Tony Hawk Pro Skater 5

Developer Robomodo heeft er alles aan gedaan om in Tony Hawk 5 een authentiek Tony Hawk game-sfeertje neer te zetten. Dat is prima gelukt, maar men is vergeten dat de wereld ondertussen een tikkie veranderd is. 

De eerste reviews van Tony Hawk Pro Skater 5 waren snoeihard. De game zou buggy en laggy zijn, dit is kut, dat is klote. En de opmerkingen van mijn conculega's waren ook volledig terecht voordat de eerste patches naar binnen rolden. Zo kon ik, na het downloaden van de megapatch van 8GB, steeds geen missies starten. Al is een game nog zo goed, als je geen steek verder komt dan heb je een mooie onderzetter. Een dag later, na patch nummer 2, lukte mij het wel om missies te starten. En een gehele oude wereld ging voor mij open.

Ik werd teruggebracht naar 2002, want behalve dat ik een draadloze PlayStation 4 controller in mijn handen had, zie je op het eerste gezicht geen verschil. Niet qua graphics, niet qua bediening en ook niet qua missies. Toegegeven, de game is zeker niet getild naar de huidige standaarden. Het lijkt erop dat developer Robomodo voor een cartoonish look ging, maar had dit er veel, veel dikker op moet liggen. Nu voelt het meer aan als een gemiste kans. Wat helaas ook jammer is, is dat de levels zoveel popups vertonen terwijl de levels echt niet zo groot zijn. Je skate binnen een half minuutje wel van de ene kant naar de andere kant, en dan zijn zulke technische fouten onvergeeflijk.

De bediening is veelal hetzelfde gebleven, alleen is er iets heel naars toegevoegd aan de, toch strakke, bediening. Je kunt nu door middel van de grind button ook direct weer op je board landen. Dit is vooral handig als je erg hoog in de lucht zit en je je combo wilt stoppen, maar de game detecteert helaas niet goed genoeg of je wilt grinden of wilt landen. Hiermee sloop je te vaak je combo, of je moet verschrikkelijk goed timen. 

Maar goed, de Tony Hawk-serie stond eigelijk nooit echt bekend als een serieuze skatesimulator. En daar hoort een beetje ginnegappen bij. Onmogelijke sprongen, GOAT Simulator physics, af en toe half door een level gaan, het ziet er inderdaad niet uit. Een minuut met een plank door je kop heen skaten zou eigelijk niet mogen, maar stoort het? De eerste keer niet, de tiende keer wel. De missies zijn precies hetzelfde gebleven als in de andere delen. Pak de letters S-K-A-T-E, zoek een videoband, haal 50.000 punten, doe 150 truukjes op je board. Er zit geen enkele vernieuwing in. Aan de andere kant kan ik ook niet bedenken wat voor vernieuwing er dan wel in zou moeten zitten. 

Een andere ontwerpfout is dat je min of meer gedwongen wordt om in het begin met één personage te spelen. Na het spelen van de tutorial begin je met Tony Hawk. Maar wat er niet bij verteld wordt, is dat je ervaringspunten scoort per personage. Dus als jij lekker drie uur lang met Tony Hawk aan het boarden bent, dan kun je dus alleen hem upgraden. Dat lijkt logisch, maar waarom zou ik moeite steken om die andere elf personages te upgraden?

Wat mij ook stoort, is dat er in de gehele game naar de standaarden van vandaag te weinig skateparken in de game beschikbaar zijn. Toegegeven, de game heeft een zeer uitgebreide level designer, maar nu leunt de game wel heel erg op online community. Dit is geen Mario Maker, en zelfs in die game zitten meer levels die door de developer zijn gemaakt. En als ze nou twaalf originele parken er in hadden gezet, dan was het misschien nog te pruimen. Nu is het een mengelmoesje van alle oude parken die in de vorige games zaten. Dus erg origineel is het nou ook weer niet.

En dat blijkt Tony Hawk Pro Skater 5 ook totaal niet te zijn. Alles riekt ernaar dat Robomodo een game wilde maken die vooral een ode zou zijn aan de vorige delen. Alleen zijn ze vergeten om zo de game te promoten. Ze zeggen zelf dat ze oud personeelsleden van Neversoft, dat de legendarische eerste twee delen heeft gemaakt, gevraagd hebben hoe ze het authentieke gevoel van de game konden overbrengen. Wat ze alleen even vergeten zijn, is dat de wereld ondertussen door is gegaan. Als je mij vraagt hoe mijn vakantie in Berlijn was toen het nog bij Oost-Duitsland hoorde, dan krijg je een ander beeld van als je nu de trein pakt en daar gaat rondlopen. 

Is het daarom een slechte game? Nee, maar hoe ik ook zoek naar positieve punten, kan ik deze helaas niet vinden. Behalve dat het mij het gevoel gaf dat ik weer een ouderwets potje Tony Hawk aan het spelen was. Het is alleen idioot dat de game voor 50 euro in de winkel ligt, niet af voelt, niet voldoet aan de standaarden waaraan een hedendaagse game moet voldoen, graphics die maar zo-zo zijn, en vooral heel nostalgisch aanvoelt.