Mad Max

Toen ik dit jaar naar de bioscoop ging om de film Mad Max: Fury Road te kijken, waren mijn verwachtingen eigenlijk nul. Toen ik de bioscoop uitliep was ik in tijden niet zo van mening veranderd. Het is voor mij tot nu toe de beste film van het jaar! Ja, ik hou nu eenmaal van hersenloze entertainmentfilms. Toen ik de kans kreeg om Mad Max te reviewen voor PlayStation 4 werd ik dus ook behoorlijk enthousiast.

Om maar direct met de deur in huis te vallen. De game en de film lopen niet gelijk qua verhaal. Er zijn wel referenties en raakvlakken, maar het is niet hetzelfde. Je speelt Max en de wereld is veranderd in een dorre woestijn waarin iedereen op zoek is naar water en olie. Het verhaal begint met Max die brandstof steelt van de Scrotus. Hierdoor wordt hij achtervolgt door gekke War Boys en hun leider. Max wordt gepakt en bestolen van al zijn bezittingen. Halfdood in de woestijn achtergelaten maakt hij kennis met Chumbucket, een Gollem look-a-like die naast dokter spelen ook nog een goede monteur is. Samen gaan ze op pad om zijn auto , de Magnum Opus terug te halen en samen willen ze wraak nemen op Scrotus. Dit alles speelt zich af in een woestijn die de naam The Great White heeft meegekregen.

De Magnum Opus, de auto van Max is waar alles om draait. Het spel gaat voornamelijk om racen en dan niet rondjes rijden tegen andere, maar lange achtervolgingen waarbij jij moet proberen wagens uit te schakelen met de wapens en middelen die je tot jouw beschikking hebt. Hierbij speelt een harpoen op de auto een belangrijke rol. Tijdens het verloop van het spel kun je jouw auto upgraden met opties. De keuzes van de opties hebben een grote invloed op jouw speelstijl. Door armor wordt je auto weer trager, maar je hebt het wel nodig om vooral de grote konvooien achterna te zitten. Als fan van de Mad Max-serie heb ik aardig wat keren zitten schreeuwen voor mijn tv door de spanning en grappige situaties waarin je soms terecht komt. The Great White is groot. De achtervolgingen duren soms echt vrij lang en daarbij wordt gebruik gemaakt van de complete wereld. Hier hebben ze een goede keus in gemaakt. Want ja het is maar een dorre woestijn, maar dit is de wereld van Mad Max.

Naast dat je veel in de auto door de woestijn rijdt, moet Max ook weleens uitstappen. Ook hier krijg je mogelijkheden om nieuwe moves te leren door middel van een skills-tree, maar ik bleef een flink button-bash gevoel hieraan overhouden. Er zit gewoon te weinig variatie in de man-to-man-combat-elementen. Jammer, want hierdoor komt al snel de sleur in het spel en heb je na een dag spelen wel het idee dat je alles gezien hebt. Dit is ook meteen het grootste nadeel van het spel: Het wordt snel eentonig. Na twee dagen spelen heb je alles wel een beetje gezien voor je gevoel. De side-missies zijn allemaal een beetje van hetzelfde en als je die achterelkaar blijft doen, zakt de moed snel je schoenen in.

Is Mad Max dan ook gelijk een slecht spel? Zeker weten niet! Voordat de eentonigheid toesloeg heb ik me heerlijk vermaakt met de hilarische en spannende actiemomenten van het spel. De achtervolgingen in De Magnum Opus en de daarbij horende dingen zijn leuk en werken vooral in het begin verslavend. De harpoen zorgt voor een leuke variatie waarbij je deze met bruut geweld op de bestuurder van de vrachtwagen die je achterna zit kan knallen. Het man-to-man combatsysteem is suf en er had meer aandacht in mogen zitten, maar de arcade-brute actie die erbij komt, maakt een heleboel goed. Het is alleen jammer dat ze niet meer van het verhaal gemaakt hebben en dieper ingegaan zijn op wie Mad Max is: een man die achtervolgd wordt door zijn verleden en daarmee probeert om te gaan. Al met al is Mad Max een knallende actiegame die na verloop van tijd gaat vervelen, maar dit is geen reden om de game links te laten liggen.