CD: Kelly Clarkson - Piece By Piece
Het was even stil rondom de meervoudig Grammy Award-winnares Kelly Clarkson. Na het succes van haar vijfde album Stronger verdween de Amerikaanse zangeres even van de radar. Ze zat niet stil – ze bracht een greatest hits en een kerstalbum uit – maar bracht even geen nieuwe hits meer ten gehore. Maar nu is Clarkson terug met Piece By Piece, een album vol nieuwe hits. En de nummers zijn persoonlijker dan ooit.
Voor Piece By Piece heeft Clarkson de hulp ingeroepen van ervaren songwriters als Greg Kurstin (Lily Allen, Lana del Rey, Tegan and Sara) en Sia. De invloeden van de songwriters zijn soms goed te horen. Zo heeft het gevoelige ‘Invincible’ een echte Sia-sound en zou het nummer ‘Nostalgic’ niet misstaan op Tegan and Sara’s album Heartthrob. Deze afwisselende sound stoort niet – het is eerder een toevoeging aan het album. De nummers passen goed bij Clarksons (dijk van een) stem en passen tekstueel gezien ook perfect bij de zangeres.
Wat vooral opvalt aan dit album, is dat Clarkson de poprock-sound van Stronger achter zich heeft gelaten en deze heeft ingewisseld voor iets rustigers. Op Piece By Piece vind je voornamelijk mid-tempo nummers en (power)ballads, wat niet altijd goed werkt. Neem bijvoorbeeld het mid-tempo ‘I Have A Dream’, geschreven door Clarkson en Kurstin, dat niet echt op gang komt en de authentieke Clarkson-power mist.
Maar gelukkig zijn er voldoende nummers op het album aanwezig die dat dubbel en dwars goedmaken. Neem de titelsong ‘Piece By Piece’, dat wél een echte Kelly Clarkson-song is: rauw, persoonlijk, gevoelig en krachtig. Het thema van het nummer is gelijk aan dat van een van haar eerste hits ‘Breakaway’, dat ook gaat over haar afwezige vader. Het nummer is een goed voorbeeld van het persoonlijke element dat de hoofdrol speelt op Clarksons nieuwste album.
Die persoonlijke noot maakt Piece By Piece af. Clarkson heeft een geweldige stem, waarmee ze elke emotie over kan brengen; van blijdschap tot angst, van verdriet tot woede. En dat speciale talent benut ze optimaal op dit album. Nummers als ‘Someone’, ‘Tightrope’ en het duet 'Run Run Run' met John Legend (dat al eerder werd uitgebracht door Tokio Hotel) raken je daarom recht in het hart.
Piece By Piece is rustiger dan we van Clarkson gewend zijn, maar daar is – op enkele nummers na – niets mis mee. Tekstueel gezien zijn het nog steeds echte Clarkson-nummers, die gaan over gebroken harten, moed houden en het in jezelf geloven. Clarkson heeft haar eigen verklaring voor de persoonlijke noot en passie op het album. Tegen Billboard zei ze: ‘I was super hormonal while making this record, so it’s very intense and with passionate vocals.’ Dat is één verklaring. Een tweede is dit: Kelly Clarkson is een geweldige zangeres die meer eer verdient dan ze krijgt. Oftewel: Kelly Clarkson rocks.
