Nights of Azure

Gust is vooral bekend van het JRPG-genre met hun bekendste IP: de Atelier-games. Dit keer gooien ze het eens over een heel andere boeg en hebben ze een actiespel ontwikkeld met, hoe kan het ook anders, JRPG-invloeden. Is het een succesvol uitje voor de ontwikkelaars, of moeten ze maar snel weer terug naar JRPG’s? Lees verder.

In Nights of Azure speel je Arnice, een demonenjaagster. Ze wordt naar Europa gestuurd om een eerst ogenschijnlijk simpele opdracht te vervullen. Er is een onontdekt eilandje tussen Groot-Brittannië en ons land, waar ooit de NightLord een gevecht uiteindelijk verloren heeft. Het regende er blauw bloed van de beste demoon en iedereen die daarmee in aanraking kwam werd uiteindelijk een monster. Op het eiland is er opeens veel meer activiteit en Arnice mag gaan uitzoeken waarom. Ze komt haar oude vriendin Lilysse tegen, die ook naar het eiland is gebracht. Al snel moet Arnice kiezen: Lilysse beschermen of de wereld redden door haar op te offeren.

Het verhaal is natuurlijk omgeven met clichés en ja, de twee hoofdrolspeelsters zijn duidelijk meer dan alleen maar vriendinnen. Het wordt echter nergens tenenkrommend verteld, de scènes waarin er wat gesuggereerd wordt dat ze wat hebben zijn zelfs subtiel te noemen. De twee kerels in het verhaal die een oogje op Arnice hebben komen van een koude kermis thuis en Arnice is af en toe lekker bot tegen ze, want ze heeft overduidelijk geen interesse. Een verademing om eens een verhaal niet zo overdreven verteld te krijgen. Ze kunnen het wel, die Japanners.

Het eiland is verdeeld in gebieden. Deze kun je bijna allemaal te voet bereiken. Maar in het nogal vreemde hotel waar je overnacht kun je ook beginpunten voor je nachtelijke jaag-avonturen kiezen, als je deze hebt vrijgespeeld. Deze waypoints heb je ook nodig, want eenmaal buiten heb je een tijdslimiet van 15 minuten. Als deze verstrijkt dan word je teruggezet in het hotel. Alleen bij de bazen stopt de tijd en kun je gaan vechten zo lang je wilt. Niet dat dat lang is, want de game heeft een groot nadeel: het is nogal makkelijk.

En dat is jammer, want er zijn allerlei mechanismen in Nights of Azure die het spel erg leuk zouden kunnen maken, als je ze ook daadwerkelijk nodig zou hebben. Allereerst vecht je niet alleen. Sommige vijanden laten hun essentie vallen, waardoor je ze weer kunt activeren en aan je zijde kunt laten vechten. Een soort real-time Pokémon dus, alleen heten deze Servants. Er zijn aanvallende wezens, maar ook support en tanks. Je mag er vier meenemen en oproepen. Deze vechten dan met je mee terwijl je ze wat commando’s kunt geven door een vijand te locken en met de vierpuntdruktoets een opdracht te geven. Elk soort wezentje heeft ook een speciale kracht, die veel meer schade doet in het geval van een aanvallend wezen of bijvoorbeeld het hele team geneest als het een support-klasse is. Natuurlijk kun je deze niet blijven spammen, deze kosten energie die de wezens daarna weer moeten opsparen.

Er zijn een stuk of veertig van deze wezentjes, elk net weer even anders. Deze kun je ook upgraden. Bij elk level krijg je een keuze uit twee vaardigheden: wil je ze meer levensmeter geven, of toch een specialere upgrade, zoals minder lang vergiftigd zijn? Je kunt dus je eigen team samenstellen en tweaken. Dat is op zich prima, maar als ik in een nachtje jagen na tien minuten merk dat ik niet eens alle wezentjes heb opgeroepen en ik het nog makkelijk red is dat nogal tekenend voor de moeilijkheidsgraad van Nights of Azure.

Arnice kun je namelijk ook flink upgraden. Haar zwaard geeft haar speciale krachten en absorbeert blauw bloed. Dit kun je opofferen om nieuwe nog te leren vaardigheden vrij te spelen. Dan zijn er nog haar transformaties: ze kan veranderen in een vuurduivel, of wat te denken van een soort Iron Man? Je moet wel eerst genoeg vijanden verslaan om een meter te vullen, maar eenmaal geactiveerd heb je tijdelijk superkrachten. Wil je niet met zwaard, maar met bijvoorbeeld dolken vechten? Kan ook, en ook deze hebben upgrades. En je hebt items die je aan wezentjes en aan jezelf kunt geven om nog wat speciale effecten te krijgen. Door al deze echt sterke upgrades en de nogal makkelijk vijanden en bazen wordt het nooit moeilijk. Ik had graag een optie gezien om op een lastiger niveau te gamen.

Een ding valt op: ondanks het een actie-RPG is, duurt het vrij kort. Met 40 uur ben je er wel door. Helemaal niet erg, want de standaard JRPG’s vragen meestal wel een dubbele tijdsinvestering, maar daar is grinden dan vaak wel ontzettend saai. Grinden kun je wel in Nights of Azure, maar het hoeft zeker niet. Er wordt duidelijk aangegeven hoe je verder kunt met het verhaal, maar als een baas te sterk lijkt te zijn, dan kun je eindeloos rondrennen in de andere gebieden van het eiland en zij-opdrachten doen om geld te verdienen. Nou ja, niet helemaal eindeloos, want die tijdslimiet is er.

Nights of Azure doet heel veel dingen in een game. Heel veel upgrades voor alles en iedereen, heel veel gameplayfeatures zoals de minions, transformaties en manieren van vechten, maar het enige dat de makers vergeten zijn is dat er ook veel meer moeilijkheidsgraad in had gemogen. Nu is dat er niet en hangen al de features maar een beetje erbij. De actie is prima, de muziek zweept de boel op tijdens het vechten en de tekenstijl is prima gotisch. Het is alleen jammer dat er allerlei clichés voorbij komen, de omgevingen zelf nogal PlayStation 3 over komen en het nergens echt in uitblinkt. Dat zorgt ook voor een middelmatig cijfer. Van mij mag ontwikkelaar Gust zeker nog eens een poging doen, de potentie is er, nu alleen de uitwerking nog.