NBA 2K16

NBA 2K is al meer dan een decennium het beste basketbalspel in gamesland. Zonder echte concurrentie - want NBA Live komt simpelweg niet in de buurt - is er meer dan genoeg reden voor de mensen bij Visual Concepts om akelig zelfvoldaan achterover te hangen. Gelukkig is hier geen sprake van, want NBA 2K16 is de meest ambitieuze titel in de serie.

Hoewel verhaalmodi in sportgames niet nieuw zijn, trapt NBA 2K16 vol op het gaspedaal met het laten regisseren van de MyCareer-modus door Spike Lee. Het verhaal, dat de titel Livin’ Da Dream draagt, is een soort documentaire die laat zien hoe een high school-jongen uit Harlem het kan, wil en gaat maken in de NBA. Een verhaallijn die koren op de molen is voor Spike Lee.

Net als bij elke Spike Lee-film is er een bak vol drama die je kunt volgen. De door jou gecreëerde speler, met de naam Frequency Vibrations (nee, geen grap), heeft een entourage om zich heen van verschillende personen en personages waaronder wannabee-rapper Bo$$-Key-Yacht$. Als je denkt dat het allemaal erg belachelijk klinkt: dat is het ook. En toch is het leuk om het verhaal te zien ontrafelen op je scherm.

Het verhaal op zich is leuk, maar zeker niet briljant. Het grootste minpunt hierbij is dat er na praktisch elke gespeelde basketbalwedstrijd een cutscene voorbij komt van tien à twintig minuten. Dat zou niet eens zo heel vervelend hoeven te zijn, maar bij elke cutscene heb je het idee dat het verhaal dat er in wordt verteld ook in een vierde van de tijd had gepast. Je kunt wel heel goed de hand van Spike Lee zien, maar iemand had de man even moeten vertellen dat het om een sportsgame gaat en niet om een bioscoopfilm.

Het verhaal van Frequency Vibrations loopt van laatste high school-jaar tot het eind van zijn eerste NBA-seizoen. Vanaf dat punt gaat MyCareer verder zoals de voorgangers in de serie. Dit betekent dat hoe beter jij speelt, hoe hoger jouw NBA-waarde is en hoe groter de kans dat je aan het eind van je contract een aanbieding van een topclub krijgt met bijbehorend riant salaris. Los van de minpunten blijft My Career een geweldige spelmodus, waarbij je nog steeds jouw speler helemaal kunt opbouwen zoals jij graag wilt.

Voor de rest gaat NBA 2K16 verder op de uitermate succesvolle basis die in het verleden is gelegd. Je hoeft gelukkig geen nieuwe knoppencombinaties te leren, maar er is wel duidelijk veel werk verricht aan de game engine. Hierdoor zijn met name bewegingen van randverschijnselen zoals de bal en de basketrand natuurgetrouwer geworden en ziet de gameplay er nog realistischer uit dan hij al deed. Het enige wat alles behalve een verbetering is, zijn de vrije worpen. Dit was altijd al een skill shot, maar nu hebben de programmeurs er ook nog eens voor gekozen om in de meeste gevallen je beeld gigantisch te laten trillen. Niet alleen is dit compleet overbodig en bijzonder onrealistisch, het is gewoon verschrikkelijk irritant.

Visual Concepts heeft wel prima werk geleverd in het aanbieden van een bak aan speelmodi om in te kunnen basketballen. Hieronder bevinden zich onder meer oude bekenden zoals MyGM en MyLeague. In de eerste ben je de manager van het team, waarbij je niet alleen de spelers goedgemutst moet houden, maar ook de eigenaar van het team. In de tweede kun je een NBA-league opbouwen zoals jij dat wil, waarbij zo goed als alles is aan te passen.

Wat ook terug is, na de introductie in NBA 2K15, is de MyTeam-modus. Dit is het best te vergelijken met de Ultimate Team-modus van FIFA. Je verzamelt hierin geld om kaarten te kopen. In die pakjes kaarten zitten boosts en upgrades, maar ook spelers die je kunt inzetten in je team. Voor gamers die hier in het vorige deel al niets mee hadden, biedt NBA 2K16 niets om je er alsnog toe te verleiden. Het is iets wat je moet liggen. Er zitten wel heel toffe challenges in MyTeam, waarbij je alleen doorgaat als je aan een heel specifieke voorwaarde hebt voldaan. Het enige nadeel hierbij is dat je soms een specifieke speler nodig hebt om de uitdaging überhaupt te starten, waardoor je bij tijd en wijle heel lang bezig bent met die ene challenge.

Er zijn twee modi die jouw eigengemaakte speler gebruiken: MyPark en 2K Pro-Am. In MyPark kun je rondlopen en kijken naar verschillende straatbasketbalwedstrijden in verschillende formaten als 3v3 en 1v1. Als je zelf een potje wilt spelen, dan zul je met vrienden eerst een team moeten maken voordat je je kunt aanbieden voor een potje ballen.

2K Pro-Am is een volledig online modus, waarin je in standaard 5v5-wedstrijden kunt spelen. Je kunt je als compleet team aanbieden of als enkele speler bijspringen in een wedstrijd. Dat is in ieder geval de theorie achter Pro-Am. Elke NBA 2K-fan kan je namelijk vertellen hoe verschrikkelijk gebrekkig de online servers vaak zijn. Misschien ben ik een uitzondering, maar het is mij nog niet gelukt om een potje Pro-Am te spelen.

Er is gelukkig wel een voordeel aan de mindere servers bij Pro-Am. De wachttijden breng je namelijk door in een kleedkamer. Hier kun je perfect genieten van een van de grootste pareltjes van de NBA 2K-serie, tenminste dat vind ik dan, de soundtrack. Ook nu is de muziek weer super uitgezocht en is er een perfecte balans tussen nummers die speciaal voor de game geschreven zijn, bekende nummers uit vorige games en nummers die nog nooit in de games zijn gebruikt. Volledig volgens verwachting is de muziek ook dit keer weer compleet genieten.

Conclusie
Ondanks dat NBA 2K16 nog steeds een geweldige basketbalgame is en ik voorlopig niemand verwacht die een gooi naar de titel beste basketbalgame gaat doen, is dit de eerste NBA 2K die ik niet beter vind dan de voorganger. De story mode van Spike Lee is heel goed gedaan, maar heeft te veel weg van een film en laat je erg lang wachten tijdens de vele cutscenes. Visueel is het wel nog mooier en nog realistischer, maar met name door het trillende scherm met vrije worpen is de gameplay wel wat achteruit gegaan.