Trackmania Turbo

Tuuuuuurboooooo. Nee, geen New Kids, maar zo heet de nieuwste Trackmania. Zelfs ken ik de serie van de pc, maar nu is de franchise voor het eerst ook op PlayStation 4 en Xbox One verschenen. De serie staat bekend om de vaardigheid jezelf in schijnbaar onmogelijke bochten te moeten wringen om zo nog een paar honderdsten van een seconden van je recordtijd af te zien krijgen. Maar hoe leuk blijft dat na een tijdje? We zijn het gaan ondervinden door eens een week of twee de game uit te proberen, zodat we een idee krijgen of dit wel lang genoeg blijft boeien.

Trackmania Turbo is niet zo maar een racegame. Dat willen ze ook niet zijn. Als eerste is er in een normale racegame een AI waartegen je racet. Niet in deze game, want de klok is je tegenstander. Je begint op punt A en moet zo snel mogelijk naar punt B. De route is kort, dus op zich klinkt het allemaal eenvoudig. Maar natuurlijk is er een adder: je kunt een bronzen, zilveren of gouden medaille wint als je onder een bepaalde tijd racet. En de beste tijd om zeker goud te krijgen zul je willen halen om alles te unlocken, maar ook om jezelf te perfectioneren voor de uitgebreide online leaderboards.

Dat betekent dat je de baan erg goed moet leren kennen om de ideale lijn en snelheid te vinden om door een bocht te gaan, en die desoriënterende loopings perfect te nemen en te weten waar je vol gas kunt gaan. Trackmania Turbo is pure arcade-racing, en met 60 fps tovert het spel het soms doldraaiende parkoers op je televisie. Het draait dus om pure snelheid en daar levert het spel genoeg van.

Het probleem bij snelheid is dat de besturing heel erg belangrijk is. Nu bestaat de singleplayer uit vier verschillende omgevingen, ieder met z’n eigen type auto. En daar zit één omgeving waar de bijbehorende auto gewoon afschuwelijk stuurt. Bij veel racegames luister de besturing juist niet goed, maar in de omgeving Down and Dirty Valley bewijst Trackmania Turbo dat het ook precies andersom kan zijn: elke tik die je geeft zorgt ervoor dat je teveel stuurt en vaak niet lekker een bocht uitkomt en dus off-road mag gaan. Daar had ik duidelijk meer moeite om de gouden medailles te halen.

De overige drie omgevingen zijn dan wel weer erg leuk en besturen ook prima, elke auto op zijn eigen manier. In Grand Canyon behoor je flink te driften, en in de Stadium ben je in een F1-achtige auto juist weer erg scherp in de bochten bezig. Maar de leukste omgeving blijft de Rollercoaster Lagoon, waarin je de zwaartekracht gaat tarten door allerlei loopings en dergelijke te nemen. Dat vergt zoveel concentratie om je ogen op de juiste weg te houden, het is heerlijk intens racen.

Een ander verschil met standaard racegames is de hoeveelheid content. Met tweehonderd tracks in singleplayer ben je wel even bezig in Trackmania Turbo. Denk je klaar te zijn, dan is er nog een track editor. In deze editor is het simpel gehouden om een track in elkaar te zetten. Natuurlijk, wil je wat geavanceerder, dan wordt het soms even uitproberen, maar iets in elkaar zetten is over het algemeen prima te doen. Een groot nadeel is dat je het moet doen met de spullen die de editor heeft, dus je hebt maar vier omgevingen om mee te spelen, er is niets extra’s te doen. Als je echt lui bent, dan kun je ook een track laten genereren. Deze tracks kun je weer delen met anderen die online spelen.

Over online spelen gesproken: normaal roept een racegame al vrij snel dat ze online multiplayer voor 8 of een dergelijk aantal heeft. We kunnen met een gerust hart zeggend at Trackmania Turbo de kroon spant met honderd man in een modi waarin je om de snelste tijd strijdt tegen 999 andere ghosts. Het is niet helemaal real-time, want je krijgt vijf minuten om jouw beste tijd te zetten, terwijl je constant andere pogingen om je heen ziet.

Multiplayer is dan ook erg belangrijk, en er is genoeg te doen in allerlei verschillende modi. Iets dat je niet vaak meer ziet is ook dat er veel lokaal splitscreen te doen is. Eindelijk ook eens een leuke arcaderacegame die dat ondersteunt. Maar het hoeft niet alleen split-screen te zijn: een van de toffere modi voor de mensen op de bank is Double Driver. Hierin stuurt de ene speler de linkerkant van de auto, de ander de rechter. Hilariteit verzekerd, maar als je de track wil beheersen zul je moeten communiceren. Maar er is ook hotseat-modus, mocht je met meer dan vier mensen om de beurt willen spelen.

Trackmania Turbo barst van de content, maar jezelf verbeteren is hetgeen wat het zo verslavend maakt. De eerste keer dat je op een parkoers start voelt als een verkenning, botsend vloog ik nog wel eens over de finish. Normaal schaam je je kapot als je zo eindigt, maar in deze game wil je nog eens, eerst om te kijken of je de vier wielen op de baan kunt houden. Daarna nog eens om te kijken waar je je tijd kunt verbeteren. Heb je eindelijk goud, dan is er wel iemand online die een nog betere tijd heeft en dan wil je die weer evenaren. Maar het is vooral in multiplayer waar het leuk wordt met de chaos in de verschillende modi, zoals Double Driver en de time-attack met honderd spelers. Een verslavende racegame, die de arcade-genre eer aan doet.