Hyrule Warriors DLC

De natte droom van een Legend of Zelda-fanaat is uitgekomen. Er zijn al eerder drie uitbreidingen verschenen voor Hyrule Warriors, maar Nintendo en Koei Tecmo hebben het best voor laatst bewaard. De vierde uitbreiding laat je als speler, voor het eerst in de franchise, spelen als het beest Ganon. Het was eigenlijk al feest doordat de menselijke Ganondorf speelbaar was in Hyrule Warriors, maar de Boss Pack-uitbreiding is de kers op de spreekwoordelijke taart.

Er zijn niet veel spellen waar ik honderd of meer uur in steek. Hyrule Warriors bleef steken op 96 uur, zag ik toen ik de uitbreidingen aan het downloaden was. De eerste uitbreiding is al van oktober vorig jaar. De ‘Master Quest Pack’ biedt vijf extra verhaalmissies, maar dan van de vijand, Cia en consorten. Het is een soort prequel, we gaan haar team van slechteriken bij moeten elkaar zoeken tot aan de gebeurtenissen van het hoofdverhaal van het basisspel. Kortom, die 100 uur was zo gehaald. Dat onder andere Cia, de toffe sexy chick in deze uitbreiding, speelbaar is, is mooi meegenomen, maar het meest uitdagend is de Master Quest-map, met vooral veel pittigere uitdagingen dan de originele adventuremap.

Dit keer zijn er nieuwe spelregels per level, zoals het niet mogen gebruiken van drankjes, niet mogen blocken of gewoonweg niet geraakt mogen worden. Dit wordt van tevoren aangegeven en dan is het hacken en slashen tot je niet meer kan. Vooral de missies waarin je niet geraakt mag worden, vragen om goed in elkaar gefuseerde wapens voor je personages, zodat je je tegenstanders snel en efficiënt opruimt. En dan heeft Link nog een nieuw wapen, zijn iconische paard Epona. Dit keer is het paard een levend wapen: je rijdt er tegenstanders mee omver en stampt op vijanden, want je hebt de uitbreiding toch gekocht.

De tweede bundel heet de ‘Twilight Princess Pack’ en is eind november uitgekomen. Voor de fans meer plezier, want een oude bekende wordt speelbaar: Twili Midna. Voor het eerst is ze speelbaar en ze gebruikt de Mirror of Twilight als wapen. Erg tof en een overduidelijke fanservice. Een extra wapen maakt Zelda zelf leuker om te spelen, want met de bekende Dominion Rod roep je een enorm beeld op, dat je over het veld heen dirigeert. Hij stampt, en beweegt enorm apart, maar het maakt de prinses nog meer een personage om rekening mee te houden. Het leukst is toch weer de extra adventuremap. Deze Twilight-map heeft nieuwe mapitems, om zo geheimen te vinden. En er zijn weer nieuwe regels in een level zelf, zoals het niet mogen gebruiken van speciale aanvallen of focusaanvallen. Het meest irritante is wel de mist, waardoor je niet op je radar kunt zien wie of wat er op je wacht. Deze mist is weg te krijgen door een item te gebruiken, dat je moet verzamelen over de gehele Twilight-map. Over het algemeen is deze map niet extreem lastig, alleen als je enkele personages nog niet hoog genoeg hebt geleveld.

De derde uitbreiding voor Hyrule Warriors heet ‘Majora’s Mask Pack’, en is begin februari uitgekomen. De nieuwe personages vind ik zelf 50/50. Tingle, de meest gehate personage uit de The Legend of Zelda-wereld, is speelbaar. Hij doet weer zo vreselijk irritant en gay, dus hij doet zijn imago weer twijfelachtige eer aan. Young Link daarentegen is zo tof. Hij heeft een normaal zwaard, maar ook maskers, waardoor hij tijdelijk super sterk is en een krachtige aanval doet. Het meest interessant en de leukste toevoeging is, je raadt het al, de extra adventuremap. Deze keer is de maan, net zoals in Majora’s Mask, de boosdoener. Je moet de eindbaas verslaan in drie dagen, anders crasht de maan en is het afgelopen. Elk level kost je een uur op de klok, of je nu verliest of wint. Natuurlijk zijn er middelen om het je gemakkelijker te maken. Allereerst is er een speciale ocarina die de tijd tien uur terugdraait. Deze is natuurlijk erg zeldzaam, dus denk nu niet dat het echt makkelijk wordt. Ook zijn er standbeelden van uilen. Als je die vrij hebt gespeeld door die missies succesvol af te ronden, dan openen ze de vakjes om zich heen, zodat je wat levels kunt skippen. Alleen openen ze die tijdelijk, dus je moet snel zijn om andere vakjes aan die rand met succes te volbrengen. Deze map is wel het leukst van de nieuwe adventuremappen door al die twists in het concept.

En dan die natte droom van de The Legend of Zelda-fanaat, de ‘Boss Pack’, die eind februari uitkwam. Allereerst is er een boss-modus, waarin je soms tegen wel heel veel bazen tegelijk moet vechten. Tien King Dodongo’s op een map die op je af komen? Hell yeah. Hier moeten je personages een hoog level zijn en goede wapens hebben, het is echt pittig. Maar het geeft wel heel veel voldoening als je zo’n intense missie haalt. Het meest epische van heel Hyrule Warriors komt tot leven met de ‘Ganon Mode’. Je mag alleen in deze modus als het beest Ganon losgaan. The Imprisoned is de enige die zich nog kan meten qua grootte met hem en ja, je mag deze ook gaan bevechten. Je voelt je Godzilla ten opzichte van het voetvolk en zelfs alle andere eindbazen zijn nietig. Ze zijn niet heel makkelijk te verslaan in het begin, want je begint op level 1 en je mag hem niet upgraden door rupees te investeren in de bazaar. Maar met missies als ‘versla 7000 vijanden in 10 minuten’ ben je al snel aan het levelen. Zijn specials krijgt hij van verslagen eindbazen, zo kun je al zijn special attacks die je uit het basisspel kent nadoen. Vuurballen, gifpijlenregen, het beest kan nog veel meer. Heb je zijn missies met een A-rank uitgespeeld, dan krijg je nog de kans om met een enorme Cucco, de kip uit The Legend of Zelda, te spelen. Heel tof natuurlijk, vooral als je tig kippen oproept om de tegenstanders aan te vallen.

Hyrule Warriors was al ontzettend tof. De seizoenspas van 15 euro is zó zijn geld waard om de uitbreidingen te halen dat je wel gek moet zijn als je hem niet koopt. Als het alleen de kostuums waren die je erbij krijgt, dan zou het een stuk minder zijn, maar Koei Tecmo zorgt dit keer voor flink wat meerwaarde. Veel uitdagingen in de extra adventuremappen, veel nieuwe personages om mee te spelen en de kans om met de, letterlijk en figuurlijk, grootste vijand van Link te vechten in zijn eigen modus. De level cap van de personages zal ik niet gaan halen, die staat nu op 255, maar de vier uitbreidingen hebben de teller flink over de honderd uur getild. En met plezier, zonder het gevoel te hebben dat ik me een ongeluk heb gegrind, terwijl dat zeker wel zo is. Koei Tecmo was al meester over het massale hack & slash-genre met Dynasty Warriors, maar hiermee overstijgen ze zichzelf. Met dank aan Nintendo.