CD: Monomyth - Further
In 2013 werden liefhebbers van de betere spacerock zeer aangenaam verrast door het indrukwekkende debuutalbum van Monomyth. De band, bestaande uit voormalige bandleden van onder meer 35007, Gomer Pyle en The Polar Exploration Ship, maakt muziek die we het beste zouden kunnen omschrijven als een combinatie van trippy psychedelica, zweverige krautrock en progressieve stoner rock met invloeden uit de drone muziek. Na het ijzersterke debuut uit 2013 waren de verwachtingen dan ook hooggespannen voor de opvolger. De lat was met Monomyth tenslotte al behoorlijk hoog neergelegd.
Monomyth - Further
Further van Monomyth gaat letterlijk en figuurlijk verder dan het vorige album. De muzikale reis duurt ditmaal wel wat korter dan op het eerste album, maar sluit muzikaal gezien naadloos aan op de vorige plaat. Het album, dat ook in een fraaie gelimiteerde oplage op bruin vinyl met zwarte vlekken is uitgebracht, bestaat uit een viertal spacende composities, waarbij ditmaal het thema 'Reizen en Beweging' centraal staat. De muzikale reis van Monomyth begint ditmaal met 'Ark M', een bijna 11 minuten durende trip waarbij het gaspedaal meteen stevig in wordt getrapt. Het resulteert in een dampend stuk avontuurlijke progressieve rock waarbij we in gedachten met de mannen door een niet nader te noemen woestijnlandschap zweven.
Net als haar vakgenoten van onder meer Motorpsycho, Manthra Dei en Vibravoid weet ook Monomyth composities te maken met een enorme spanningsboog. Dat geldt ook zeker voor het dromerige 'Spheres'. Het nummer doet wat de sfeer betreft wel wat denken aan het werk van Pink Floyd uit het midden van de zeventiger jaren. De bijna 13 minuten durende compositie komt als een zacht kabbelend riviertje op gang maar kent een climax als een muzikale tsunami. In het daaropvolgende 'Collision' horen we ook weer duidelijk dat geluid uit de zeventiger jaren terug, met nadruk door het indrukwekkende toetsenwerk, met als eindresultaat een stevig stuk progressieve krautrock van de bovenste plank.
Monomyth (Foto: Duncan de Fey)
Van diezelfde plank komt ook het sluitstuk op deze wederom ijzersterke plaat. '6EQUJ5' is een ruim 18 minuten durend ruimteavontuur, gebaseerd op een buitenaards radiosignaal dat in 1977 door een SETI-project werd gedetecteerd. Dat 'bericht' werd ook wel het Wow-signaal genoemd en dat is exact de term die me te binnen schiet bij het beluisteren van dit hypnotiserende stuk spacerock, dat mij om één of andere reden wel wat doet denken aan het oudere werk van Hawkwind, zeg maar de tijd van hun album Space Ritual. Monomyth is een band die klinkt alsof de muziek ter plaatse in de studio werd bedacht maar die dit geluid ook live waar weten te maken. Liefhebbers van de hier bovengenoemde bands mogen deze fraaie plaat dan ook absoluut niet in hun collectie laten ontbreken.
