Saints Row: Gat Out of Hell

Je hebt in de gameswereld ook van die guilty pleasures. Saints Row: The Third was er een van mij. Enorm puberale humor, flink over-the-top missies, mogelijkheden en een melige bui zorgden ervoor dat ik de hele game met minimaal een grijns van oor tot oor aan het spelen was. Het vierde deel, waarin je de president speelt, deed dat nog eens dunnetjes over. Deze game kwam in 2013 uit op Xbox 360 en PlayStation 3. En nu is er dus een remake van, Saints Row IV: Re-Elected genaamd, voor de nieuwe generatie consoles. Maar we zullen het in deze review vooral hebben over de nieuwe standalone uitbreiding Saints Row: Gat Out of Hell.

Saints Row IV: Re-Elected is de opgepoetste versie van Saints Row IV. Je krijgt er alle uitbreidingen die eerder zijn uitgekomen bij en een downloadcode voor de nieuwste uitbreiding Gat Out of Hell. Bij het woord 'opgepoetst' moet je overigens niet te veel verwachten. Het is dit keer in Full HD, en het loopt een stuk vloeiender dan op de oudere generatie consoles, maar dat is eigenlijk het enige. Heb je de vorige versie al gespeeld, dan is er weinig nieuws onder de zon. Het is nog steeds dezelfde stad Steelport, met dezelfde superkrachten en dezelfde over-the-top Matrix-style avonturen waarin jij als nieuwe president van Amerika een invasie van buitenaardse wezens verijdelt. Het spel crasht sporadisch, maar de autosave redt je verloren tijd gelukkig. High Voltage, de makers van deze port, hebben met Re-Elected geen poging gedaan echt eens te kijken wat er mogelijk is op de nieuwe generatie. Ik had op zijn minst wel een gedetailleerdere, drukkere stad verwacht en het is jammer dat ze dat niet gedaan hebben, nu voelt het gewoonweg als een exacte kopie van het origineel.

En dan is er de standalone uitbreiding Gat Out of Hell. Met deze uitbreiding willen de makers ons eindelijk eens uit Steelport slepen. Dus waarom niet naar de hel? De president uit het vierde deel wordt gekidnapt door de duivel, die hem wil laten trouwen met zijn dochter. De Saints Johnny Gat en computernerd Kinzie gaan erachteraan om hem te redden. Eens weg zijn van Steelport is een welkome afwisseling, want we kennen de stad al sinds het derde deel. De hel is natuurlijk vol lava, vuur en vervuiling. Ik wist niet dat er auto's rondreden, maar zo leer je nog eens wat. De ambulances in de hel rijden op verloren zielen in, maar echt heel veel meer gebeurt er niet anders dan in Steelport. Het voelt zelfs vrij leeg aan, blijkbaar zijn er een hoop mensen die toch naar de hemel gaan.

Is er eens een nieuw gebied, worden de superkrachten zo goed als gekopieerd. Je kunt weer supersnel rennen, met je nieuwe vleugels kun je weer superhoog springen en gliden en alle destructieve krachten lijken verdomd veel op het vorige deel. Toch is het tof om demonen te verstenen en ze daarna uit elkaar te laten spatten door een krachtige stomp op de grond te geven. Dit keer kun je spelen als Gat en als Kinzie. Veel verschil maakt het niet. Ze hebben allebei dezelfde krachten en mogelijkheden. Dat is jammer, want Kinzie, als vrouw en computernerd, had best heel andere supermogelijkheden mogen hebben. Jammer is ook dat de cutscenes altijd uit gaan van Gat, het feit dat je met twee personages kunt spelen voegt dus erg weinig toe en lijkt zelfs pas later erbij bedacht te zijn.

Vijanden zijn wederom dom. Simpel kanonnenvoer loopt er genoeg rond. De enige vijanden van enig kaliber zijn de Arch Dukes, uit de kluiten gewassen demonen met zwaard en schild die je letterlijk het vuur aan de schenen leggen, en een kleinere variant ervan zonder wapens. Die springt de hele stad door om maar al te graag met een stomp op je te landen. Als er daar drie van verschijnen dan heb je het eindelijk wat lastiger, maar ondoenlijk wordt het nooit. Gelukkig maken de wapens een hoop goed om er de lol in te houden. Naast de 'gewone' wapens heb je ook gesloten kisten die je kunt openmaken door zoekopdrachten. Eenmaal alle symbolen gevonden gaat de kist wel open en krijg je een van de zeven zonden als wapen. De beste uit die serie wapens is toch luiheid, waarin je in een stoel met uzi's in de armleuningen gaat zitten. Wil je dan nog meer schade aanrichten, dan komen er nog raketten uit de voetenbank om voor nog meer spektakel te zorgen.

De optionele zijmissies zijn variaties op eerdere missies. Dus weer moet je je als een lappenpop voor auto's werpen om zo de verzekering op te lichten voor geld, race je rond in een tank om de hele stad aan gort te knallen en meer. Het is allemaal wel leuk om te doen, maar we kennen het allemaal al. Het probleem van deze uitbreiding is dan ook dat we het allemaal al gezien hebben, en dat er weinig nieuws is geprobeerd. Zelfs de humor wordt een beetje vergeten. Het is lang niet zo bizar grappig als eerder. Natuurlijk, er zitten gevatte opmerkingen in en de musical die je om je oren krijgt is over-the-top, maar er had veel meer ingezeten.

Re-Elected is zeker de moeite waard als je ze nog niet gespeeld hebt. Het is een makkelijke game waarin je al snel veel te sterk bent voor de vijanden, maar als een soort Neo uit The Matrix door de hele stad heen gaan om zoveel mogelijk chaos te veroorzaken is en blijft erg tof. Voor mensen die genoten hebben van het vierde deel en deze port links willen laten liggen is Gat Out of Hell ook los te koop. Maar wees gewaarschuwd dat je ook hier weer heel veel hetzelfde doet. Grafisch is het echt niet next-gen, en het hoofdverhaal is in een dag uit te spelen. De zijmissies zijn veelal hetzelfde als die we al kennen van het vierde deel. De makers durfden er niets speciaals mee te doen. Het is nu een uitbreiding met de bekende gameplay in een nieuwe omgeving, meer niet. Het is de afsluiter voor deze verhaallijn van de Saints, het is jammer dat er geen risico's genomen zijn om het echt leuk in de hel te maken. Hopelijk kan een studio de Saints weer opnieuw uitvinden, want het is nu sinds het derde deel meer van hetzelfde.