Zombi

Op Wii U was ZombiU een zeer welkome, gewaardeerde zombiegame. Dat had wellicht ook te maken met het feit dat dergelijke games van third-party ontwikkelaars minder gebruikelijk zijn op de Nintendo-console. Het Australische Straight Right, een onafhankelijke ontwikkelaar die specialiseert in het maken van ports, haalde de U achter Zombi weg en bracht de horror/actiegame naar PlayStation 4, Xbox One en pc.

ZombiU kwam drie jaar geleden uit voor Wii U en ontving onder meer lof voor de beklemmende, beangstigende sfeer en de moeilijkheidsgraad. Helaas voor Ubisoft bleek de game niet winstgevend; een sequel, waar medio 2013 sprake van was, werd dan ook gecanceld. Grappig feitje: de allereerste game van Ubisoft ooit was het gelijknamige Zombi uit 1986. Die game had een soortgelijk verhaal, waarin je speelt met een groep overlevers die een zombie-geïnfesteerd winkelcentrum moeten verkennen.

Zo ook in Zombi. Voor de mensen die de game nog niet kennen van Wii U, even een korte intro: in Zombi neem je de rol aan van een willekeurige overlevende tijdens een zombi(e)-apocalyps in het hedendaagse Londen. Willekeurig omdat in de game de dood van jouw specifieke personage permanent is; je zal herrijzen als een andere willekeurige overlever die op zijn of haar beurt jouw vorige personage, dat inmiddels een zombie is geworden, moet vermoorden om items terug te krijgen. De zombieuitbraak is een gevolg van een profetie die 400 jaar eerder werd gedaan door (real life)-filosoof John Dee. The Prepper, een ex-militair die de apocalyps aan heeft zien komen, begeleidt de speler via een radio en informeert over gebeurtenissen.

De game begint wat onduidelijk en je wordt vrij snel in het diepe gegooid met als enige ècht zinvolle bezit een lange lat. Je kunt natuurlijk wel raden waar die bij uitstek geschikt voor is. Daarnaast ben je voorzien van een Prepper Pad, een apparaat dat beschikt over een minimap en een zombiescanner. De beweging en het gedrag van je personage is realistisch te noemen: je bent geen nietsontziende gun-slinger met superpowers, maar een gewone dude of chick die als enige wens heeft te ontsnappen uit de in Londen ontstane hel op aarde. Dit voegt behoorlijk veel spanning toe aan de gameplay. Één geïsoleerde zombie tot moes slaan is peanuts. Twee lukt ook nog wel. Zodra het er meer worden, kun je beter eieren voor je geld kiezen. Probleempje: de zombies in Zombi zijn allesbehalve uitvreters. Ze zijn snel, behendig en schromen niet om je honderden meters achterna te rennen en zelfs ladders op te volgen. In een poging tot de verbeelding te spreken hieronder een typisch Zombi-scenario.

Je sluipt voorzichtig door een ogenschijnlijk verlaten warenhuis, samen met wat knipperende noodverlichting her en der biedt je zaklamp net genoeg licht om te zien wat er tot zo'n vijf meter voor je gebeurt. Het enige geluid komt van wat rollende blikjes en een op tilt geslagen rolluik van een winkel verderop. Alles lijkt rustig, tot je opeens een piepje van je Prepper Pad hoort. Er verschijnt een rood stipje op je minimap, maar er is nog niets aan de hand; je weet immers waar hij is. Behendig probeer je met een boog om de bedreiging heen te lopen, tot je opeens rechts van je een typisch gekreun hoort. Met dat je omdraait zie je opeens een schim langzaam jouw kant op slenteren. Hij heeft je gezien, je twijfelt niet en mept met een welgemikte dreun zijn hersenpan tot pulp. Een blik op je minimap leert dat er opeens een stuk of zes rode stipjes bij zijn gekomen en tegelijkertijd hoor je van links, rechts en achter je een veel enthousiaster gekreun, wat overslaat in gekrijs. Dit ga je niet winnen dus je zet het op een rennen. Vanuit iedere windrichting verschijnen zombies, tijdens het rennen kom je erachter dat je conditie niet zo geweldig is en je dus om de zoveel meter even moet bijkomen met de hete adem van zo'n half weggevreten gast in je nek. Je kunt net op tijd via een kruipruimte een bezemkast bereiken alwaar je nog drie achtervolgende zombies opwacht en aan gort slaat terwijl ze je klungelig achterna kruipen. Waar je een minuut eerder nog uiterst berekend te werk ging met je knuppel, ben je nu als een maniak aan het inhakken op de verrotte schedeltjes die uit de kruipruimte verschijnen, terwijl je bij iedere klap een kreet van toenemende wanhoop slaakt, zowel ingame als in-woonkamer. Dát is Zombi.

