Blu-ray: Regression

Films gebaseerd op waarheden: ze vliegen je tegenwoordig om de oren. Het gevoel dat de makers willen creëren door speciaal te melden dat een film dicht tegen iets zit wat echt is gebeurd, wordt er daarmee niet specialer op. Regisseur Alejandro Amenábar, bekend van goed gewaardeerde films als The Others en Mar Adentro, probeert die indruk weg te nemen met Regression – een op waarheden gebaseerde film.

Welke waarheden zijn dat dan? Zo rond de jaren 90 kwam satanisch ritueel misbruik geregeld in het nieuws. In Regression wordt daarop ingespeeld, omdat John Gray (David Dencik) wordt aangehouden, omdat hij verdacht wordt van het seksueel misbruiken van zijn 17-jarige dochter Angela (Emma Watson). Tijdens de beschuldigingen worden verbanden gelegd met rituelen die het daglicht beter niet kunnen zien.

Rechercheur Bruce Kenner (Ethan Hawke) richt zich op het onderzoek en doet dat samen met psycholoog Kenneth Raines (David Thewlis). Via regressietherapie proberen de rechercheur en psycholoog achter de waarheid te komen, omdat Gray nogal warrig overkomt. Deze therapie moet problemen vanuit de kern oplossen. Deze kern kan diep verstopt zitten, dus wordt de patiënt onder hypnose gebracht en teruggestuurd naar iets uit het verleden – bij voorkeur naar een gebeurtenis van betekenis. Dat is althans heel globaal hoe Regression het uitlegt.

Tijdens het onderzoek komt meer naar boven dan Kenner lief is. Hij schommelt van hot naar her, zowel fysiek als mentaal. Amenábar creëert hierbij een klassiek thrillersfeertje, met veel gezoom en gepan met de camera. Het doet soms denken aan de grotere klassiekers, maar dat is misschien eerder een verlangen naar de echte toppers uit het genre. Regression mist namelijk de spanning, en de desillusie die zichtbaar moet zijn blijft grotendeels achterwege.

Maar om nu te zeggen dat Regression een slechte film is, gaat te ver. De uiteindelijke ontknoping voelt namelijk wel als een desillusie, hoewel dat waarschijnlijk niet de bedoeling is geweest; het was net wat te gemakkelijk en voor een frequente filmkijker net wat te voorspelbaar. Hawke en Thewlis doen het echter prima, waarbij dat voor met name Hawke natuurlijk geen verrassing is. Hij krijgt de meeste screentime en dat maakt het wegkijken een stuk gemakkelijker.

Het principe van de therapie blijft deels onderbelicht. Onderdeel van de desillusie is de gemakkelijke ontknoping, die uiteindelijk toch duidelijk maakt hoe er over de therapie gedacht wordt. Dat is een teleurstelling, maar na een uur en drie kwartier van meer dan degelijke sfeer en zeer aardig acteerwerk, is dat misschien niet eens zo heel erg. Soms moet een film ook niet te gecompliceerd zijn, of te goed, of te ambitieus, maar van Amenábar mag je toch net wat meer verwachten dan dit zesje.

Extra’s

Deze zijn er niet en dat is jammer, want het was goed geweest om meer te halen uit de nieuwsberichten omtrent de satanische rituelen en de therapie zelf. Vooraf worden drie trailers vertoond: The Hateful Eight, Triple 9 en London Has Fallen.