Skylanders: SuperChargers

Skylanders is een beetje mijn guilty pleasure in de gamewereld aan het worden. De game heeft duidelijk kinderen als doelgroep, maar iets aan de poppetjes en de serie blijft me aantrekken. De simpelheid, het kleurgebruik, de humor en wellicht juist de combinatie. Activision weet in ieder geval waar ze mee bezig zijn.

Elke Skylanders heeft een element dat het uniek maak. Trap Team had vallen, waarmee je vijanden kon vangen, en met Swap Force kon je Skylanders (de fysieke poppetjes) combineren. Skylanders: SuperChargers kan uiteraard niet achterblijven en komt met diverse voertuigen. In het starterspack zit een landvoertuig, maar je hebt ook vlieg- en vaarvoertuigen. De toevoeging van deze voertuigen zorgt voor de nodige variatie in de gameplay. Skylanders: SuperChargers weet daarmee ook meer de aandacht vast te houden dan eerdere delen in de serie.

In het verhaal heeft de bekende schurk Kaos alle personages in Skylands gevangengenomen. Dit is uiteraard gedaan zodat niets zijn ultieme kwaadaardige plan kan dwarsbomen (iets met een apparaat dat de wereld aan het opzuigen is). Vanuit de gevangenis weten een aantal personages echter contact te leggen met jou, de portaalmeester. Jij moet een Skylander via het portaal sturen om ze te bevrijden. Uiteraard doe je dit als SuperCharger in jouw nieuwe auto, waarmee je tussen dimensies door racet. Leuk gedaan.

Na het racen komt de ouderwetse Skylanders-gameplay opduiken. In mijn Trap Team-review beschreef ik het als een kindvriendelijke dungeon crawler en daar blijf ik bij. De gameplay bestaat voornamelijk uit lopen, button mashen om vijanden te slopen en veel, heel veel collectibles vinden. Een nieuwe collectible in SuperCharges zijn upgrades voor jouw voertuigen. Of dit nu een nieuwe motor is of iets subtielers, er zijn veel aanpassingsmogelijkheden. Jouw voertuig wordt hier iets sneller mee of juist makkelijker te besturen. Dit kun je allemaal op elk moment aanpassen in het menu.

De gameplay wordt afgewisseld met andere missies, waarin je met jouw voertuig(en) aan de slag kunt. Dit kan zijn het bevrijden van personages met de auto, maar ook gevechten in de lucht en verstoppingen verhelpen met de boot. De variatie is met de voertuigen enorm en een verademing in de serie. Door de simpele gameplay kunnen de stukken ter voet namelijk eentonig aanvoelen. Door dit af te wisselen met drie soorten voertuigen over een diversiteit aan missies, wordt dit probleem van de serie eindelijk goed verholpen. Het is te hopen dat Activision deze nieuwe richting kan vasthouden.

Voor verzamelaars is het ongetwijfeld fijn om te weten dat in deze game wederom alle Skylanders die tot nu toe zijn vrijgegeven, te gebruiken zijn. Personages uit Skylanders, Giants, Swap Force en Trap Team zijn dus allemaal in te zetten. Wat voor ouders ook prettig zal zijn, is het feit dat er dit keer geen nieuw portaal nodig is om de game te spelen. Door de digitale 'Portal Owner's Pack' te downloaden, kun je met een ouder portaal aan de slag in de digitale versie van de game. Een prima verandering voor de serie. Het is alleen wel jammer dat nieuwe Skylanders niet in te scannen zijn. Wil je de nieuwe figuurtjes gebruiken, moet je alsnog een nieuw portaal aanschaffen. Voor Nintendo-platforms is er overigens een amiibo-starter pack beschikbaar, waarin een exclusieve Donkey Kong of Bowser-amiibo te vinden is in plaats van een normale Skylander. Is dat dus meer jouw ding, dan moet je daar wezen.

De verhaallijn bestaat uit 52 (relatief korte) hoofdstukken, maar afhankelijk van hoe verzamelgek je bent kan dit een behoorlijk aantal uren in beslag nemen. Om de game uit te spelen, is het overigens niet nodig om meer te kopen dan wat aanwezig is in de starter pack. Wil je echter alles doen, dan moet je er wel wat speelgoed bij kopen. Naast de verhaallijn is er een heuse (online) multiplayer, waarin je ter land, ter zee en in de lucht tegen elkaar kunt racen. Ook dit aspect wordt dus goed aangepakt met de nieuwe gameplaymogelijkheden. Stiekem is het racen het leukst om te doen. In de singleplayer is het racen een beetje als de topdown-modus van Kirby Air Ride (voor wie de game nog kent). De besturing is simpel: je gaat de kant op waar je heen stuurt. Niet met links-rechts dus, maar volledige controle over de wagen. Om het geheel nog wat actievoller te maken, hebben voertuigen ook wapens. De eerste auto waar ik mee reed, had een soort lasergeweer en ik kon het niet laten om dat ingedrukt te houden en pieuw pieuw pieuw te roepen. Ja, je kunt wel stellen dat de game de kind in iemand naar boven haalt.

De multiplayer voelt meer als Mario Kart. Jazeker, Mario Kart. De vergelijking laat alleen maar zien hoe leuk en uitgebreid de multiplayer in SuperChargers is. Deze modus kent power-ups, mini-boosts, diverse levels en eindelijk een manier om wapens te ontwijken. Als vliegtuig maak je bijvoorbeeld snel een draai, als boot duik je even onderwater en ga maar door. Het maakt het geheel wellicht wat tactischer dan Mario Kart, maar met dezelfde hoeveelheid chaos en plezier. Wanneer je een 'SuperCharger'-koppel (dit is een specifieke soort Skylander met een specifieke soort voertuig) maakt, is jouw racer iets sterker. De multiplayer zit echter dusdanig goed in elkaar, dat het uiteindelijk weinig verschil maakt. Wanneer ik achterop raakte, wist ik met de juiste power-ups en scherp racewerk alsnog naar voren te komen, ook al had ik geen 'SuperCharged'-racer. Skill is dus zeker een factor.

Het enige minpunt dat ik tegenkwam in de game, was dat de verbinding soms werd onderbroken tussen mijn portaal en de game. Tenminste, soms kreeg ik ineens de boodschap dat mijn Skylander of het voertuig mogelijk beschadigd was. Als je midden in de actie zit, is dit uiteraard vervelend. Het is niets ernstigs (de Skylander even opnieuw plaatsen loste het probleem weer op) en ik heb geen idee of het enkel bij mij voorkomt of een algemeen probleem is, maar desalniettemin het vermelden waard.

Al met al kun je stellen dat Skylanders: SuperChargers de game is die de serie nodig had. De vernieuwende gameplay is een verademing die mijn interesse in de serie heeft hernieuwd. De game zit goed in elkaar en op een enkele bug na is er niets op aan te merken. Het geheel is charmant, laagdrempelig en weet wat het wil bereiken.