Blu-ray: Danny Collins
Al Pacino lijkt het spoor een beetje bijster te zijn. Na enkele iconische filmrollen, met natuurlijk als bekendste hoogtepunt de rol van Michael Corleone in de Godfather-trilogie is het wat bergafwaarts gegaan met zijn carrière. De kijker zag hem niet meer in de statige personages die ze van hem gewend waren en kregen daarvoor in de plaats het ergste dieptepunt in de vorm van zijn rol in het Adam Sandler-debacle Jack & Jill. Met Danny Collins lijkt Pacino weer een betere weg ingeslagen te zijn. Nu is het hopen dat hij die weet door te zetten.
De film vertelt het verhaal van een rockster die niet weet van ophouden. Hij blijft maar denken dat hij in de hoogtijdagen van zijn leven zit en daar hoort natuurlijk de levensstijl bij die hij 40 jaar geleden aanhield, met alle gevolgen van dien. Zijn blik op het leven verandert echter wanneer zijn manager, gespeeld door Christopher Plummer, een brief vindt die hem nooit heeft weten te bereiken. De brief is getekend door een van de bekendste muzikanten allertijden, Beatle John Lennon. Een brief die zijn leven verandert en Collins in de richting duwt waar hij misschien al veel eerder naartoe had moeten gaan.
Danny Collins is gemaakt door hetzelfde team achter Last Vegas en de sfeer van die film is door deze rolprent heen goed te merken. De verhaallijn is soms zelfs identiek. Last Vegas vertelt over een groep oudere mannen die naar Las Vegas gaan om daar nog eens goed uit hun plaat te gaan. Bij Danny Collins is het eigenlijk die lijn, maar dan omgekeerd. De brief is de rode draad door het verhaal en er ook goed ingeschreven door scenarioschrijver Dan Fogelman. Het feelgoodgevoel is alom aanwezig, en dat is ook niet gek als gekeken wordt naar eerder schrijfsels van de hand van Fogelman. Ondermeer Cars, Tangled en Crazy Stupid Love komen uit de koker van deze man. De nummers van John Lennon heeft hij ook op een mooie manier in de film weten te brengen, elke keer met een passende inleidende scène.
Ook de aanvullende cast is goed in zijn element. Er is zichtbare chemie tussen Al Pacino en Christopher Plummer en Jennifer Garner weet ook erg goed in het plaatje te passen. Danny Collins is wat ze noemen een "flawed movie". Hier en daar laten de makers wat steekjes vallen, kan het misschien wat saai zijn of zijn de keuzes ietwat onlogisch. Dat neemt niet weg dat er genoeg overblijft om eens heerlijk te genieten op een regenachtige zondag zoals vandaag.
