CD: Monuments - The Amanuensis
Het is alweer twee jaar geleden dat Monuments haar debuut maakte met het indrukwekkende album Gnosis. Heerlijk ouderwets groovende progmetal die nergens gedateerd overkwam. Sinds die plaat verscheen is er echter nogal wat gebeurd in de band. Zo heeft zanger Matt Rose de groep verlaten en is zijn plaats overgenomen door Chris Barretto (ex-Periphery, Ever Forthright). Sinds deze week ligt hun nieuwe album The Amanuensis in de schappen.
Monuments - The Amanuensis
Het eerste wat opvalt bij het beluisteren van het album The Amanuensis is dat het een plaat is met veel variatie. Zp horen we naast de progressieve metal ook invloeden uit de nu-metal, death metal en zelfs een licht snufje psychedelica. Zo nu en dan krijg je zelfs het gevoel dat je naar een verzamelalbum zit te luisteren door de nogal van de hak op de tak springende muziekgenres. Zanger Barretto beschikt over een prima cleane zangstem maar kan ook een behoorlijk stuk grommen en grunten en de combinatie van deze zangstijlen doet het goed. Vooral bij nummers zoals 'Atlas', 'Garden of Sankhara' en 'Quasimodo' is goed te horen wat voor enorme aanwinst deze man voor de band is.
Op The Amanuensis horen we een band die muzikaal gezien behoorlijk gegroeid is en die op deze plaat een veel volwassener geluid laat horen. Voor de 11 zwaar groovende tracks op de plaat lieten de mannen zich inspireren door het boek Cloud Atlas van David Mitchell. Voor de opnames van The Amanuensis werden maar liefst drie verschillende studio's bezocht. Zo werden er opnames gemaakt in de Monnow Valley Studios in Wales, ook bekend van bands als Black Sabbath, Led Zeppelin en Rush, de Audiohammer Studios in Florida (Black Dahlia Murder, The Confortionist) en in hun eigen Bear Noize Studio in Engeland.
The Amanuensis is als een groeidiamantje die bij elke luisterbeurt meer prijsgeeft. Grootste muzikale verrassing zit uiteraard aan het einde van de plaat met het spacende 'Samsara', waarbij we wel aan de themamuziek van de serie Vikings moeten denken. Maar daar is niks mis mee. Ben je dus wel in voor een bombastisch stuk progressieve death metal dan is dit een plaat die eigenlijk niet in je verzameling mag ontbreken.
