Daredevil: Marvel's First Defender

In Daredevil wordt geen tijd verspild aan heldhaftigheden of flitsende outfits; de actie is ruwer, het verhaal is diepgaander en de toon is serieuzer dan Marvel-kijkers tot nu toe gewend zijn.

Marvel heeft hun filmuniversum de afgelopen jaren rijk bevolkt met een ruime selectie figuren. Naast de superhelden die in 2012 New York beschermden tegen een buitenaardse invasie zijn er werelden met Goden, IJsreuzen en Donkere Elven. Er zijn ruimtepiraten en we leerden vorig jaar een groep misfits kennen die de Melkweg moesten redden van een kwaadwillende megalomane alien. Dichter bij huis was er ooit S.H.I.E.L.D. en is het idee dat de Amerikaanse overheid probeert supersoldaten te kweken allang oud nieuws.

Charlie Cox als Matt Murdock

Maar in de wijk Hell's Kitchen in Manhattan, New York leeft dat allemaal niet zo. Daar zijn ze meer met hun eigen problemen bezig. Ja, er was een paar jaar geleden wat gedoe met een wormgat boven de stad en aliens die een massa-aanval uitvoerden, maar naar de Battle of New York, zoals het in de rest van de wereld heet, wordt in Hell's Kitchen slechts verwezen door het 'het incident' te noemen. Ze blijven er niet zo bij hangen: wederopbouw is het woord. Deze wordt onder andere uitgevoerd door Wilson Fisk, een zakenman die zich bezighoudt met het letterlijk opnieuw opbouwen van de wijk, maar zich niet beperkt tot zaken die het daglicht kunnen verdragen. En dat werk wordt uitgevoerd door de mensen in Hell's Kitchen zelf, zoals Matt Murdock en Franklin 'Foggy' Nelson, twee vrienden die samen een advocatenkantoor proberen op te zetten en zo de lokale bevolking willen bijstaan in problemen met de wet, of diegenen die het daar niet zo nauw mee nemen.

Murdock laat het daar echter niet bij; na een werkdag als advocaat, wanneer de zon onder is, trekt hij een andere outfit aan en slaat hij criminelen in elkaar in donkere steegjes. Het is niet direct duidelijk wat hem heeft doen besluiten dat te doen: de serie begint feitelijk met hem in volle actie en laat onwetende kijkers, niet bekend met het personage, nog even raden wie dat eigenlijk is. Het wordt wel al snel duidelijk dat hij er ook nog niet heel goed in is: jazeker, hij is duidelijk getraind in vechtkunsten en weet zich goed staande te houden, maar Murdock krijgt nogal wat klappen, steken en schoten te verduren tijdens zijn nachtelijke escapades. Het brengt hem in contact met Claire, een verpleegster die hem oplapt na een verkeerd gelopen vechtpartijtje. Zij wordt zijn vertrouweling, de enige die weet wie dat nachtelijke figuur is en de enige die zijn gezicht heeft gezien. Ze is ook de enige die weet dat dat figuur met de zwarte doek over zijn hoofd eigenlijk stekeblind is: Murdock raakte als kind zijn gezichtsvermogen kwijt tijdens een ongeluk en moet het sindsdien doen met zijn andere zintuigen.

Waar echte Marvel-fans natuurlijk allang hebben geprobeerd de geflopte Daredevil-verfilming uit 2003 te accepteren, probeert deze tv-serie zich daar niet te veel door te laten tegenhouden. De filmversie legde voornamelijk een fantasy-nadruk op hoe Murdocks ongeluk hem 'speciale' gaven heeft gegeven om meer te kunnen zien dan de reguliere blinde. Die gaven heeft hij hier ook, maar het ligt er minder dik bovenop, en dat is prijzenswaardig. Zijn achtergrondverhaal, over zijn vader die professioneel bokst, voelt ook beter gedoseerd aan, waardoor er meer ruimte overblijft om de verhaallijn van het seizoen geleidelijk te ontwikkelen. Een verhaallijn die uiteindelijk ook een betere introductie geeft aan Wilson Fisk, de slechterik van in ieder geval dit eerste seizoen, die voortreffelijk wordt neergezet door Vincent D'Onofrio.

Fisk krijgt een mooie geleidelijke introductie in het verhaal: zijn naam wordt initieel vermeden en ook D'Onofrio verschijnt aanvankelijk niet in beeld. Maar wanneer Fisk dan uiteindelijk zijn gezicht toont en zijn eerste indrukken maakt, roept hij onvermijdelijk de vraag op: "Dit is een aardige gast, is dit nou echt die grote bad guy?" De man maakt echter binnen het uur een einde aan alle twijfel door zijn acties in een latere scène: deze man is een monster. En dat is prachtig, want zo onverwacht voor wat kijkers gewend zijn van Marvel.

Vincent D'Onofrio als Wilson Fisk

In Daredevil is de actie grof en het geweld grafisch. Murdock bloedt, Fisk is wreed, de wereld is niet mooi. In Hell's Kitchen worden ribben gebroken en hoofden kapotgeslagen met autodeuren. Er zijn geen flitsende superhelden of kleurrijke schurken. Er zijn alleen moreel ambigue burgerwachten en doorgewinterde criminelen. Het is okay om te twijfelen aan de methodes van Matt Murdock of om begrip te kweken voor de aanpak van Wilson Fisk. Marvel laat met deze serie namelijk zien dat de wereld interessanter is dan avontuurlijke actie en hippe gadgets. De studio toont dat het zich volwassener kan gedragen dan we tot nu toe van ze gewend zijn. En wat een goede zet is dat.

Daredevil boeit vanwege de toon van de scènes, vanwege het gebrek aan zwart-witte heldhaftigheid. En eigenlijk vanwege het gebrek aan Daredevil zelf. Want deze serie is meer een Batman Begins dan iets anders: Murdock is het allemaal nog aan het uitvogelen. Er is geen reden om een hippe heldennaam aan te nemen of een bijzonder pakje aan te trekken. Matt Murdock is gewoon Matt Murdock. En zijn wereld is duister, ruw en een tikje mysterieus. Hij wordt overtuigend neergezet door Charlie Cox, die in zijn vertolking overbrengt hoe Murdock overdag zijn intelligentie en goedaardigheid en 's nachts zijn training en onverschrokkenheid gebruikt om Hell's Kitchen een betere plek te maken om te leven. Hij heeft geen van beide situaties volledig onder controle: dit is een man die in alle opzichten pas net komt kijken op het speelveld, maar Murdock wekt vertrouwen op met zijn zelfverzekerde glimlach, of zijn vastberaden houding wanneer hij 's nachts op pad gaat.

In de schaduw van hun grote helden begint Marvel deze vrijdag met tonen hoe het alledaagse leven in het filmuniversum eruit kan zien: Daredevil is de eerste van in ieder geval vijf Netflix-series, waarvan de tweede, AKA Jessica Jones, later dit jaar al kan verschijnen. De nieuwe personages in de eerste vier series, naast Matt Murdock en Jessica Jones ook Luke Cage en Iron Fist, keren uiteindelijk terug in de miniserie The Defenders. Als Daredevil een voorbode is voor wat deze series gaan brengen, kunnen we nog een hoop moois verwachten; met deze eerste Netflix-release bewijst Marvel dat het meer in z'n mars heeft dan, hoewel uiterst vermakelijke, toch erg familievriendelijke avonturen.

Het eerste seizoen van Daredevil is vanaf vrijdag 10 april in z'n geheel te zien bij Netflix.