Dynasty Warriors 7: Empires

Voordat ik deze game speelde, was de Dynasty Warriors-serie vrijwel onbekend voor mij. Ik heb in een ver verleden bij een familielid een keertje Dynasty Warriors 4 gespeeld op Xbox, maar dat was dan ook mijn enige ervaring met de serie tot nu toe. Ik wist dan ook niet wat ik moest verwachten, maar achteraf was ik positief verrast.

Voor wie nog niet bekend is met de Dynasty Warriors-serie; Dynasty Warriors is een hack 'n slash die zich afspeelt in het oude China, waarin je als officier in een leger talloze soldaten afslacht en het gevecht aangaat met andere officieren. De Empires-spin off van de serie waar deze review over gaat, gooit hier nog een strategisch sausje overheen.

Niet alleen maar button-bashen
De Dynasty Warriors-serie wordt vaak bekritiseerd omdat je de veldslagen kunt winnen door alleen maar de aanvalsknop te spammen. In Dynasty Warriors 7: Empires is dit echter zeer zeker niet het geval. Dit werd meteen duidelijk toen ik een personage koos en de Normal-moelijkheidsgraad verkoos. Na twee uur gevecht na gevecht verloren te hebben (zonder te vloeken, natuurlijk!) had ik maar een nieuwe game aangemaakt op de in eerste instantie beschamende Easy-moeilijkheidsgraad, en kon ik me eindelijk in het spel gaan verdiepen.

Het spel heeft maar één modus: Empire Mode. Wanneer je een nieuwe game begint, kies je eerst een scenario en vervolgens kun je een bestaand personage of een zelfgemaakt personage kiezen. Dit personage is afhankelijk van het scenario een Ruler, een Officer of een Free Officer. Vervolgens kom je terecht in een versplinterd China. Als je een Ruler hebt gekozen, ben je de koning van een van de verscheidene koninkrijken. Als je een Officer hebt gekozen, dien je onder een Ruler en een Free Officer is een vrij man die bij geen enkel koninkrijk is aangesloten.

Het hoofdmenu van de Empire Mode

Vervolgens kom je in een ingewikkeld menu terecht waar je de strategische en roleplaying gedeeltes doorloopt. In dit menu kun je verscheidene acties kiezen die elk één beurt verbruiken. Zo kun je onder andere een invasie starten, je troepen herstellen, investeren in een regio of een officier inhuren. Na elke beurt verstrijken er enkele maanden en kun je weer wat nieuws kiezen. Echter biedt het menu zoveel opties, dat het maken van een keuze ingewikkeld wordt.

Resources & Fame
Met al deze acties kun je resources en fame verdienen. Er zijn drie soorten resources in de game, namelijk: food, information en gold. Deze resources heb je nodig voor verscheidene acties en het kopen van items. De fame die je hiermee verdient, heeft niet veel invloed in het spel, maar bepaalt wel wat voor einde je te zien krijgt aan het einde van de game en welke Stratagems je kunt gebruiken. Je kunt verschillende soorten fame verdienen, namelijk Kind, Evil, Wise, Brave, Orderly en Affluent. Als je het scenario uitspeelt, krijg het einde te zien van de soort fame die je het meeste verdient hebt.

Veni Vidi Vici
Het doel van het spel is om China te verenigen onder één vlag. Dit kun je geheel naar wens invullen. Je kunt beginnen als een Ruler, maar ook als Free Officer heb je de mogelijkheid om je eigen koninkrijk te stichten en hier Ruler van te worden. Als je begint als een Officer onder een bestaande koning is het mogelijk om met een partner te rebelleren tegen de koning. Vervolgens wordt je Ruler van dat koninkrijk.

Wat je ook kiest, het doel blijft om China te verenigen onder één vlag. Om dit doel te bereiken moet je gebieden van andere koninkrijken aanvallen en annexeren. Dit blijft doorgaan tot alle andere koninkrijken zijn uitgeroeit en jouw koninkrijk als enige over is. Het kan ook gebeuren dat andere koninkrijken het jouwe aanvallen, in dat geval zul je moeten verdedigen. Dit opzicht van het spel doet denken aan een game als Mount & Blade, waar je net als in deze Dynasty Warriors een sandbox krijgt met allerlei koninkrijken.

Het in stukken gescheurde China

Bases, Stratagems en Musou
Zodra je het gevecht aangaat, komt het spel redelijk overeen met de normale Dynasty Warriors. In de basis is het spel als elke andere hack 'n slash: je loopt met je personage naar een horde vijandelijke soldaten en drukt op je aanvalsknop tot ze allemaal dood zijn. Dit is wellicht een van de weinige aanmerkingen op het spel; gewone soldaten vormen geen enkele uitdaging en zijn te doden door simpelweg de aanvalsknop te spammen.

