Screamride

Screamride is een game met één doel: vermaeck. Jaja, klinkt logisch bij een computerspel enzo, maar Screamride ademt plezier. Geen bullshit, gewoon in een achtbaan plaatsnemen en knallen. Als casual gamer stap je er zeer makkelijk in, maar biedt het ook genoeg uitdaging voor de doorgewinterde construction simulator-liefhebber? Lees het in deze review.

Frontier Developments, de ontwikkelaar die ook een vinger in de pap had bij de ontwikkeling van enkele delen uit de RollerCoaster Tycoon-serie, is verantwoordelijk voor de game. Screamride heeft in tegenstelling tot RollerCoaster Tycoon echter veel minder 'Tycoon' en veel meer 'Rollercoaster'; de focus ligt niet op het bouwen van achtbanen, maar op het berijden ervan. Dit is ook de grootste bedreiging voor de game, met name de herspeelbaarheid is hierbij in het geding. De centrale vraag in de inleiding is misschien ook niet helemaal de juiste, Screamride staat op zichzelf en probeert helemaal geen construction-and-management-tycoon-simulator zijn.

Er zijn drie gamemodi: ScreamRider, Engineer en Demolition Expert. De namen spreken redelijk voor zich: in ScreamRider ben je vooral achtbanen aan het berijden en is het de bedoeling om een zo goed mogelijke tijd neer te zetten met behulp van powerups en door te zorgen dat je niet ontspoort. Dit klinkt - als ik het zo teruglees - vreselijk saai. Waarom niet gewoon een racegame spelen? En toch is het buitengewoon vermakelijk om je inzittenden te laten gillen van angst. Het is lastig uit te leggen, maar ik ga een poging wagen.

Stel, je karretjes komen los van het metaal en je stuurt niet genoeg bij. Je karretjes ontsporen en vliegen alle kanten op - waarbij een stuk rollercoaster doormidden wordt geslagen en naar beneden stort op iets wat lijkt op een winkelcentrum. De hele toko stort in en overal liggen brokstukken. Een ander karretje beukt met een rotgang door een steunpilaar van een nabijgelegen wolkenkrabber, met als resultaat dat deze als een kaartenhuis in elkaar dondert, hierbij een toevallig voorbij vliegende zeppelin meesleurend. Het toffe aan Screamride zit hem in de game-physics; de zwaartekracht en de daarmee gepaarde vernietigbaarheid van de omgeving.

Bovendien voelt het gewoon lekker om met een belachelijk hoge snelheid lijnrecht naar beneden te storten, helemaal als blijkt dat je aan het einde van de rit een sublieme tijd neerzet; Screamride heeft geen multiplayer maar biedt wel een leuk leaderboardsysteem om toch online te kunnen wedijveren om de snelste tijd. Ritjes zijn kort, maar intens. De graphics zijn oké, hoewel het kleurgebruik mij op een of andere manier wat minder aanspreekt. De setting is futuristisch, naar mijn mening een beetje té futuristisch. Het deed me vreemd genoeg denken aan een mix van Call of Duty: Advanced Warfare en Minecraft. De eerste vanwege het fletse 'alles-is-grijs-in-de-toekomst'-kleurenpallet en de tweede vanwege het speelgoedtintje.

Uiteraard kun je wel achtbanen bouwen, maar het is dus niet zo dat je verantwoordelijk bent voor een heel park; de focus ligt echt op 'een' rollercoaster. In de Engineer-modus zet je de bouwhelm op en mag je aan de slag met een extreem grote variëteit aan achtbaanonderdelen. Tijdens het bouwen wordt met kleuren op vernuftige manier aangegeven welke onderdelen van de rit zonder meer ongelukken op gaan leveren en waar je topsnelheden kunt neerzetten. Engineer vond ik de minst leuke modus. Dat komt denk ik omdat de hele game juist een heerlijke snelheid heeft, die er in deze modus een beetje uit wordt gehaald. Wel is de muziek ontzettend lekker gekozen, zowel tijdens het rijden als tijdens het bouwen. Wat een bijkomend pluspunt is in deze modus, is het gemak en de snelheid waarmee je je net ontworpen creaties tussentijds kunt testen.

De derde modus, Demolition Expert, is puur vermaak en absoluut mijn favoriet. Zoals de naam al doet vermoeden, is het hier de bedoeling om - overigens niet met een achtbaan, maar met een soort verknipte kermisattractie - de kuipjes door het level heen te lazeren, met als doel uiteraard het aanrichten van zoveel mogelijk schade. Ook dit klinkt nogal 'straightforward' en weinig meeslepend, maar zodra je wat verder in de game geraakt, merk je dat er behoorlijk wat behendigheid aan te pas moet komen om bouwwerken als dominostenen tegen elkaar te laten donderen. Zodra je een karretje hebt weggeslingert na de snelheid en hoek te hebben bepaald, kun je het nog lichtjes besturen tijdens de vlucht om nét die cruciale draagbalk onder een van de vele futuristische gebouwen weg te beuken.

Iedere gamemodus heeft levels. Aan het begin zijn ze belachelijk simpel, als een soort lange tutorial, en langzaam maar zeker worden ze pittiger. Ook het oplossen van achtbaanpuzzels in de Engineer-modus is vermakelijk en biedt uitdaging, maar net niet genoeg om aan de buis gekluisterd te blijven. Ondanks dat ik dus niet geprikkeld werd om uren achter elkaar te spelen, waren de relatief korte speelsessies heerlijk intens, waabij de muziek, het gekrijs van inzittenden en de vrouwelijke A.I.-stem een hele grote rol speelden.

Conclusie
Screamride is tof. Het bewijst dat niet iedere game een meeslepend verhaal, diepgaande personages of een gigantische open wereld nodig heeft om een flinke dosis vermaak te bieden. Tevens wordt dit nog eens benadrukt door de prima prijskaart van zo'n €30 die eraan vastzit op release. Wel blijft het 'gevaar' dat je, nadat je een fiks aantal intense helritten hebt uitgezeten, uitgekeken raakt op de game en hem weglegt, waarbij de behoefte om hem opnieuw op te pakken waarschijnlijk wegblijft.