Alice Through the Looking Glass

Hoewel het niet onopgemerkt blijft dat Tim Burton de regie voor vervolgfilm Alice Through the Looking Glass heeft afgestaan, blijft zijn Wonderland fier overeind, met de terugkerende castleden als belangrijkste wapenfeit in een eenvoudig, maar vermakelijk verhaal.

Was het allemaal een droom? In veel verhalen is dat nooit helemaal zeker, al is het maar omdat een droom vooral zo echt lijkt zolang je nog droomt. Maar zit Wonderland, zoals misschien ook wel Oz, eigenlijk tussen de oren? In Alice Through the Looking Glass wordt even met het idee gespeeld, heel kort, en daarna schiet het verhaal weer door. Het zet een kijker aan het denken: als Wonderland niet echt is, en het is een droom van Alice, wat betekent haar droom dan?

Alice Through the Looking Glass: Mia Wasikowska

Bij aanvang van Alice Through the Looking Glass is het alweer een jaar of drie geleden sinds Alice Kingsleigh (Mia Wasikowsa) haar avontuur in Underland, of Wonderland, beleefde. Nu is ze kapitein van een schip en vaart ze de wereldzeeën over, waarbij ze de gevaren op haar weg onverschrokken trotseert. Eenmaal terug aan het thuisfront lijkt haar baantje haar echter ontnomen te worden en gloort haar een glorieuze carrière als kantoormedewerker. Het duurt niet lang na dit nieuws voordat Alice via de spiegel uit de titel haar weg terugvindt naar Underland, waar het blijkt dat Tarrant Hightopp, oftewel de Mad Hatter, in de problemen zit.

Het is natuurlijk aan Alice om hem uit de nood te helpen, en dit avontuur brengt haar in contact met een diverse cast kleurrijke figuren, waarvan de meesten bekende gezichten uit Tim Burtons Alice in Wonderland zijn. Nieuw in de cast is echter Time, gespeeld door Sacha Baron Cohen. Hij is half man, half klokwerk en houdt zich bezig met geschiedenis en toekomst, leven en dood. Hij voelt zichzelf ook nogal belangrijk, want hij is de Tijd zelf, natuurlijk, en dat botst met Alice's goede bedoelingen. Hij kan haar echter helpen, en zij lijkt vastberaden zijn hulp in te winnen, of hij dat nu wil, of niet.

Alice's poging om met Time's hulp de problemen van Hatter op te lossen brengen haar langs de geschiedenis van Underland, waar we door middel van kleine hoofdstukjes meer leren over de diverse bewoners van de fantasiewereld. Het is de belangrijkste overeenkomst met Lewis Carrolls Trough the Looking-Glass, and What Alice Found There, het boek dat volgde op Alice's Adventures in Wonderland en ook een verzameling verhalen is.

Er is een parallel te trekken tussen Alice, uit 'onze' wereld, en de Hatter, haar meest prominente vriend in Underland. Beiden hebben te maken met verlies, maar Alice gelooft dat Hatter het zijne niet kan accepteren. Het feit dat zij nu, voor de tweede keer alweer, is beland in een fantasiewereld buiten haar eigen realiteit, en dat dit gebeurt nadat deze realiteit begon in te storten, is wellicht een teken dat zij misschien ook haar realiteit niet helemaal weet te accepteren. De grens tussen fantasie, of droom, en alternatieve wereld is maar dun in James Bobins vertelling over Alice, en de conclusie over wat nu de waarheid is kan alleen worden getrokken door de kijker zelf.

Alice Through the Looking Glass: Helena Bonham Carter

Maar in hoeverre Alice Through the Looking Glass nu een verhaal is over het accepteren van verlies of het zoeken van een fantasiewereld om met de problemen uit de echte wereld om te gaan, uiteindelijk is Alice Through the Looking Glass gewoon een kleurrijk Disney-avontuur over een jonge vrouw voor wie geen zee te ver gaat om een goede vriend in nood te helpen. En dat is eigenlijk best wel letterlijk, ook al is de zee in kwestie er niet eentje zoals we die in onze realiteit kennen.

Zoals gezegd is deze tweede Alice geregisseerd door James Bobin (bekend van The Muppets en hierna regisseur van de Men in Black/Jump Street-crossover MIB 23), terwijl Tim Burton op de producersstoel zit. Die rolverdeling pakte met Burtons Batman-serie niet geweldig uit, maar hier lijkt het wat beter geslaagd. De wereld die Bobin laat zien sluit aan bij die van Burton, al is de indruk dat dit een imitatie-Burtonwereld is moeilijk af te schudden. Maar dat is niet erg: de belangrijkste castleden keren terug en weten genoeg energie in hun rollen te steken om van het verhaal een bonte bedoening te maken. Through the Looking Glass verdiept de achtergronden van Helena Bonham Carters Red Queen, haar zus (Anne Hathaway) en de Mad Hatter (gespeeld door een gedoseerd aanwezige Johnny Depp), en dat geeft aan het eigenlijk best wel magere verhaal een prima verdieping, met een tevredenstellend eindresultaat.