Until Dawn

Until Dawn is een horrorspel, maar dan niet zoals Resident Evil of Dying Light, die zich veel meer op actie en zombies richten. De makers hebben duidelijk inspiratie gehaald bij Hitchcocks klassiekers als Psycho, maar ook recentere films zoals Saw komen bij me op tijdens het spelen. Het verhaal begint wanneer tien tieners in een skilodge een vakantie vieren.

Hannah, een van de tieners, wordt in een matige grap geluisd en voelt zich voor schut gezet. Ze rent naar buiten en haar zus Beth scheldt de vrienden nog eens lekker uit en rent achter haar aan. Dat is het laatste dat de overgebleven vrienden van ze zullen zien, want ze verdwijnen in het bos en een zoektocht door politie levert niets meer op. Precies een jaar later nodigt de broer de zeven anderen uit om zijn twee zussen te herdenken door nog eens een vakantie te vieren. Weten zij veel dat er een moordlustige maniak in de bossen rondloopt en het op de tieners gemunt heeft …

Until Dawn

Until Dawn werd een paar jaar geleden voorgesteld als PlayStation Move-titel voor PlayStation 3. Na de aankondiging bleef het al snel stil en vorig jaar werd duidelijk waarom: het spel is omgetoverd naar PlayStation 4, maar dan zonder Move-besturing. Een goede keus, want een beetje met een discodildo op een scherm richten om een zaklamp te simuleren is niet echt wereldschokkend spannend. De verbeteringen op PlayStation 4 zijn dat weer wel. Zo zijn er betere belichting, beter textures en veel realistischere personages op het scherm te zien. Hierdoor is er meer sfeer gecreëerd en sfeer is alles in een horrorspel. Alleen zijn ze vergeten de soms wel erg Prodent-smile van de personages iets te minderen, want zeker in het begin, wanneer nog relatief alles koek en ei is, kan The Joker nog wat van ze leren qua glimlach.

Een belangrijk feature van het spel is het vlindereffect, beter bekend onder de naam Butterfly Effect. Voor de mensen die het niet kennen, het is gebaseerd op een metafoor: het gefladder van de vleugels van een vlinder in Brazilië kan maanden later een tornado in Texas veroorzaken. Kortom, een actie, hoe klein dan ook, kan grote gevolgen hebben. Het verhaal van Until Dawn draait dan ook om kleine en grote acties, waarvan je soms pas hoofdstukken later het gevolg ziet. Je kunt in het spel niet opnieuw laden, dus even een keuze uitproberen en weer terug naar je save game is niet mogelijk. Pas als je het hebt uitgespeeld komt er een ’chapter select’-optie, zodat je dingen kunt herleven. Op die manier zie je dan ook wat voor gevolgen een andere keuze zou hebben gehad. Een interessant idee en zeker heel tof, want je moet soms binnen een seconde reageren op een actie, of je komt voor een bizarre keuze te staan die in geen enkele manier goed zou aflopen. Soms valt het mee, en soms totaal niet en dan is een van de tieners dood. En dan meestal op gruwelijke wijze.

Until Dawn

Je wordt wel wat op weg geholpen. Door het hele spel heen liggen hints van wat er aan de hand is. Dat kunnen voorwerpen zijn die een clue over de dader weggeven, maar de tofste zijn toch wel de totems. Dat zijn kleine beeldjes die soms erg goed verstopt liggen. Pak je zo'n beeldje op om te bekijken, dan krijg je een flashforward, waarin je een mogelijke toekomst ziet. De ene keer zie je een van de mensen doodgaan of een waarschuwing voor mogelijk gevaar, maar soms is het ook een tip om juist te overleven. Hoe meer je er verzamelt, hoe groter de kans is dat iedereen overleeft. Tenminste, als je er ook voor kiest dat je ze wil laten overleven. Want de manieren waarop mensen dood kunnen gaan zijn eigenlijk te tof om zomaar te laten liggen.

De tieners worden door acteurs gestalte gegeven. Onder anderen Hayden Panettiere verleent haar stem en lichaam voor Until Dawn. Een aardige klus, want door het Butterfly Effect hebben ze voor elke scène meerdere uitgangspunten. Niet alleen qua keuze van de speler op dat moment, maar ook hoe de relatie tussen de personen onderling is door alle voorgaande keuzes. Zo knuffelt er de vriendin van iemand met haar ex. Als speler heb je de keuze de vriend dit te laten ontdekken, of juist niet. Hierdoor wordt de relatie tussen die drie personen anders, waardoor er andere keuzes gemaakt kunnen worden. Dat hoeven overigens geen verkeerde keuzes te zijn, ze zijn alleen anders.

Until Dawn

Muziek, belichting, schrikeffecten, bij alles is met onderzoek bekeken of het ook echt werkt. Dus er zijn heel wat testers geweest die in een donkere kamer mochten gamen, om zo hun hartslag, zweet en soms overduidelijk zichtbare reacties opgenomen te laten worden. Dat levert een goed uitgekiende spanningsopbouw op. En heb je een PlayStation Camera, dan wordt op het moment suprême van die spanningsopbouw een foto gemaakt van jouw reactie, die je mag delen op Twitter of Facebook. Het verhaal is dus prima opgebouwd, al eindigt het meer in een actiefilm dan horror. Ik denk dat je niet tien keer aan een volledige walthrough gaat beginnen, een chapter-select is dan ook een prima toevoeging om de andere keuzes te bekijken. Een ideetje dat ze niet hebben uitgewerkt voor streamers is dat er geen PlayStation Streaming-opties ingebouwd zijn om bijvoorbeeld je meekijkende publiek te laten stemmen op je volgende keuze. Al is dat bij keuzes die je in een seconde moet doen door een quick time event natuurlijk ook niet te doen.

Bij sommige spellen raak je gewoon helemaal ondergedompeld in het verhaal. Until Dawn is zo’n spel. Goede acteerprestaties, goede scriptschrijvers en een prima besturing. In tegenstelling tot Beyond Two Souls, waar keuzes pas op het einde een echte rol gaan spelen is het Butterfly Effect in Until Dawn een van de redenen om de game nog eens te spelen. Dat doe je dan natuurlijk wel door andere keuzes te maken.

Na mijn eerste walkthrough weet ik hoe ik iedereen kan redden, zodat de twee slachtoffers van mijn eerste keer ook overleven. Maar zoals gezegd: je wil ook weten hoe sommige mensen aan hun einde kunnen komen door juist die verkeerde beslissingen te maken. Een walkthrough kost zo ongeveer tien uur, en door de vele mogelijke keuzes en gevolgen is er gelukkig een chapter-select, zodat je niet heel veel keer geheel opnieuw alles moet doorlopen. Een tip: het is nu zomer, dus doe de gordijnen dicht, een koptelefoon op en dompel je onder in de besneeuwde berg van Until Dawn. Interactieve horror op zijn best. En Hayden in alleen een handdoek gewikkeld, wat wil je nog meer?

Pluspunten
Minpunten
  • Sfeer door belichting, acteerwerk, en details
  • Butterfly Effect zorgt voor vele mogelijkheden
  • Hayden in badhanddoek
  • Het verhaal wordt op het eind meer actie dan horror
  • Je poetst met Prodent, als je al de glimlachen moet geloven
  • Hopelijk heb je goede gordijnen om het goed donker te maken
Exclusief voor PS4.