I Am Setsuna

Square Enix durft het zelf al aan: ze vergelijken I Am Setsuna met de JRPG’S zoals Chrono Trigger en Final Fantasy 6. Dat is lef hebben, want deze games worden gezien als klassiekers in het gouden tijdperk van het genre, zo midden de jaren negentig. Sneeuwlaarzen en warme bontjas aan, want we gaan op reis naar een altijd winters eiland.

Het verhaal begint wanneer je als Endir, een huurling, een persoon redt uit de handen van een uit de klauwen gegroeid monster. Meteen daarna word je aangesproken door een mysterieus pottenkijker, die je vraagt iemand met de naam Setsuna te vermoorden uit het dorpje Nive. Je vindt haar, wil haar vermoorden en dan blijkt dat ze vrij belangrijk is omdat ze de volgende opoffering is. Elke zoveel jaar wordt er een 18-jarige opgeofferd om zo de monsters weer tot bedaren te brengen en het land veilig te maken. Een goed begin van een verhaal, de toon is gezet van I Am Setsuna. Het is dan ook een deprimerende reis met een gezelschap die weet wat het uiteindelijke doel zal zijn. Vanuit welke hoek zij het ook bekijken, Setsuna zal de reis met de dood verkopen.

I Am Setsuna (Foto: Square Enix)

Het verhaal zorgt ervoor dat je verder wil gaan, maar wat me tegenvalt zijn de verhalen van de personages zelf. Setsuna zelf heeft nogal een last te dragen, maar hoe zij eronder is, wordt nooit uitgediept. Zo ook met de andere metgezellen. En dat is jammer, want het verhaal leent zich er uitstekend voor om iedereen meer karakter te geven. Nu blijven het alleen maar de teamleden waarmee je de reis naar de offerplaats onderneemt. Daardoor wordt het meer een ‘hoe loopt het af’ dan dat het je echt pakt, zoals de echte JRPG-klassiekers dat wel deden.

I Am Setsuna heeft een uitgebreider vechtsysteem dan Chrono Trigger, waar de makers goed naar hebben gekeken. Naast een levensmeter en een manometer heb je ook een actiemeter. Pas als deze vol is, mag je een actie doen. Dat kan variëren van een slag, een spreuk of een combo met een ander teamlid. Wacht je, dan vult er een vierde meter. Als deze vol is, krijg je extra bonussen als je jouw slagen of spreuken goed timet en op het juiste moment op een tweede keer de aanvalsknop ramt. Even wennen is het feit dat je aanvallen van tegenstanders niet kunt blokken, juist door die timing-aanval zou ik verwachten dat je met juiste timing ook slagen kunt blokken of pareren.

I Am Setsuna (Foto: Square Enix)

Je uitrusting is nogal karig te noemen. De meeste JRPG’s zorgen er toch wel voor dat je handschoenen, een jas, of een paar speciale schoenen kan dragen, maar in I Am Setsuna heb je alleen een wapen en een paar ringen. Wapens upgrade je in bijna elk dorpje in een al vooraf uitgestippeld plan. Een beetje saai dus. De ringen daarentegen zijn nodig voor de enorm uitgebreide spreuken- en combosystemen. Je krijgt namelijk een soort stenen, die je nieuwe vaardigheden leren. De ringen geven een beperkt aantal sloten om die spreuken te plaatsen. Er zijn vele soorten: beschermende spreuken, aanvallende spreuken, spreuken die voor een specifiek persoon te leren zijn en spreuken die voor elk teamlid beschikbaar zijn. De stenen kun je kopen met materialen bij een speciale handelaar, die in elk dorpje weer te voorschijn komt.

I Am Setsuna (Foto: Square Enix)

Elke tegenstander laat materialen vallen. Het ligt er alleen aan wie en hoe je ze verslagen hebt. Aanvallen met een combo levert weer andere materialen op dan met een vuurspreuk of met een normale slag. Dit systeem zorgt ervoor dat je gaat zoeken om de betere materialen te krijgen. Op deze manier kun je je teamleden ook enorm gevarieerd maken. Setsuna zelf is bijvoorbeeld in het begin de typische heler van het stel, maar door haar wat aanvallende toverspreuken te geven kan ze haar vrouwtje ook staan. Terwijl Endir weer een aanvaller is, maar een genezende aura als mogelijke vaardigheid heeft, waardoor niet alle genezing om de schouders van Setsuna komt. Zo kun je allerlei combinaties gaan verzinnen met je personages, om zo aan een voor jou topteam te komen. Het is alleen jammer dat bepaalde stenen erg sterk zijn waardoor je vrij makkelijk door de kerkers en bossen heen komt. De balans is zoek, en helaas zorgt dat ervoor dat de meeste bazen ook vrij simpel te verslaan zijn.

Grafisch brengt I Am Setsuna wel een mooie sfeer. Het stapt af van de “laten we naar een doel reizen waarbij we allerlei klimaten en landen doorkruizen". Het is sneeuw, het blijft sneeuw. Het geeft een mooie sfeer, met sneeuw dat van bomen af valt, sporen die jij en tegenstanders achterlaten en de mooie muziek die de game draagt. Dit is bedacht door Tomoki Miyoshi, die op zijn zestiende al de muziek voor Soul Calibur V heeft geschreven. Randy Kerber zat achter de piano, die op zijn cv films als Forrest Gump en Titanic heeft staan. Zoals de grafische wereld de triestheid van de reis weergeeft, geeft de muziek ook diezelfde somberheid weer.

I Am Setsuna is niet van het kaliber Chrono Trigger geworden. Is dat erg? Nee, niet bepaald. Het spel doet zijn eigen ding, en als een nieuwe studio dit als debuut aflevert belooft dat wat voor de toekomst. Er is met zorg gekeken hoe ze de trieste reis kijk en luister konden meegeven en dat is prima gelukt. Daarbij zijn ze helaas vergeten dieper in levens en redenen van de personages te kijken. Dat had vast een mooiere ervaring opgeleverd, met nog meer diepgang in het verhaal en zijn reisgezelschap. De gameplay-systemen zijn erg uitgebreid, maar daar is vooral de balans bij zoek. Bij een tweede poging heb ik me ingehouden de superstenen en combinaties te gebruiken. Dan is het spel veel uitdagender, zeker bij boss-fights. I Am Setsuna is uit op PlayStation 4 en pc.

Pluspunten
Minpunten
  • Mooie sfeer in beeld en geluid
  • Uitgebreid skill-systeem
  • Weinig diepgang in personages
  • Balans is zoek
Gespeeld op PlayStation 4. Ook beschikbaar voor pc.