American Ultra
Met American Ultra probeert Nima Nourizadeh stoner-comedy te combineren met actie, maar slaagt er niet volledig in dit goed uit te werken, in een film die daardoor weinig meer dan middelmatig interessant is.
Mike Howell is een luie, betekenisloze stoner die samenwoont met zijn vriendin, Phoebe. Ze zijn al een aantal jaren samen en leiden een simpel leventje. Mike, die werkt in een avondwinkel en door zijn paniekaanvallen problemen heeft de stad waar ze beiden wonen te verlaten, droomt van het perfecte moment om Phoebe ten huwelijk te vragen. Wanneer op een dag echter twee vreemdelingen met zijn auto aan het rommelen zijn, vraag hij ze waar ze mee bezig zijn. In het gevecht wat hierop volgt, schakelt Mike de twee professioneel en effectief uit: voordat hij het doorheeft, leggen de vreemdelingen het loodje en schrikt Mike zich een ongeluk van zichzelf.
Het blijkt dat Mike een geheim verleden heeft: hij is ooit opgeleid als speciaal agent voor de CIA, in een programma om een soort van supersoldaten op te leiden. Het programma was echter niet succesvol en Mike werd, met een gewist geheugen, weer terug in het leven geplaatst. Nu, jaren later, besluit een streberige leidinggevende bij de CIA dat het programma volledig moet worden geannuleerd en Mike moet worden uitgeschakeld.
Waar dit uiteindelijk in resulteert is een actiefilm waarin Mike het opneemt tegen een veelvoud aan stoere CIA-agenten, die allen de opdracht hebben Mike om te leggen. Maar Mike heeft geen idee wat hem overkomt, terwijl zijn instincten hem intussen beschermen voor gevaar. Het is een leuke combinatie, om een hulpeloos figuur als Mike voor zichzelf te laten opkomen op een manier die van hem een absolute actieheld maakt, maar waar regisseur Nima Nourizadeh (Project X) probeert het stoner-karakter van Mike te spiegelen met zijn actieheldengedrag, blijkt al snel dat de film een stuk minder grappig is dan deze denkt te zijn. Want er zijn grappen, en er is actie, en dat is leuk en boeiend, maar het is niet voldoende en de verschillende elementen sluiten niet goed op elkaar aan.
Zo is er bijvoorbeeld een onduidelijke inconsistentie in Mikes gedrag. Op het ene moment vraagt hij zich af wat er allemaal gebeurt en is hij voornamelijk instinctief bezig, op het andere moment voert hij een vooraf uitgedachte actie uit waaruit zijn training en expertise blijkt. Dit levert, los van elkaar gezien, een hoop leuke momenten op, maar de som is hier helaas slechts het geheel der delen. Waar de kijker verwacht dat er misschien een langzame ontwaking van Mikes talenten plaatsvindt is zijn gedrag wisselend, alsof zijn mate van expertise is afgestemd op wat voor scène er zich toevallig afspeelt. Dit voelt als luiheid van het scenario, dat bovendien niet voldoende probeert om humor in het geheel te brengen.
American Ultra is daarom weinig meer dan een film die wel lekker wegkijkt, maar snel weer vergeten is. Het is de reünie voor Jesse Eisenberg en Kristen Stewart, die eerder samen speelden in Adventureland en samen te zien zullen zijn in Woody Allens volgende film. Zij zijn de redenen dat deze film nog enigszins acceptabel is, door een prima vertolking van Mike en Phoebe, maar het is zonde dat hun werk geen onderdeel is van een meer interessant geheel.
