Atelier Shallie: Alchemists of the Dusk Sea

De Atelier-franchise draait al achttien jaar mee in Japan, wij in het Westen mogen er nu een kleine tien jaar mee spelen. In Atelier-games verzamel je items om ze in een workshop (atelier) om te toveren in iets nuttigs door middel van alchemie. Dat klinkt saai, maar dat is het niet, want natuurlijk zijn de betere ingrediënten te krijgen bij gevaarlijke vijanden en de alchemie zelf is zo uitgebreid dat het een spel op zich is. Het enige dat veel mensen tegenstaat is de tijdslimiet in de Atelier-spellen. Je speelt met een beperkte tijd, om je zo te forceren verder te gaan in het verhaal.

Atelier Shallie: Alchemists of the Dusk Sea, de laatste game uit de franchise, gooit dat laatste concept uit het raam. En dat is al heel wat voor de serie, want aan bovenstaande kernfeatures is eigenlijk nooit gerommeld, alleen maar uitgebreid. Voor de fans van de serie misschien een tegenvaller, want nu wordt het weer meer standaard JRPG. Maar voor de spelers die er juist tegenaan hikten om eens een recente Atelier-game te proberen, is het misschien net dat duwtje om eens een poging te wagen.

Atelier Shallie

In Atelier Shallie: Alchemists of the Dusk Sea speel je Shallie. Of Shallie, want er zijn twee personages met dezelfde bijnaam. Na de proloog kies je of je met Shallistera of Shallotte verder wil spelen. Shallistera is de rustige, doelgerichte dochter van een stamhoofd die op reis is gegaan om een geneesmiddel te zoeken voor haar vader. Shallotte is geheel het tegenovergestelde: druk, blij en ze wil het maken in de wereld, alleen weet ze nog niet met wat. Ondertussen doet ze simpele klusjes voor de stad en runt ze de alchemiewinkel van haar overleden vader. Het kiezen van een van de twee is een kwestie van smaak. De personages zijn duidelijk anders in hun doen en laten, maar het avontuur blijft grotendeels hetzelfde. Natuurlijk ging ik voor de puberale drukke Shallotte, want ja, dat maakt het spel net even wat luchtiger in mijn ogen.

Grafisch is Atelier Shallie: Alchemists of the Dusk Sea ten opzichte van al het geweld dat op ons afkomt op de current-gen natuurlijk een stuk minder. Maar voor PlayStation 3-begrippen is het gedetailleerd en zeker mooi te noemen. Cellshaded met pastelkleuren, zoals bijvoorbeeld ook gebruikt is in het spel Valkyria Chronicles, het blijft een mooi effect. Het enige dat raar is, is dat iedereen zo vrolijk is en dat de omgeving er zo kleurrijk uitziet. Dit spel is het einde van een trilogie: de wereld verdort, monsters maken de boel onveilig en je zou verwachten dat het spel dus een passende donkerdere sfeer zou ademen. Escha uit Atelier Escha & Logy: Alchemists of the Dusk Sky zien we bijvoorbeeld ook voorbijkomen, maar ze is duidelijk niet bezorgd over de verdorde zee. Er dansen nog net geen pink fluffy unicorns over regenbogen in de levels, maar het scheelt niet veel. De moeder van Shalotte die haar aangeeft dat er een nieuw baantje is: even een grote zanddraak verslaan. Geen probleem joh, ze maakt zich niet eens zorgen over haar dochter die net komt kijken in de alchemiewereld, laat staan ervaring heeft in het vechten met draken. Je krijgt nergens het idee dat de wereld gedoemd is, er grote problemen zijn en we er allemaal aan gaan. Dat is jammer, want dat doet het verhaal tekort.

