The Man from U.N.C.L.E.

Dat The Man from U.N.C.L.E. een remake is van een tv-serie uit de jaren 60 is volkomen irrelevant: wat het origineel ook was, deze filmversie is een verfrissend, grappig en onderhoudend avontuur over spionnen in de koude oorlog.

The Man from U.N.C.L.E. is voor veel potentiële bezoekers slechts een titel van een tv-serie van vroeger. Of nog erger: iets waar ze nog nooit van gehoord hebben. Voor die kijkers is het dan misschien ook wat apart dat er bijna een complete film voorbijvliegt zonder dat de afkorting uit de titel wordt uitgelegd. Maar dat doet er helemaal niet toe, want tegen de tijd dat de informatie geleverd wordt, heeft zich al een verrassend originele spionagethriller aan het publiek voltrokken en interesseert het bijna niemand meer.

De film, geregisseerd door Guy Ritchie (Snatch, RocknRolla, Sherlock Holmes), gebruikt een even flinterdun als onderhoudend verhaal over een wapen, een criminele organisatie en internationale spionnen als basis voor een humoristisch avontuur over een tweetal spionnen en een automonteur die ze bij hun missie helpt. Het is de jaren 60 en Rusland is nog altijd de grootste vijand van de Verenigde Staten. Spionnen van beide landen willen niets liever dan elkaar uitmoorden en dat is dan ook precies wat Napoleon Solo (Henry Cavill) en Illya Kuryakin (Armie Hammer) proberen te doen als ze elkaar ontmoeten aan de donkere kant van de Berlijnse muur. CIA-agent Solo is bezig Gabby Teller (Alicia Vikander) te redden van KGB-agent Kuryakin, en in wat toonzettend is voor de rest van de film voeren in de achtervolging die hieruit resulteert humor, vindingrijkheid en karakter de boventoon, in plaats van snelheid, actie en geweld.

The Man from U.N.C.L.E.: Henry Cavill en Armie Hammer

Niet veel later blijkt dat tegenstellingen elkaar aantrekken: Kuryakin en Solo worden door hun beider bazen opgedragen met elkaar samen te werken om Gabby's vader te vinden. Hij is door een stel Italianen gestrikt om een nucleair wapen te maken, en het spreekt voor zich dat dat gestopt moet worden.

Het verhaal, zoals gezegd, heeft niet veel om het lijf. Het is een behoorlijk standaard koude-oorlogverhaal. Maar wat de film interessant maakt is ook niet het daadwerkelijke verloop van het verhaal, maar hoe het weergegeven wordt. Ritchie gebruikt zijn kenmerkende regiestijl om een dynamiek te creëren die mooi ondersteund wordt door een originele soundtrack en een goede chemie tussen Cavill, Vikander en Hammer. Het valt bijna (maar toch niet helemaal) te zeggen dat Ritchie en zijn team hebben gekozen voor vorm boven inhoud: op momenten weten ze de spanning te vergroten of clichés uit te wissen door de actie buiten beeld of in de achtergrond te laten plaatsvinden, of een vlotte montage te koppelen aan een sfeerbepalende soundtrack. Het levert veel verrassingen op die niet voortkomen uit de gebeurtenissen of de vertolkingen van de cast, en dat alleen al maakt The Man from U.N.C.L.E. de moeite waard om te bekijken.

Maar tegelijkertijd is het niet zo dat de film alleen maar vorm is, zonder inhoud. De dynamiek tussen de spionnen Cavill en Hammer is bijzonder: de één een gladde, charmante Amerikaan, de ander een stugge, zelfingenomen Rus. Ze zijn tegengesteld in karakter, achtergrond en affiliatie, maar werken samen aan een gezamenlijk doel. Zonder een vergelijking te maken met de vijftig jaar oude tv-serie en dus niet te kunnen zeggen of de twee het beter doen dan Robert Vaughn en David McCallum, weten de twee acteurs deze rollen met humor neer te zetten, en vooral met stijl.

The Man from U.N.C.L.E.: Alicia Vikander

Want stijl is in overvloed aanwezig in dit sixties-spionageverhaal. Zo zeer zelfs, dat een deel van de humor afkomstig is uit hoeveel de heren bezig zijn met hun uiterlijk, of dat van Gabby. Ritchie neemt ruim de tijd om het duo te laten kibbelen over welke kledingstukken het beste bij elkaar passen wanneer ze een undercover-outfit voor Alicia Vikanders personage uitkiezen. De scène wordt niet op flauwe wijze gespeeld; zoals op de meeste momenten in de film is de humor kurkdroog in een situatie die, voor de personages, bloedserieus is. En het is niet de enige gelegenheid waarop de film even uit zijn eigen lichaam treedt om een wat lichtere houding aan te nemen. Momenten van spanning worden mooi afgewisseld met sprankjes van humor: soms voortkomend uit de karakters van Solo en Kuryakin, soms uit de dialoog, zoals in de voortdurende reeks dubbelzinnige opmerkingen uit de mond van Henry Cavill, en soms uit de wijze waarop de actie in beeld wordt gebracht, of spanning wordt ontladen door middenin een actiescène de focus te verleggen. De film probeert in alles af te wijken van wat kijkers al vele malen eerder hebben gezien in koude-oorlogfilms: het te bestrijden gevaar is groot, maar wordt niet belangrijker gemaakt dan het voor het verhaal is, de helden zijn doorgewinterd maar verre van onfeilbaar en ook Alicia Vikander is als Gabby verre van de standaard 'damsel in distress'; haar aanwezigheid en vertolking maken U.N.C.L.E. meer een film over een drietal, dan over een duo.

The Man from U.N.C.L.E. is daarom, hoewel een remake van een tv-serie, vooral origineel. Waar de serie wel eens werd omschreven als 'James Bond op tv', presenteert de film zich als 'James Bond met humor', maar daarbij mag niet vergeten worden dat de visuele stijl en vooral de soms op de voorgrond tredende soundtrack belangrijke aandeelhouders zijn in de beleving: de hele mix is een heerlijk lichtvoetig avontuur met leuke personages en een originele blik op een uitgekauwd verhaalconcept.