CD: Unothera - Broken EP
Friesland heeft als het op doom metal aankomt altijd al een naam hoog te houden gehad. Wij denken dan aan bands als Horowitz Funeral, Thy Withering Orchard, Cauteror, The Blue Observer en Crystal Darkness, die vooral in het hoge noorden behoorlijk naam wisten te maken in de scene met hun spetterende concerten. Ook de Leeuwarder band Unothera mag zich nu in dat illustere rijtje aansluiten.
Unothera is een duister doomtrio bestaande uit voormalige bandleden van onder meer Sincerus, Insidiae, Soaking In Entrails, Dimæon en Alice Day. Nadat laatstgenoemde band uiteen viel gingen zanger Ferdinand Wanders, toetsenist en bassist Janneke Smids en drummer Jelle Hamstra begin dit jaar verder als Unothera. De band vernoemde zich naar de Latijnse naam van de Teunisbloem (Oenothera), een plant die anders dan vele anderen gedurende de nachtelijke uren bloeit. Laat dat nou ook net het uitgelezen moment zijn om de Broken-EP van Unothera te draaien.
De Broken-EP is bepaald geen lichte kost en dat horen we al vanaf de eerste pianoklanken van het sobere intro 'Hjerst' oftewel 'Herfst'. Het is slechts het intro van het eposante 'The Sum Of Contradicions', een zwaarmoedige compositie waarin de band zingt over het afscheid nemen van een tweetal vrienden. De ene verloor een lange strijd van de meest vervloekte ziekte die we zo ongeveer kennen (beginnende met een k), de andere vriend maakte zelf een einde aan zijn leven. Nu zullen helaas velen van jullie ook wel iemand kennen die zoiets heeft meegemaakt en de manier waarop zulk nieuws wordt verwerkt is ook voor ieder individu anders. Hoe de bandleden van Unothera deze ellende, verdriet en woede weten samen te vatten in muziek is met deze wetenschap zeer indrukwekkend te noemen.
'The Sum Of Contradicions' doet muzikaal gezien wel wat denken aan het oudere (en beste) werk van bands als Paradise Lost, Anathema en My Dying Bride. Dan is het tijd voor het tweede intermezzo getiteld 'Winter'. Met de gierende wind in combinatie met de piano van Smids komt er zowaar wat koelte uit de speakers. Het is tijd voor de titeltrack van de plaat. 'Broken (Requiem)' is iets meer uptempo maar mag zeker tot de progressieve doommetal worden gerekend al moeten we ook wel een beetje denken aan Opeth bij deze compositie. Laat je echter niet misleiden door het melodieuze karakter van het liedje want ook in 'Broken (Requiem)' is het weer één en al misere. Het treurige epistel is opgedragen aan mensen die problemen hebben met hun schildklier.
Met het daaropvolgende 'Maitiid' oftewel 'Hooitijd' zijn we dan alweer aangekomen bij het outro en tevens de laatste track van deze EP die eigenlijk maar één minpuntje kent en dat is het feit dat deze schijf veel te kort is naar onze mening. Broken van Unothera is een CD die zich laat beluisteren als een soort van teaser en die absoluut naar meer smaakt. Liefhebbers van de betere melodieuze doom mogen deze gelimiteerde schijf zeker niet aan hun neus voorbij laten gaan.
