Always Sometimes Monsters

Je bent alleen, arm, werkloos en uit je huis getrapt met twee broodjes in de hand en de kleding die je aan hebt. Een jaar geleden ben je gedumpt door de grote liefde van jouw leven. Plotseling krijg je een uitnodiging voor de bruiloft van jouw ex en doe je er alles voor om weer samen te zijn, ook al kost het jou of iemand anders het leven. Zo begint het verhaal van Always Sometimes Monsters.

Keuzes

De indiegame Always Sometimes Monsters draait om keuzes. Het verhaal brengt een flinke dosis filosofie en moraliteit naar voren om nog maar eens goed duidelijk te maken dat anderen om ons heen door onze keuzes beïnvloed worden. Omdat je in de game arm bent én weinig tijd hebt om jouw doel te halen, zijn de keuzes waarmee je snel geld kunt verdienen een stuk aantrekkelijker. Maar is het wel moreel verantwoord? Daar komt de titel uit voort: soms zijn mensen gewoon egoïstische monsters.

De eerste keuze krijg je direct aan het begin van de game. Je mag zelf namelijk kiezen wie de hoofdrol gaat spelen in het verhaal van de game. Voor iedereen is er wel een keuze: er zijn tig vrouwelijke en mannelijke personages, elk met een andere afkomst. Jouw keuze bepaalt ook de seksualiteit van de personages, maar dit speelt verder geen grote rol in de game. Hier en daar kom je wat verschillende opmerkingen of beledigingen tegen die afhankelijk zijn van het personage waarmee je speelt.

Een interactief 'boek'

De game moet het vooral hebben van het verhaal en speelt dan ook meer als een interactief boek. Als je hier niet van houdt, dan is de game zeker niets voor jou. De game is gemaakt in RPG Maker en het verhaal wordt verteld in de standaard tekstblokjes zoals we die kennen van oudere roleplaying games. De dialogen komen tergend langzaam voorbij. Aan het begin zijn de teksten nog goed, interessant en hier en daar grappig om te zorgen dat de game je niet helemaal overspoelt met dramatiek en moraliteit. De verschillende personages worstelen met problemen zoals drugs, seks, liefde en werkloosheid.

Al snel komt hier een einde aan en gaat het niveau drastisch omlaag, sluipen er te veel spelfouten in, wordt het verhaal voorspelbaar en wil je eigenlijk zo snel mogelijk alles skippen om te zien hoe het verhaal eindigt. En ook dat duurt lang: de dialogen komen niet in een keer tevoorschijn. Ook ligt het moreel er soms wat te dik op: sommige personages die eerst alleen maar lulden over eten en auto's houden plotseling een diepgaande filosofische preek.

Ook de keuzes zijn niet altijd erg diepgaand of subtiel. Wanneer je de keuze moet maken om óf op een eerlijke manier een race te winnen, óf door de remkabel van de tegenstander door te knippen weet je al welke keuze slecht afloopt. Hoe verder je komt in de game, hoe duidelijker de keuzes worden, alsof de makers geen zin meer hadden om er veel moeite in te stoppen. Toch is het grappig om te zien hoe verschillende keuzes kunnen uitpakken. Hierbij moet je wel een aardige hoeveelheid saves bewaren, vooral aan het einde gaat de game in een ruk door en je kunt niet opslaan tijdens de dialogen.

De game kent verschillende scènes die je alleen zult zien met bepaalde personages of als je bepaalde keuzes hebt gemaakt. Als je wilt, zou je dus bij meerdere playthroughs veel verschillende dingen tegenkomen. De overkoepelende verhaallijn van de game blijft wel hetzelfde.

Hacken met pijltjes en biggetjes slachten

Om naar de bruiloft te komen, heb je vervoer nodig. Daarvoor heb je geld nodig. Dat geld kun je verdienen met verschillende baantjes. Deze zijn bizar saai, net als fabriekswerk in het echte leven, maar nodig om verder te komen in de game. In de fabriek bedien je een machine door wat opties aan te klikken in een menu. Hier lijkt de game kritiek te hebben op de productie van vlees; wanneer je een burger wilt maken, gooit de machine een schattig biggetje op een lopende band. Deze kijkt je aan en rolt vervolgens met een smerig geluidje de machine in, waarna het er gepureerd uit komt. In elke stad heb je zulke banen, maar je hebt altijd een wat vriendelijker alternatief (het maken van vegetarische burgers, bijvoorbeeld), dat helaas niet zo veel geld oplevert.

Je krijgt ook wat werk via de verhaallijn. Zo kun je aan de slag bij een grote krant of als inpakker bij een warenhuis. Wanneer de verhaallijn in een bepaald stadje is afgelopen, kun je dit werk echter niet meer doen. Je moet dan eigenlijk ronddwalen en het eerdergenoemde fabriekswerk doen om je weg te vervolgen naar de volgende stad.

Minigames zorgen ook voor afwisseling. Deze kom je vaak maar een keertje tegen. Zo krijg je een missie om een aantal machines te hacken. Dit hacken verloopt via een minigame die lijkt op Frogger, maar dan een stuk simpeler. Dat is ook wel te verwachten van een game waar je alleen de pijltjes en de spatiebalk gebruikt. Hier en daar kun je ook gameconsoles vinden waarop je een parodie van Hotline Miami kunt spelen. Een andere, verplichte minigame is boxen, wat eigenlijk neerkomt op het volstrekt willekeurig kiezen van aanvallen en hopen dat je wint zodat je eindelijk verder kunt.

Helaas is de gameplay gewoon niet leuk en zit je eigenlijk maar een beetje rond te kakken in een van de vier steden totdat je genoeg geld hebt om verder te gaan. Er is niets anders dat je kunt doen zodra het korte verhaaltje van elke stad afgelopen is.

Standaard sprites en zwakke muziek

Tja, wat kunnen we zeggen over de graphics? Het is gemaakt in RPG Maker en het ziet er ook zo uit. Het is allemaal erg standaard en heeft bijvoorbeeld niet een aparte stijl of sfeer als het pixelige Hotline Miami. Daar hielp de psychedelische muziek zeker ook, maar de muziek van Always Sometimes Monsters valt tegen en schiet te kort in het toevoegen van sfeer en spanning in de game.

Conclusie

De opzet van Always Sometimes Monsters is interessant: een intrigerend verhaal vertellen over liefde, keuzes en moraliteit. Het is dan jammer dat het schrijfwerk zeer zwak is en zelfs afgeraffeld lijkt, de gameplay niets voorstelt en het tempo tergend laag is. Het eerste uurtje is nog leuk, maar de overige zes tot zeven uur is eigenlijk alleen maar dialogen skippen zodat je het einde kunt zien, als je al de behoefte hebt om nog zo lang door te gaan. De game is misschien leuk als je een ongewone interesse hebt in de psyche van de mens, maar je kunt de game beter laten liggen.

Verkrijgbaar voor pc.

Zie hier de FOK!games beoordelingsrichtlijnen.