Deathtrap (Early Access)

Demonen afslachten om te voorkomen dat ze jouw wereld binnendringen? Klinkt niet slecht voor de setting van een game. Maar dat je ook nog dodelijke vallen tot je beschikking hebt waarmee je ze kan spietsen, verbranden, bevriezen, elektrocuteren en doorzeven met kogels? Hell yes.

Deathtrap is een Tower Defense game met veel RPG-invloeden, vergelijkbaar met  Sanctum en Orcs Must Die!. Deathtrap is gemaakt door Neocore games, de makers van The Incredible Adventures of Van Helsing-serie. Ook Deathtrap heeft het Van Helsing-universum als setting, maar waarbij je in de Van Helsing-games demonen afslachtte die jouw wereld waren binnengedrongen, moet je bij Deathtrap voorkomen dat ze überhaupt je wereld binnenkomen. De game is nog in Early Access en daar heb ik ook rekening mee gehouden met het schrijven van deze review, maar ik was aan het eind van het spelen behoorlijk verrast dat ik nauwelijks bugs tegen was gekomen en dat het spel slechts één keer was gecrasht waarvoor ik de reden ook kon aanwijzen. Kortom, de game is goed speelbaar, iets wat niet van elke Early Access-game gezegd kan worden.

Jij versus hen

Toen ik Deathtrap speelde, waren twee van de drie classes beschikbaar: de mercenary en de sorceress. Het derde personage is de marksman, en hoewel deze nog niet speelbaar was, hoef je weinig aan de verbeelding over te laten om te weten dat het hier om een ranged personage gaat met een pijl en boog. Gebaseerd op mijn eerdere ervaring met de Van Helsing-games weet ik dat het Van Helsing-universum zich perfect leent voor een diepe achtergrond van deze personages, maar Deathtrap stelt daarin teleur. De personages ogen flets, hun dialogen zijn erg cliché en ze hebben geen achtergrondverhaal. Maar waar de personages soms schromelijk tekortschieten, maakt de omgeving veel goed: net zoals in de Van Helsing-serie zet Neocore games een sterke gothicsfeer met een aantal steampunkinvloeden neer. De omgeving ziet er goed uit en er is ontzettend veel variatie in vallen en monsters. Na het spelen van drie levels was ik al 12 verschillende monsters tegengekomen en je hebt keus uit 25(!) vallen om ze ervan te weerhouden om vanuit de Otherworld jouw wereld binnen te dringen.

Om rustig aan te beginnen, startte ik met casual; de laagste moeilijkheidsgraad. Dat bleek geen enkel probleem te zijn, dus voor het volgende level zette ik de moeilijkheidsgraad op normal, en ik stond gelijk met mijn rug tegen de muur.  De monsters waren zoveel sterker en ik moest machteloos toekijken hoe mijn personage keer op keer onder de voet gelopen werd. Vooral aan het begin was dit enorme verschil tussen moeilijkheidsgraden merkbaar.

Aan de andere kant nodigt Deathtrap wel uit tot herspelen met meerdere moeilijkheidsgraden. Elk level is uit te spelen op drie moeilijkheidsgraden, de ontwikkelaars beloven dat er nog een Scenario Mode en Endless Mode komt en waar ik persoonlijk het meest over te spreken ben is de level editor, waarmee spelers hun eigen levels en monsters in Deahtrap kunnen maken en deze kunnen delen via Steam Workshop. Zelfs als je het hele spel uitgespeeld hebt, staan er nog meer levels en monsters op je te wachten, wat voor mij een heel groot pluspunt is.

Een ander belangrijk onderdeel van Deahtrap is de loot, die bestaat uit essence voor de vallen, goud en uitrusting die je kan gebruiken of verkopen, of kan bewaren om nog sterker te maken met behulp van een craftingsysteem. En aan loot is in Deathtrap geen gebrek. Sterker nog: je verzuipt er haast in. De beloningen die je na pakweg een uurtje spelen krijgt zijn zo riant dat er op een gegeven moment bijna geen uitdaging meer in zit, iets wat helaas ook al een minpunt was bij de Van Helsing-games. Een goed voorbeeld hiervan is dat je een skill van je personage kan upgraden zodat hij of zij meer essence aan het begin krijgt. Na 3 waves van monsters had ik zoveel essence gekregen dat het hele slagveld al vol lag met vallen, waardoor ik praktisch achterover kon leunen terwijl de laatste paar waves zich voltrokken.

Dubbel de spelers, dubbel de pret

Neocore Games was zo vriendelijk om twee keys op te sturen, zodat ook de co-op modus uitgeprobeerd kon worden. Die co-op blijkt een leuke toevoeging te zijn, met onder andere speciaal ontworpen maps. Helaas was in de co-op ook goed te merken dat de classes totaal niet gebalanced zijn. De sorceress kon zich veel moeilijker verweren dan de mercenary en ging veel vaker dood. Natuurlijk is de sorceress bedoeld voor afstandsaanvallen en is de mercenary meer geschikt voor gevechten van dichtbij, maar toen we gingen vergelijken bleek dat de sorceress slechts de helft van de levenspunten had van de mercenary, iets wat toch wel heel extreem is.

Conclusie

Al met al is Deathtrap een  zeer solide game, zeker als je bedenkt dat het Early Access is, maar echt revolutionair is/wordt hij niet. De game kan zeker nog wat balancing gebruiken en de personages hebben zo weinig diepgang dat ze gewoon niet interessant zijn. Het gothicsfeertje is echter geweldig en met de level editor en de meerdere moeilijkheidsgraden nodigt de game uit tot herspelen en jezelf constant te verbeteren. 20 euro is een beetje prijzig, maar als je een groot fan bent van spellen zoals Sanctum is Deathtrap zeker aan te raden.