Film: Run, Fat Boy, Run
Dennis (Simon Pegg) is een loser, hij rent voor alle levensobstakels weg. Het toppunt is het feit dat hij zijn voor hem veel te knappe zwangere verloofde, Libby (Thandie Newton), voor het altaar heeft laten staan. Dit blijkt de grootste fout van zijn leven te zijn en hij eindigt dan ook als een beveiliger in een lingeriewinkel. Zijn woonsituatie is ook niet iets om over naar huis te schrijven aangezien hij bij een alleenstaande Indiër, Mr Ghoshdastidar, woont (die overigens een bloedmooie dochter heeft). Als Dennis erachter komt dat Libby haar nieuwe soulmate in de succesvolle zakenman Whit (Hank Azaria) heeft gevonden, besluit hij in actie te komen. Hij zegt Libby toe aan dezelfde marathon mee te doen als Whit, en belooft deze uit te lopen als teken van zijn innerlijke verandering. Met Gordon, niksnut en de beste vriend van Dennis, en Mr Ghoshdastidar op een scooter met een spatel fungerend als zweep, begint Dennis zijn training.
De beschrijving van de film oogt als de standaard 'dertien in een dozijn' Hollywoodcomedy en dit zou de film ook zijn geweest als deze niet dankzij de nieuwe joint venture van New Line Cinema en een Engels distributie bedrijf naar Engeland was gehaald. Dankzij deze overheveling kwam Simon Pegg aan boord om de film te doordrenken met de bekende Engelse humor. Wat er ontstaat is een briljante samensmelting van de Amerikaanse en Engelse humor. Zo wordt het ranzige uitknijpen van een blaar extreem komisch in plaats van pijnlijk. De scène is namelijk doordrenkt met een sterk herkenbaar en subtiel grappig dialoog, wat de grap naar een nieuwe hoogte van hilariteit tilt. Dit is eigenlijk typerend voor de hele film; oppervlakkige grappen die een nieuw leven beleven door de sterke Engelse humor.
Van Schwimmer hoeft men geen hoogstaande montagetechnieken en flitsende briljante cameramoves te verwachten. Qua regie valt de film totaal niet op en misschien is dat wel weer briljant van Schwimmer. Hij heeft de film gemaakt zonder zijn stempel erop te drukken, waarbij de regie duidelijk werd gebruikt om de grappen zo goed mogelijk tot hun recht te laten komen. Dit is een keuze die valt te prijzen, omdat het de film erg goed heeft gedaan. Kudos voor Schwimmer voor zijn subtiliteit.
Wat overigens wel opvalt zijn de acteerprestaties van de cast. Hoewel deze grotendeels bestaat uit echte comedy-acteurs, weten deze tegen de verwachting in wel een goede emotionele prestatie neer te zetten. Zelfs Pegg speelt zijn rol op zo'n manier, zodat je als kijker medelijden voelt. Azaria is weer te prijzen voor zijn subtiele irritantheid, waardoor je hem gaat haten terwijl hij geen bad guy is. Zelfs het zoontje van Dennis, gespeeld door Mattew Fenton, zet een opmerkelijke tederheid en herkenbaarheid neer in zijn debuutoptreden.
Hoewel het verhaal van Run, Fat Boy, Run er eentje is dat we al vaker hebben zien langskomen, is het liefdesspel tussen Simon Pegg en David Schwimmer zeer geslaagd. Run, Fat Boy, Run is het geslaagde huwelijk tussen de Engelse en Amerikaanse filmmakers en het zal dan ook genieten zijn voor iedereen die van lachen houdt.
Label: RCV Releasedatum: 13 december 2007
Kijkwijzer:
Waardering film: 
