The Wolverine 3D
The Wolverine is inmiddels alweer de zesde film in de X-Men film franchise. Tevens is het de zesde keer dat Hugh Jackman in de huid van mutant Logan kruipt. Voor deze tweede solo-film over Wolverine wordt alles uit de vorige film overboord gegooid. Zo is na het verschrikkelijke X-Men Origins: Wolverine de titel voor dit deel wijselijk aangepast naar The Wolverine. Is het de makers dit keer wel gelukt om een goede film over Wolverine te maken?
Als basis voor deze film is een van de populairste arcs uit de comics als bron gebruikt: de originele limited series uit 1982. De verhalen in Japan, uit de handen van Chris Claremont en legende Frank Miller. De film is een vervolg op X-Men: The Last Stand en de gebeurtenissen uit de vorige Wolverine-film zijn dus lang verleden tijd. Wolverine is in zichzelf getrokken na de dood van Jean Grey, en leeft alleen in de bossen van Canada. Al snel ontmoet hij Yukio, een mutant die de dood van mensen voor haar ogen ziet. Ze vraagt Logan met haar mee te gaan naar Japan, waar een oude vriend afscheid wil nemen. Het gaat hier om Yashida, die Logan een aanbod wil doen. Hij wil de onsterfelijkheid van Logan overnemen. Zo zal hij zelf blijven leven, en kan Logan rustig sterven. Hij ziet een onsterfelijk leven namelijk als zijn vloek. Al snel blijkt de Yakuza betrokken bij een ingewikkeld plot, en komt Wolverine echt in gevaar. Hij verliest zijn krachten om snel te genezen, waardoor hij zich voor het eerst serieus zorgen moet maken.
De film is ruwweg opgedeeld in drie stukken. Zo is er het eerste deel met een indrukwekkende opening, waarin we nog eens zien hoe goed de krachten die Logan heeft van pas kunnen komen. Dit wordt heerlijk grafisch in beeld gebracht. Je zit dus gelijk goed in de film. Hierna maken we opnieuw kennis met een kwetsbare Logan en al de nieuwe personages in Japan. In het tweede deel zien we de relatie tussen Logan en Mariko, kleindochter van Yashida, langzaam opbloeien. Er wordt echt de tijd genomen voor de karakters, wat we in eerdere X-Men films niet zagen. Het laatste deel van de film is echter een uitgekauwde climax van het hele verhaal. Alle verschillende personages en verhaallijnen worden netjes in elkaar getrokken, maar het levert een rommelige finale op die de kijker niet weet te boeien.
Superlogan?
Toch maar even terug naar het middenstuk van deze film. Hugh Jackman krijgt hier echt de kans om Logan te zijn. Hij weet zijn personage dieper uit te werken dan we eerder hadden gezien, waardoor zelfs de grootste Wolverine-hater (zijn die er überhaupt?) een zwak begint te krijgen voor deze man. Ook Tao Okamoto zet Mariko neer als een sterke vrouw, die moeilijk voor haar zelf kan staan met alle tradities in Japan. Logan brengt het sterke in haar naar voren, waar zij juist Logan om leert gaan met zijn zwakke punten. Deze twee acteurs weten van het middendeel van deze film een intrigerende ervaring te maken.
Over de finale wil ik hier niet teveel kwijt, maar kennelijk wilde Hollywood toch een villain en een eindgevecht. Toegegeven, na het middendeel is wat actie gewenst, maar de plot van deze film is zo vergezocht dat het niet echt kan boeien. Zo zijn er meerdere villains, meerdere helden, en ook personages waarbij je het gewoon niet meer weet. Even over je heen laten komen, de film is op dat moment al goed gemaakt. Ware het niet dat je je op dat moment al 1,5 uur aan het ergeren bent aan die 3D-bril, die je voor Jan met de korte achternaam op je neus hebt moeten zetten.
Mannen zien Japanse invloeden, vrouwen zien Jackman
Al met al is The Wolverine een leuk uitstapje in een uitgebreid X-Men universum. Meer stand-alone stories voor Wolverine zijn er voorlopig echter niet meer te vertellen, en het is maar goed dat hij volgend jaar weer de rest van het team gaat helpen in X-Men: Days of Future Past. En als je een idee wilt hebben waar die over gaat, moet je ook bij deze film moet even blijven zitten tijdens de credits.
