedacht of moeite in heeft gestoken. Het feit dat ze het zelf hebben zitten hypen maakt het kwalijk.

De ellende houdt daarmee niet op. Het spel is bij mij tot drie keer toe volledig gecrasht. Normaal is dat geen groot probleem meer bij moderne games, maar No Man's Sky heeft geen uitgebreide auto-save functie waardoor je dus progressie kwijt kunt raken. Erg vervelend als je de game sowieso al hopeloos saai vindt.

Is er dan überhaupt iets leuks aan No Man's Sky? Heus wel. Als je even alle doelen vergeet, niet focust op crafting en gewoon rustig van planeet naar planeet gaan kan het een vrij relaxed spel zijn. Het kan ook leuk zijn om voor een specifiek schip of multi-tool te gaan die je er tof vindt uitzien. Het is ironisch dat het spel een klein beetje succesvol is als je het neemt als precies het tegenovergestelde van een ambiteuze en diepe game.

Conclusie:
No Man's Sky is een grote teleurstelling. Het stelt teleur omdat het zowel de beloftes die jarenlang zijn gemaakt niet nakomt en omdat de eigenlijke game die we kregen simpelweg niet goed is. Wellicht dat er aan de hand van patches, updates en DLC er nog wat van No Man's Sky gemaakt kan worden. Persoonlijk vind ik de fundamenten zó slecht dat ik het me amper kan voorstellen. Mijn hoop nu is dat een andere ontwikkelaar het concept overneemt en we ooit toch nog de game krijgen die we allemaal in ons hoofd hadden.