De game heeft ook een boel minder spannende elementen. Zo is de combat op zichzelf erg saai. Daar draait het ook niet per se om natuurlijk, maar je zal je uiteindelijk toch vaak van geweld moeten bedienen om uit benarde situaties te ontsnappen. Je cricket bat of knuppel-equivalent hebben maar één move, waarmee je met een boel geluk een headshot en dus een insta-kill kunt realiseren. Het zal echter vaker voorkomen dat je net naast of onder een zombiehoofd mept - niet in de laatste plaats omdat je crosshair alle kanten op vliegt op het moment van uithalen - met als gevolg dat je de betreffende zombie eerst vier, vijf, zes, zeven keer moet slaan voordat deze op de grond valt en je een finishing move kunt uitvoeren. Met iedere niet-headshot beuk je de zombie ook nog eens enkele meters achteruit, zodat je niet zelden een vijand tientallen meters door de ruimte ramt voodat 'ie gestrekt gaat, wat weer andere leeghoofden aantrekt.

Ook grafisch is Zombi geen hoogvlieger. Hoewel een grauwe omgeving best past bij de stijl, wordt het eeuwige grijsgrauw-bruine kleurenpalet snel saai. Je basis, waar je af en toe een uiltje kunt knappen om op krachten te komen en je inventaris kunt beheren, ziet er keurig uit. Het is duidelijk dat aan sommige gebieden waar je veel tijd spendeert grafisch meer aandacht is besteed dan andere, minder toegankelijke plekken. In nieuwe gebieden kun je als je goed zoekt vaak een checkpoint vinden in de vorm van een put. Deze putten moeten zgn. shortcuts voorstellen naar je basis of naar andere checkpoints. Erg lastig als je deze niet weet te vinden omdat je dan voortdurend aan het backtracken bent, bijvoorbeeld omdat je nog essentiële quest-items moet terughalen uit de geïnfecteerde klauwtjes van je voorlaatste personage, die 'ergens' ronddwaalt op de plek waar je voor het laatst het loodje legde.

ZombiU maakte zeer goed gebruik van de GamePad van Wii U, waarmee je objecten kon scannen, de minimap kon bekijken en je inventaris kon beheren. Al deze zaken heeft Straight Right in de current-gen-port natuurlijk op andere wijze moeten integreren. Waar je op Wii U nog op je GamePad je inventaris kon bedienen, moet je nu met een knop je rugzak afdoen om - ongepauzeerd - je items te managen. Dit is een prima mechanisme in de zin dat je kwetsbaar bent en het nog wat extra spanning toevoegt. Probleem is helaas dat het beheren van je rugzak vrij dramatisch is. Zo kun je maar vier items 'binden' voor snelle toegang, en dat betreft (op Xbox One) ook nog eens dezelfde knoppen: één of twee keer d-pad links, en één of twee keer d-pad rechts. Dit werkt voor geen meter. Stel je voor dat je een health kit toewijst aan d-pad links en een AK-47 aan 'twee keer' d-pad links. Als je je AK wilt pakken gebruik je ook je health-kit omdat dit een instant-use-gebeuren is. Ook kun je niet meer dan één van hetzelfde item binden aan één knop. Als je vier molotov cocktails hebt; jammer dan, na het gebruik van eentje middels je sneltoets, zal je de volgende eerst opnieuw moeten toewijzen. Erg ondoordacht.

Conclusie
Drie jaar na de release op Wii U herrijst de voormalig 3rd party exclusive Zombi uit de dood. Voor fans van zombiegames of mensen die zuchten naar een pittige, spannende game-ervaring is het een meer dan prima titel. Ben je daarentegen een beetje zombie-moe en niet vergevingsgezind ten aanzien van kleine bugs en middelmatige graphics, is het waarschijnlijk niet jouw game. De kleine ergernissen wegen wat mij betreft niet op tegen de authentieke spanning die Zombi biedt.

Pluspunten
Minpunten
  • Spannend door kwetsbaarheid
  • Moeilijk
  • Beklemmende sfeer
  • Veel bugs
  • Matige graphics
Gespeeld op Xbox One, ook beschikbaar voor PlayStation 4, pc en Wii U