De diepte moet dan ook komen het innemen van basissen en het vechten met andere officers. À la Battlefield is de map verdeeld in verschillende allerlei bases. Om deze bases in te nemen moet je x vijandelijke soldaten doden. Als het aantal op nul staat, neem je de basis in en vult de basis zich met geallieerde soldaten. Dit moet je blijven doen tot je genoeg bases met elkaar hebt verbonden dat er een verbinding ontstaat tussen jouw thuisbasis en die van de vijand. Vervolgens kun je de vijandelijke thuisbasis aanvallen, en deze kun je veroveren door alle soldaten en/of de enemy commander te verslaan. Om het geren tussen alle basissen wat eenvoudiger te maken, heb je de beschikking over een mount die met een druk op de select knop naar je toe komt hollen.

Officers in gevecht

Dit klinkt allemaal simpel en makkelijk, wat het ook zou zijn als er geen vijandelijke officers waren die je het leven zuur maken. Op Easy zijn ze nog wel te pruimen, maar op Normal kunnen ze zich meten met jou en ben je na enkele tikken al een kwart van je health kwijt, laat staan als je op een nóg moeilijkere moeilijkheidsgraad speelt.

De Elite Unit Stratagem

Gelukkig heb je als officier nog enkele truukjes achter de hand, hoewel elke officier deze heeft. Als eerste heb je Stratagems, kaarten die je eenmalig tijdens het gevecht kunt inzetten. Aan het begin van elk gevecht kun je kiezen welke je Stratagems je meeneemt naar het slagveld. Zo heb je bijvoorbeeld de Elite Unit Stratagem, die een groepje elitesoldaten voortbrengt die vervolgens de vijandelijke officiers dwars gaan zitten. In de loop van het spel unlock je steeds meer Stratagems, die zeker op de hogere moeilijkheidsgraden een belangrijke troef kunnen zijn.

Een Musou-aanval

Verder beschik je ook nog over een Musou aanval. Dit is niets meer dan een special attack waar je een gevuld balkje voor nodig hebt, en het balkje is te vullen door simpelweg vijanden aan te vallen.

Schoonheidsfoutjes
Het mag best gezegd worden; Dynasty Warriors 7: Empires is geen grafische topper. Dat is echter geen probleem, want de gameplay biedt meer dan genoeg om hier een oogje dicht te knijpen. Wat echter wel storend is zijn de vele schoonheidsfoutjes in het spel. Het meest storende is dat zodra je een gevecht gewonnen hebt alles in het spel helemaal stopt, terwijl je zelf nog een seconde of tien kunt rondlopen. Dit betekent dat ook alle animaties van alle soldaten stoppen en alles en iedereen in het spel compleet bevroren staat, terwijl jij nog vrolijk rondhuppelt. Dit ziet er gewoon dom uit, en hoort niet in een triple-A game thuis.

Ook is het erg irritant dat als je snel veel vijanden in een basis afslacht, je soms midden in de spawn van een compleet nieuwe wave soldaten terechtkomt waar je meteen een mep van krijgt.

Verder kan het soms voorkomen dat je tijdelijk klem komt te zitten tussen dingen als hekken en vuurkorven als je er vlak langs af rent met je mount, wat nogal knullig is. Je zit nooit langer dan een paar seconden vast, maar frustrerend is het wel.

Rock, metal en Japanse stemmen
De soundtrack van de game bestaat vooral uit stevig rock/metal-achtige gitaarpartijen, wat wellicht doet denken aan bands zoals The Black Mages. Verder komt het spel exclusief met Japanse stemmen. De uitgever heeft bezuinigd op een Engelstalige voice-over, en naar mijn mening is dit een goede keuze geweest. Als manga- en animeliefhebber ben ik sowieso een voorstander van de originele Japanse stemmen, zeker gezien de voice-over vaak een stuk knulliger klinkt. Voor mensen die Japans echt niet uit kunnen staan, is dit wellicht een misser, maar voor mij persoonlijk zeker geen minpunt.

Veel speelplezier
Een enkel scenario biedt je vijf tot tien uur gameplay, en er zijn op het moment van schrijven zes scenario's beschikbaar. Meer scenario's zijn als DLC beschikbaar. Bovendien kun je de scenarios op verschillende manieren doorspelen, door steeds met een ander type personage te spelen. Afhankelijk van de moeilijkheidsgraad ben je dus 30 tot 60 uur bezig om alle non-DLC scenarios uit te spelen.

Ook is het mogelijk om met punten die je verdient in de Empire-modus kleding te unlocken waar je je eigen personage mee kunt uitdossen, wat de replayability verder vergroot.

Conclusie
Dynasty Warriors 7: Empires biedt een goede mix van hack 'n slash en strategie, die zowel liefhebbers van de serie als nieuwskomers als mijzelf weet te binden. Hoewel het spel in het begin wellicht intimiderend over kan komen door de ingewikkelde en onhandige menu's, biedt het veel plezier voor de speler die even doorbijt, en vervolgens heel China weet te overheersen.

Exclusief voor PlayStation 3