Boek: Kieft - Michel van Egmond
Op 12 november in het jaar 1962 wordt Wim Kieft geboren. Hij groeit op in Amsterdam, waar hij een beschermde jeugd heeft. Voetballen is wat hij het liefst doet en hij blijkt talent te hebben. Al op jonge leeftijd wordt hij opgepikt door Ajax, waar hij in zijn tweede jaar als basisspeler topscorer van de Eredivisie wordt en tevens de Gouden Schoen wint. Na een niet al te succesvolle periode in Italië keert hij eind jaren 80 terug in Nederland bij PSV, waar hij direct weer topscorer van Nederland wordt. In de laatste poulewedstrijd van het EK in 1988 kopt hij Nederland naar de halve finale. De rest is geschiedenis.
Na zijn actieve spelerscarrière gaat hij aan de slag als analist voor Canal+. Je zag hem weleens knikkebollend daar aan tafel zitten. Hij zal wel gewoon moe zijn, dacht je dan. Of is er toch meer aan de hand? In Kieft doet hij zijn onwaarschijnlijke verhaal aan Michel van Egmond.
Michel van Egmond is wat mij betreft, samen met Hugo Borst, Sjoerd Mossou en Marcel van Roosmalen, een van de beste sportschrijvers van Nederland. Eerder al schreef hij GIJP. Een intiem portret over de hoogte- en dieptepunten van oud-profvoetballer René van der Gijp. Met dit boek bracht hij veel mensen, die voorheen niet snel de neiging hadden een boek uit de kast te trekken, aan het lezen. Inmiddels zijn er al meer dan 300.000 exemplaren van GIJP verkocht en won het in 2013 de NS Publieksprijs. Het zou mij niets verbazen als ook Kieft een succes wordt.
Want een goed boek is het zeker. Openhartig vertelt Kieft dat hij al bijna 20 jaar verslaafd is (geweest) aan coke en alcohol. Wat begint als recreatief gebruik, ontaardt langzaamaan in het dagelijks snuiven van enkele grammen coke en het drinken van meerdere flessen wijn. Dit alles omdat hij niet met zijn eigen gevoelens om wil gaan. Hij haat het om in het middelpunt van de belangstelling te staan. Hij heeft de neiging om alles dood te relativeren en van zijn eigen successen kan hij maar moeilijk genieten.
Kieft gaat zitten en begint te vertellen. Michel van Egmond luistert en stelt af en toe een vraag. Omdat het verhaal ook precies zo is opgeschreven, leest het erg fijn weg. De leukste voetbalanekdotes komen voorbij. Maar zijn gebruik brengt hem soms ook in penibele situaties. Zo staat er op een dag een dealer aan de deur die direct geld eist. Ook moet hij een keer rennen voor zijn leven en brengt hij een nachtje door in een Franse cel.
Het boek eindigt met Kieft die zijn eigen levensverhaal doorleest. Af en toe drinkt hij weer een wijntje. Dat is spelen met vuur, maar volgens eigen zeggen is Kieft ver genoeg in zijn herstel om zijn drinkgedrag te kunnen controleren. Maar stel dat zijn boek een succes wordt. Het zal hem veel geld opleveren waarmee hij onder andere zijn schulden kan aflossen. De remming van het niet hebben van geld zal er niet meer zijn. Zal het hem ook dan weer lukken om van de coke af te blijven?
Cover Kieft
