Blu-ray: Joy
Wat als het leven je alleen maar lijkt tegen te werken, ga je er dan tegen in of geef je het op? Joy, gespeeld door Jennifer Lawrence, wordt voor die ogenschijnlijk onmogelijke keuze gesteld. Het succesduo Lawrence en regisseur David O. Russell, dat Oscars opleverde voor ondermeer Silver Linings, Playbook en American Hustle is terug met dit zwartkomische drama, en alhoewel de film misschien soms niet helemaal tot zijn recht komt, is het wel een film die recht uit het hart komt.
Joy heeft het lastig in haar leven. Het werk dat ze doet is vreselijk en als ze thuiskomt zit er een disfunctionele familie op haar te wachten, waar ze dan op haar beurt weer de volledige zorg voor moet dragen. Ze is verantwoordelijk voor alles in huis, aangezien haar man, moeder en vader het niet voor haar gaan doen. Op een dag besluit ze dat ze hier genoeg van heeft en dit leidt tot het opvolgen van een van haar grootste dromen: professioneel uitvinder worden. Wanneer ze hard strijdt voor haar idee wordt dat opgemerkt door een televisiebaas bij Fox Networks, gespeeld door Bradley Cooper (die overigens haast meegenomen kan worden in de driehoek van succes van O. Russell en Lawrence). Joy groeit uit tot de leider van een imperium, maar dat gaat niet zonder horten of stoten.
De rol die Lawrence speelt is een uitdaging, en zeker meer dan dat. Echter, ze weet het weer met volle overtuiging op het scherm te brengen. Het is al vaker gezegd, maar dit is dé actrice van deze generatie. Elke rol die Lawrence aangeboden krijgt weet ze op deze zelfde professionele manier te volbrengen. Ze is niet voor niets op dit moment de best betaalde actrice van Hollywood. In de rol van Joy weet ze een bepaalde breekbaarheid en standvastigheid te mixen die ook te zien was in haar eerste keer als Katniss Everdeen in The Hunger Games. Die films werden echter zo commercieel, dat daar geen ruimte meer voor was. Bij deze film, die overigens wel een commerciële toon over zich heen heeft in zekere mate, is daar wel ruimte voor. O. Russell weet het beste hoe hij met Lawrence om moet gaan en haar tot de grootste hoogte kan brengen in een rol. Dat heeft hij al een aantal keer bewezen.
Wel is de film op sommige momenten erg langdradig. Met zijn 124 minuten lijkt de film veel langer te duren en de aanloop naar het slotstuk lijkt zich dan ook tergend langzaam te ontvouwen. Dit doet werkelijk afbreuk aan de rest van de film, want voor die rest is de rolprent dik in orde. Het spel is van een hoog niveau, de muziek is op de juiste momenten geplaatst en het script is buiten die trage aanloop van een hoog niveau. Die trage aanloop kan misschien geweten worden aan de cinematografie die op sommige momenten ingezet wordt. Dat zijn langzame shots, of simpelweg onduidelijke shots. Ook is er een aantal keer een onnodige herhaling van exact dezelfde scène en daaruit blijkt maar weer dat herhaling niet altijd goed is voor een film.
De meest recente samenwerking van de succesdriehoek Lawrence, Cooper en O. Russell is er een om zeker in het achterhoofd te houden. Alhoewel de film vrijwel genegeerd werd bij de Oscars (alleen Lawrence werd genomineerd voor een beeldje voor haar rol), is het een die zeker in de collectie past van liefhebbers van Jennifer Lawrence's spel. Ook liefhebbers van de wat zwartere komische drama's kunnen hun hart ophalen bij deze film. De extra's laten zien, door middel van interviews en een featurette, wat de film precies van plan is: de kijkers zich misschien een klein beetje te laten identificeren met een figuur als Joy en de volharding die in dat personage te vinden is. Een mooi streven van een mooie film.
