Grand Ages: Medieval

Kalypso Media heeft een schat aan ervaring als het gaat om het ontwikkelen van strategiespellen, met succesvolle franchises zoals Tropico en Port Royale, maar ook meer recentere franchises zoals Grand Ages. Grand Ages: Medieval is het tweede deel van de Grand Ages-franchise, waarvan het eerste deel in 2009 uitkwam en zich focuste op het Romeinse Rijk. Zoals de naam al doet vermoeden, focust Grand Ages: Medieval zich op de vroege middeleeuwen.

Grand Ages: Medieval bestaat uit drie delen: een sandbox waarbij je je eigen regels kan maken, een multiplayer en een campaign. De campaign is een verlengde tutorial die je langzaam kennis laat maken met het spel. Het verhaal begint in Oost-Europa, waar je in de huid kruipt van Leon, een jonge edelman die na de dood van zijn vader aan het hof van Constantinopel de leiding krijgt over Sofia. Tijdens de campaign krijg je te maken met intrige, moordcomplotten, machtsbeluste edelen en burgeroorlogen die de ingrediënten zijn voor een erg vermakelijk verhaal. Je zult de kern van de gameplay al snel doorhebben en om sommige objectives in de campaign te voltooien hoef je soms niet eens wat te doen, maar alsnog is het het waard om alleen voor het verhaal de campaign volledig uit te spelen.

En hoewel de basis van Grand Ages: Medieval snel te begrijpen is voor iedereen, is het nog een hele kunst om een middeleeuws rijk ook echt goed te runnen. Je inkomen in Grand Ages: Medieval bestaat voornamelijk uit het verhandelen van grondstoffen, waarbij de prijs die je daarvoor krijgt afhankelijk is van de wet van vraag en aanbod. Hier komt echter meer bij kijken dan alleen je koopmannen erop uit te sturen en wachten tot het geld binnenstroomt, want je moet ook handelsroutes plannen, handelsverdragen sluiten, kijken waar de meeste vraag is voor welk product en uiteraard ervoor zorgen dat er geen overproductie is. Ik lette hier niet echt op in mijn eerste paar potjes, omdat ik dacht dat het koopgedrag van de AI wel voor een stabiele bron van inkomsten zou zorgen. Vier games en drie geruïneerde economieën later, wist ik wel beter en kostte het me nog behoorlijk wat moeite om een stabiele ruilhandel op de rails te krijgen.

Maar waar de virtuele economie juist erg goed is, schiet het vechtsysteem juist schromelijk tekort. De gevechten lijken op het eerste gezicht erg leuk, met realistische groottes voor legers die doen denken aan games zoals Total War. Maar schijn bedriegt: tactiek speelt nauwelijks een rol en wanneer je een groter leger hebt dan je tegenstander, dan win je 99 procent van alle gevechten. Daarnaast lijkt de computer ook geen flauw idee te hebben van tactieken zoals positioneren en terugtrekken. Misschien dat je er in de multiplayer nog iets van kan maken tegen mensen die slimmer zijn dan de AI, maar dat neemt niet weg dat het vechtsysteem in de kern erg kaal is.

Mede doordat de combat niet echt uitdagend is, is er ook niet bizar veel te doen nadat je eenmaal een stabiele economie hebt. Later in het spel ben je voornamelijk naar je scherm aan het staren in de hoop dat er wat gebeurt en als dat niet gebeurt, dan voer je gewoon een kleine oorlog met een tegenstander die je toch sowieso verslaat. Er zijn wel natuurrampen die invloed kunnen hebben op het verloop van het spel, maar ook hun invloed is beperkt. In het begin van het spel kan het de beginnende speler nogal wat moeite kosten om een goed lopend rijk op te bouwen, maar ervaren spelers zullen ook hier uiteindelijk geen moeite meer mee hebben, waardoor de uitdaging er helemaal uit is.

Wat ook opviel, was dat er al vanaf het moment dat ik Grand Ages: Medieval opstartte, een menuknop was voor “additional content”, DLC dus. Voor Grand Ages: Medieval staan nu al twee DLC op het programma, namelijk Camelot en Ancient Wonders. Nu ben ik persoonlijk geen tegenstander van DLC zolang het wat toevoegt, maar om nu al twee stukken DLC aan te bieden, waarbij het lijkt dat ze de verkoopstrategie van andere Kalypso-games gaan volgen – veel DLC voor een lage prijs met nauwelijks inhoud – vind ik op zijn zachtst gezegd een twijfelachtige verkoopstrategie. Mijn gedachte bij een DLC-beleid zoals dit is altijd dat de ontwikkelaar content te koop aanbiedt die makkelijk in een gratis patch toegevoegd had kunnen worden, om vervolgens grijnzend de laatste centen van een gamer in ontvangst te nemen. Kalypso, en elke andere ontwikkelaar die dit doet met zijn games, voor u deze boodschap: doe dit gewoon niet.

Grand Ages: Medieval is geen slechte game, maar het is ook absoluut geen game die je bijblijft. De virtuele economie is redelijk diepgaand en is vermakelijk ondanks de moeilijke leercurve, en de campaign is spannend genoeg om helemaal uit te spelen. Helaas weegt dit nauwelijks op tegen de nadelen: de gevechten zijn een simpele krachtmeting van wie de meeste manschappen heeft, en de AI had ook wat meer tegenstand kunnen bieden dan alleen zijn leger het slagveld opsturen en dan toe te kijken hoe het gevecht zich ontvouwt. Daarnaast lijkt Kalypso bij de DLC weer terug te vallen op de oude vertrouwde strategie, waarbij kwantiteit duidelijk de voorkeur geniet over kwaliteit. Mijn voorspelling is dat dit spelers vooral op de kast zal jagen in plaats van uitnodigen om de portomonnee te trekken. Grand Ages: Medieval is een teleurstellend vervolg op Grand Ages: Rome, dat ondanks de ouderdom veel meer te bieden heeft dan waar Grand Ages: Medieval mee op te proppen komt. Als je moet kiezen tussen ridders en de Romeinen, ga dan voor de Romeinen.