What We Do in the Shadows
In de afgelopen jaren zagen we regelmatig zogenaamde documentaires verschijnen die waren gemaakt van found footage-materiaal en ook het vampiergenre was de laatste jaren, mede dankzij producties zoals True Blood, de Twilight-films en Dracula Untold, weer aardig in de lift. Nu is uw recensent nog van de generatie die is opgegroeid met de Dracula-films met Christopher Lee als de wereldberoemde bloedzuiger en laten dat nou net de films zijn die als inspiratiebron dienden voor de inktzwarte komedie What We Do in the Shadows!
In de mockumenary What We Do in the Shadows volgen we het dagelijkse leven van een viertal vampiers in het Nieuw-Zeelandse Wellington. We maken kennis met de 317-jarige Viago (Taika Waititi), een dandy vampier met een zwaar Duitsklinkend accent, die samen met de 8000 jaar oude Petyr (Ben Fransham), de 862-jarige Vladislav (Jemaine Clement) en de 183-jarige 'puber' Deacon (Jonathan Brugh) in een prachtig herenhuis woont. Het samenleven met andere vampiers gaat echter niet altijd van een leien dakje en er zijn dan ook regelmatig generatieconflicten tussen het curieuze viertal. Op zich ook niet zo vreemd als je al tientallen generaties meeloopt in de wereld.
Net als bij normale mensen kunnen er dan wel eens irritaties ontstaan en die zien we dan ook genoeg voorbijkomen in deze doldwaze komedie van Jemaine Clement (Flight of the Concords, Men in Black 3) en Taika Waititi (The Green Lantern), die samen het scenario voor de film leverden, samen de hoofdrol spelen en ook nog eens samen de regie van de film in handen namen. Daarnaast zien we natuurlijk ook dat de moderne tijd zijn voordelen heeft voor een oldschool slagaderpiercer. Zo kunnen de vampiers via YouTube eindelijk genieten van een zonsopgang en zijn ook maagden een stuk gemakkelijker te vinden via de sociale media.
Mede door de vrijwel onbekende cast, met Jonathan Brugh (Deacon), Cori Gonzalez-Macuer (Nick), Ben Fransham (Petyr) en Jackie Van Beek (Jackie) in de belangrijkste rollen, weet de film te overtuigen zonder dat er een bekende Hollywoodster voor het lokken van kijkpubliek moest worden ingeschakeld. Op zowel het Filmfestival van Toronto als het Warshaw International Film Festival ontving What We Do in the Shadows de publieksprijs en het was toch alweer een tijdje geleden dat een horrorfilm daarin slaagde.
Om de mockumentary zo natuurgetrouw mogelijk te laten overkomen, moesten de acteurs met enige regelmaat improviseren tijdens de opnames van deze film. What We Do in the Shadows komt wellicht wat langzaam op gang, maar als je daardoorheen weet te bijten krijg je een alleraardigste rolprent te zien die je op ongeziene wijze bij de strot weet te grijpen om je vast te houden tot aan het einde van de aftiteling. Ja, dat lees je goed: tot aan het einde van de aftiteling kijken zal worden beloond! Ben je wel een liefhebber van afwijkende horrorfilms met een stevige dosis zwartgallige grafhumor, dan ben je bij What We Do in the Shadows aan het juiste adres.
Enige minimale minpuntje is het ontbreken van enig bonusmateriaal op zowel de blu-ray- als de dvd-uitvoering van de film. Maar dat mag absoluut de pret niet drukken. What We Do in the Shadows zou aan het einde van het jaar nog wel eens op kunnen duiken in de eindejaarslijstjes van vampierfans. Een film gemaakt met liefde voor het bloedzuigersgenre.
