Independence Day: Resurgence

De eerste Independence Day was in 1996 een gigantisch succes. Sterker nog, de film was in die tijd mede verantwoordelijk voor het groter worden van de zomer blockbuster. Een sequel is er echter nooit van gekomen. Tot nu dan, precies 20 jaar later. Is de moeite die is genomen voor deze sequel terecht?

De film start twintig jaar na de gebeurtenissen in het eerste deel. We maken kennis met een wereld die een hele andere geschiedenis heeft dan ons 2016. De technologie die de aliens tegen ons gebruikten hebben we ons eigen kunnen maken waardoor de technologische vooruitgang een enorme stap vooruit heeft genomen. Ook is de aarde al twintig jaar bespaard van gewelddadige conflicten. De strijd tegen de aliens heeft ons echt één gemaakt. Maar dat komt nu op het spel te staan, want waar iedereen altijd bang voor was gebeurt dan eindelijk: de aliens komen terug.

Independence Day Resurgence destruction
Zielloze verwoesting...

Independence Day was een zeer degelijke popcorn-film die nu, twintig jaar later, nog altijd goed overeind blijft. De effecten blijven overtuigend door het gebruik van schaalmodellen en de karakters kregen voldoende aandacht, waarschijnlijk omdat de technologie in die tijd nog niet zover was dat de regisseur (Roland Emmerich) alles kon filmen wat die wilde. Kennelijk was dat maar goed. De sequel, Resurgence, is namelijk zielloos. Emmerich vervalt net zoals in 2012 in over-the-top destructie. Waar de schepen van de aliens in het eerste deel slechts een hele stad overschaduwden, landt er in deze film een schip die net zo groot is als de Atlantische Oceaan. Het schip land van Londen tot aan de oostkust van de VS. Dit is te groot om als kijker volledig te bevatten.

Ook de karakterontwikkeling, die in deel 1 (al dan niet beperkt) wel aanwezig is, ontbreekt hier volkomen. Alle karakters praten in ‘plot exposition’. Daarmee bedoel ik dat iedere dialoog iets uitlegt over de aliens of wat er gebeurt. Voorbeelden als ‘We have 6 minutes left’ of ‘The aliens have a shield!’ komen zo weer bovendrijven. Ook in deze film wordt er geprobeerd een ensemble cast van te maken, met heel veel hoofd- en bijrollen. Je kan je echter niet aan de indruk onttrekken dat sommige karakters weinig bijdragen aan de plot. Zo is er een gezin van kinderen die hun ouders kwijtraken die proberen op een veilige plek te komen. Doordat we hun ouders nooit ontmoeten en deze kinderen pas ontmoeten na een uur in de film voelt het meer als een afleiding en vulling dan iets anders. Echter duurt de film nog geen twee uur dus het lijkt of er meer ruimte voor geweest moet zijn. Het zou kunnen dat er veel geknipt is in deze film.

Independence Day Resurgence Goldblum & Hemsworth
Nieuwe en oude cast tezamen

Liam Hemsworth is de belangrijkste nieuwe toevoeging aan de cast. Als Jake Morrison speelt hij een voormalige gevechtspiloot die is gedwongen tot arbeid op de maan. Hemsworth valt helaas door de mand in deze film. Waar zijn matige vertolking in The Hunger Games nog aan het script leek te wijten, blijkt in deze film dat hij een acteur zonder een inspirerende vertolking is. Ook de rest van de nieuwe cast maakt weinig indruk. Gelukkig is daar Jeff Goldblum die terugkeert als David Levinson. Zijn rammelende, starende technobabble vertolking voelt weer als vanouds. Zeker in combinatie met Judd Hirsch, die terugkeert als vader Julius, kunnen we weer genieten van een paar komische momenten. Ook Bill Pullman keert terug als President Whitmore en is weer aanwezig met een speech. De speech in deze film is helaas niet meer dan een schim dan de eerste speech. Dat is niet te wijten aan Pullman maar aan een inspiratieloos script.

Independence Day Resurgence Bill Pullman

De film is niet per sé slecht en bij vlagen zelfs vermakelijk. De film is echter opgebouwd op formulebasis en lijkt wat eenvoudig in elkaar te zijn gezet, zonder echt kritisch te zijn geweest tijdens de ontwikkeling van deze productie. Er zijn verschillende elementen die doen terugdenken aan de kracht van de eerste film. Zo zijn er een stel schatzoekers aan boord van een boot die gevraagd worden een alienschip in de gaten te houden. Ze hebben hier weinig interesse in maar als een onrealistisch voorstel wordt geaccepteerd door de overheid storten ze zich vol overgave op de opdracht. Ze krijgen misschien drie minuten screentime in deze film maar het geeft wel hart en karakter aan deze personages. Zo zijn er meer momenten, maar over de breedte van de film is het grootste deel zielloos en zonder inspiratie.

Al met al is Independence Day: Resurgence een veilige sequel. Niemand had een film verwacht die dezelfde impact als de eerste zou hebben, maar er zijn voldoende sequels die beter zijn dan de eerste. Dit is helaas een saaie ‘meer explosies en meer actie’ sequel geworden.