WWE 2K16

Veel ervaring met de WWE heb ik niet. Soms keek ik eens in een verloren zaterdagavond een wedstrijd op de Nederlandse televisie, natuurlijk ken ik Hulk Hogan en The Rock, maar veel verder dan dat kom ik niet. Op gamescom had ik twee sportafspraken bij 2K. Mijn favoriet NBA 2K16 en dan nog WWE 2K16. Tot mijn eigen verbazing stond WWE 2K16 daarna boven NBA qua interesse. De presentatie van NBA was dan ook enorm matig, dat ging meer over pre-orders dan wat anders. Yuke’s, de ontwikkelaar van WWE 2K16, lieten juist erg enthousiast zien wat ze in een jaar gedaan hadden.

Omdat ik nieuw in de serie ben, ben ik meteen op zoek naar een tutorial-modus, of in ieder geval hints en tips. Gelukkig zie ik in het settings-menu ‘manual’ staan. Helaas, dat is niets anders dan een link naar het grote boze internet. Het kost blijkbaar te veel ruimte om die paar pagina’s op de disc erbij te zetten. Op internet bekijken dan maar. Er staat niet heel veel in, en eigenlijk heb ik nog het meest aan de control-settings ingame, die in ieder geval aangeven wat welke knop doet. Dan maar af van de koudwatervrees en gewoon beginnen.

Een oefenpartij laat me al zien dat het qua besturing lekker zit, met een simpele knop heb je al snel een tof uitziende actie. Het enige dat enorm storend is, zijn de reversals. Als je flink te grazen wordt genomen dan kun je kiezen om deze acties te stoppen met een c-c-c-c-combobreaker. Bijvoorbeeld als je tegenstander op het punt staat om vanaf de ring op je te springen, dan wil je eigenlijk wegrollen of hem opvangen met je benen en hem wegduwen. De knop R2 is je vriend op PlayStation 4. Tenminste, als je timing goed is, want deze komt wel heel nauw. Soms lijkt het onmenselijk om tijdig te reageren als die knop boven je virtuele hoofd komt. Het gaat echt om een fractie van een seconde. Erg frustrerend als dat gebeurt.

De knoppen hebben nog meer problemen. Zo zat ik in een tag team en kies ik ervoor even uit de ring te stappen en mijn teamgenoot te laten knokken. Ik loop dus naar hem toe, maar in plaats van te taggen, klim ik op de ring om een sprong te maken. Ja, dat wordt natuurlijk afgestraft. Bij een tweede poging lukt het, maar na een minuut of wat wil ik er weer in. Nergens op het scherm staat een knoppenindicatie, nergens in de handleiding, nergens in de control settings, echt helemaal nergens staat uitgelegd hoe ik weer terug in de ring kan komen door te taggen. Google dan maar.

Grafisch valt WWE 2K16 tegen. Het ziet er niet bepaald ‘next-gen' uit, de vechtersbazen hebben niet het detail dat ik zou verwachten, zeker na de NBA-games die ik dan wel weer goed ken. Soms lijken de worstelaars pafferiger dan hun echte evenbeelden, zeker de diva’s lijken eigenlijk totaal niet. Raar is dan weer dat bijvoorbeeld kleding er wel mooi uitziet, met plooien en dergelijke, maar dingen als haar er maar matig uitzien. We zijn tegenwoordig beter gewend en zeker in een spel dat om twee personen draait wil je dat daar alle details in gaan die mogelijk zijn. Die moeite is bijvoorbeeld wel in de intro’s gestopt. Heerlijk hoe de worstelaars stuk voor stuk binnen komen, de show voor en ook tijdens de wedstrijd zit er wel in. Het vechten zelf ziet er prima uit. De bewegingen hebben impact, dat is te zien. Soms is er een kleine glitch, maar dat mag de pret niet drukken.

Dan is er nog het publiek in WWE 2K16 dat er in ieder geval uniek uitziet, zodat je niet voor je gevoel om een stelletje gekloonde bitmaps aan het vechten bent. Maar ook daar verwacht ik zeker bij diegene die dichter op de ring zitten meer details, in plaats van het overduidelijke polygonentekort zonder anti-aliasing. Apart, want Yuke’s werkt samen met Visual Concepts, dat al tijden duidelijk beter geanimeerde en gedetailleerde basketballers rond heeft rondlopen in NBA 2K-franchise.