Atelier Shallie

De grootste verandering voor een Atelier-game is het verdwijnen van de tijdslimiet, kalenders en het algehele tijdmanagement. Nu er geen tijdslimiet meer is, zou je denken dat je opeens alle vrijheid hebt om te gaan doen wat je wil, maar de ontwikkelaars hebben een andere manier ingebouwd om je verder te pushen. Dit doen ze door middel van  ‘Life Tasks’: wensen die de personages graag uit willen laten komen. Doe je deze niet tijdig, dan wordt Shallie vanzelf trager, minder sterk, enzovoort. Kortom, het spel wordt lastiger als je te lang treuzelt. Het voordeel ten opzichte van de tijdslimiet is dat je niet meteen een ‘game over’ ziet, iets wat een stuk irritanter is dan een steeds trager wordende Shallie. Dit is ook weer op te lossen door Life Tasks te gaan doen, zodat je haar humeur weer opvijzelt. Een taak volbrengen levert ook andere bonussen op.

Life Tasks geven namelijk zo veel ervaringspunten dat vijanden verslaan niet eens rendabel is. Treuzelen door een eeuwigheid te grinden in een level wordt zo dus de das om gedaan. Op zich goed, maar het verzamelen van items vereist wel wat grinding en dat is dus echt je tijd verdoen. De zijmissies zelf, zoals doe tien taken voor de stad, zijn ook niet bepaald van een niveau. Sterker nog, de meeste missies hebben te maken met het verslaan van x aantal bepaalde vijanden. Wil je een lastigere missie doen, dan is het vaak x maal 2. Hier had echt wat meer fantasie gebruikt mogen worden. Maar het is zeker goed dat de tijdslimiet verdwenen is: je hebt eindelijk eens de tijd om de wereld echt te verkennen.

Atelier Shallie

De belangrijkste Life Tasks staan apart en hebben te maken met het levelen van je vecht- en alchemieskills. Die voelen dan ook een stuk nuttiger aan, want hoe hoger je bent, hoe meer kracht je krijgt om echt het verschil te maken. Nu is het vechten in het begin redelijk standaard, maar naarmate je vordert leer je assists, combo’s, supercombo’s en meer. Op die manier haal je het meeste uit je beurt, want Atelier Shallie: Alchemists of the Dusk Sea is en blijft naar goede gewoonte een turn-based RPG. Maar waar de game vooral in uitblinkt is de alchemie. Zoveel mogelijkheden om je eigen geneeskrachtige drankjes en krachtige wapens met bonussen te maken heb ik niet eerder gezien. Door allerlei vaardigheden te gebruiken, kun je goed sturen wat voor item of bonussen je aan een item wil geven, zodat je helemaal aan de customization gaat. Het kost veel grinding om de perfecte ingrediënten te vinden, maar het geeft wel voldoening als het eenmaal gelukt is.

Het is jammer dat Atelier-games in het Westen een stuk minder populair zijn. Onterecht, want de makers maken er elke weer een RPG-feestje van. En dan is Atelier Shallie: Alchemists of the Dusk Sea zelfs heel erg toegankelijk gemaakt door het het verdwijnen van alle tijdmanagement van de vorige delen. Je wordt wel beloond als je sneller te werk gaat, maar de straf die je krijgt als je het niet doet, betekent tenminste niet meer meteen Game Over. Een solide RPG, met genoeg diepgang in het vechten en alchemie om je uren zoet te houden. Alleen hadden ze de sfeer wat minder zoet mogen maken, want het rijmt niet echt met elkaar als de wereld vergaat en alles en iedereen vrolijk en blij is. Heb je je last-gen nog niet verkocht en wacht je nog op een goede RPG: hier is een kandidaat om je PlayStation 3 nog eens aan te sluiten. Wees gerust, je hoeft de eerdere delen niet eens gespeeld te hebben om het verhaal te volgen.

Pluspunten
Minpunten
  • Tijd zat om te verkennen en te experimenteren
  • En er is heel veel te experimenteren met alchemie
  • Happy happy, joy joy terwijl de wereld vergaat
  • Ervaringspunten toekennen is erg scheef
  • Saaie zijmissies
Exclusief voor PlayStation 3.