Warcraft

Tegenwoordig is het moeilijk om met volledig originele films te komen: de reboots, remakes, prequels en sequels vliegen ons om de oren. De op games gebaseerde films zijn daarin een nog redelijk nieuw uit te boren platform, maar de vraag is of men daar ook echt op zit te wachten. De magie van een game waarin uren speeltijd zit, is immers moeilijk te vertalen naar het grote scherm. Warcraft: The Beginning waagt zich er toch aan, wat ons betreft de ultieme verfilming om vanuit twee kanten te belichten: die van de fan (DJMO), en die van de niet-fan (vinnypassy). 

D: Warcraft: The Beginning vertelt het verhaal van de oorlog tussen de Orcs (Horde) en de mensen uit Azeroth. De film begint in vliegende vaart en dit houdt zeker het eerste uur aan. Je wordt van hot naar her geslingerd, zonder dat je eigenlijk een idee hebt in welk deel je je als kijker bevindt. 

warcraft 3

V: Dit vergt direct al een groot stuk accepterend vermogen. De geschetste wereld balanceert op de rand van het aanvaardbare van bekende en geslaagde filmfantasiewerelden als Avatar, Lord of the Rings en El Laberinto Del Fauno. Het verhaal wordt in eerste instantie verteld vanuit de Orcs en voor de neutrale toeschouwer zijn dat op zijn zachtst gezegd bijzondere wezens. Niet direct creaties waarmee iemand zich snel verbonden voelt en het menselijke raakt ondegesneeuwd. 

D: Het verhaal begint met het samenkomen van verschillende clans Orcs die door ‘De Poort’ richting Azeroth trekken. De Poort wordt geopend met duistere magie die gevoed wordt door leven. De sterkste Orcs worden vooruitgestuurd om zoveel mogelijk mensen gevangen te nemen en zo meer energie te verzamelen om een nieuwe poort te bouwen en de rest van de Orcs over te laten komen. 

V: Eenmaal gesetteld en de wereld geaccepteerd, is dit op zich een prima opzet. Er zijn zeven koninkrijken (waar kennen we dat van?) die op een bekend voorkomende manier geïntroduceerd worden. Dit biedt ruimte voor een ontdekkingsreis naar het menselijke in de beesten en het dierlijke in de mens. 

warcraft 1

D: De oplettende speler herkent de verschillende elementen in de film meteen, evenals de verschillende rassen en steden die voorbij komen. Onder andere Ironforge, Stormwind en Dalaran komen zeer herkenbaar en gedetailleerd voorbij. De fanatieke speler zal zich op deze momenten dan ook echt kunnen verliezen in de film. Ook andere spelelementen zijn zeer gedetailleerd uitgewerkt, waarvoor complimenten. 

V: Dit moet dan net zo zijn als bij Entourage: veel herkenningspunten, maar alleen voor de fans. De momenten waarop dit soort onderdelen ook voor de neutrale kijker zeer duidelijk uitgelicht worden, missen wat extra’s. De visuals zijn niet overdonderend genoeg en de muziek te weinig bombastisch om iets groots aan te kondigen. 

D: De snelheid van de film is een deceptie: het gaat veel te snel. Je krijgt de kans niet om in de film te komen. Zeker het eerste uur vlieg je van hot naar her, je moet heel gefocust zijn om het verhaal te kunnen volgen. Het aanvallen, beschermen, verdedigen en verraden van de eigen soort; het komt allemaal binnen luttele seconden voorbij. De verhaallijn(en) die schrijvers Jones, Leavitt en Metzen geprobeerd hebben aan te brengen in de film zijn redelijk te volgen, mits je goed oplet. Ze lopen namelijk flink door elkaar heen, en ook hier wisselt men te snel af om het goed te kunnen volgen.

warcraft 2 

V: Redelijk is hier inderdaad wel de term voor. Bij een wereld die zo groot is als deze, waarin slechts een van de zeven koninkrijken belicht wordt (of zijn die wezens onderdeel van het koninkrijk?), kun je het niet te groot maken. Er moeten concessies gedaan worden en juist daar gaat het mis: de potentiële dubbele laag in de strijd tussen wezen en mens blijft te oppervlakkig en clichématig en de actie is te dominant aanwezig, is daarbij veel te rechtlijnig en daardoor zelfs vervelend saai. De finale duurt vervolgens te lang en een van de moments suprème is dan weer veel te kort en ontbeert elke vorm van spanning. 

D: Voor de mensen die het spel wel spelen of gespeeld hebben is het een leuke gelegenheid om te ontdekken welke onderdelen uit de game in de film terugkomen en om de verschillende (zeer gedetailleerde) elementen te herkennen. Deze herkenningspunten maken de film voor de fans een degelijk succes. Daarvoor moet je wel van geweld houden, want daar staat deze film bol van. Cijfer: een krappe 5.

V: En voor de mensen die onbekend zijn met de game, is Warcraft: The Beginning een film die bol staat van de actie. Als dat is wat je zoekt in een film en als je openstaat voor een ongeïnspireerde verhaallijn, clichés en een zooitje rare creaties met hoektanden waarvan het volstrekt onduidelijk is wat daar de meerwaarde van is, behalve dan het verwarren van je tegenstander door juist de vraag op te gooien wat die tanden daar doen, dan moet je Warcraft zeker gaan kijken. Cijfer: een dikke 4, wat samen een matige 4,5 oplevert.