CD: Ed Sheeran - X

Ed Sheeran Multiply
Album cover

Ed Sheeran ziet er niet uit als de doorsnee popster. Zoals hij zelf zingt in Take It Back: “I don’t ever want to be perfect, cause I’m a singer that you never want to see shirtless. And I accept the fact that someone’s gotta win worst-dressed.” Toch mag je deze 24-jarige Brit niet onderschatten. Zijn tweede album X (Multiply) belooft het wereldwijde succes van Sheerans in 2011 uitgebrachte + (Plus) te vermenigvuldigen. Dit voornamelijk door de rijkere mix van muziekstijlen. Gevoelige nummers + hip hop-feeling + pop-sound x charismatisch vertoon = iets ongelofelijk moois.  

We hebben niet voor niets drie jaar gewacht op een nieuw album. Sheeran is druk geweest. Hij heeft flink getoerd, stond in een uitverkocht Madison Square Garden en was het voorprogramma van Taylor Swifts Red Tour. Maar een druk programma weerhield hem niet van het uitstorten van zijn hart en ziel en het geven van bloed, zweet en tranen in zijn tweede album. Waar + voornamelijk bestaat uit een veelvoud van akoestische ballads, bevat X een wat gevarieerder aanbod. De diversiteit in muziekstijlen geeft een nieuwe richting aan Sheerans sound; hij verlegt zijn grenzen. En dat is tof, want met zijn wereldwijde fanschare was een tweede versie van + genoeg geweest om aan de top van de muziekindustrie te blijven staan.  

Wat erg opvalt aan X, is het gebruik van instrumenten. Wie denkt aan Ed Sheeran, denkt aan die singer-songwriter met dat kleine gitaartje, maar de meeste nummers op X bevatten een complete band. Dit in tegenstelling tot +, waarop de meeste nummers bestaan uit Sheerans stem en gitaarspel. Sing, de eerste single van het album, heeft een uptempo popvibe, met Sheerans unieke zang-rap en kenmerkende gitaarspel. Don’t, waarin Ed Sheeran zijn ex-vriendinnetje Ellie Goulding Taylor Swift – ja, Taylor Swift mag in boze liefdesliedjes als werkwoord gebruikt worden – valt in datzelfde straatje. Een leuke afwisseling van Sheerans normale o zo zoetsappige, doch fantastisch geschreven liefdesliedjes.

Ed Sheeran Multiply

Gelukkig staan er ook nog een paar klassieke Ed Sheeran-ballads op X, zoals Tenerife Sea, One en Photograph: prachtige ballads die ook nog eens Sheerans falsetto mooi uit laten komen. Thinking Out Loud heeft een wat soulvollere sound, die je direct in relax-mode brengt. Afire Love is een beetje anders dan anders, met zijn strijkinstrumenten, pianogepingel en drums. Maar anders is niet fout. Integendeel zelfs, het is mooi om Sheerans stem te horen in combinatie met een ander instrument dan een gitaar.

In The Man en Take It Back hoor je Ed voornamelijk rappen,  maar niet op de manier die we gewend zijn. We horen hem namelijk echt rappen, niet zijn gebruikelijke zang-rap. Jammer is dat je hier en daar duidelijk hoort dat Sheeran last heeft van ademnood, alsof hij er net te veel tekst uit wil gooien. Die tekst is dan wel weer heel mooi en persoonlijk: “But when I broke the industry, that’s when I broke your heart. I was supposed to chart and celebrate, but good things are over fast. I know it’s hard to deal with and see this. I tend to turn you off and switch on my professional features, then I turn the music off and all I’m left with is to pick up my personal pieces.”

X biedt een goede mix van liedjes van de Britse singer-songwriter, wiens populariteit alleen maar blijft groeien. In dit tweede album van Sheeran doorklinkt een nieuw gevonden volwassenheid. X bevat geweldige nummers met vloeiende melodieën, fijne ritmes, knallende refreinen en prachtige, persoonlijke lyrics. Sheeran absorbeert moeiteloos hedendaagse muziekstijlen en smelt ze samen tot een stijl genaamd Ed Sheeran. Een artiest én een album met de x-factor.