Inazuma Eleven 2: FireStorm & Blizzard

'Absurd' is wat Inazuma Eleven 2: FireStorm & Blizzard het beste omschrijft. De combinatie van voetbal en turn based-actie is nog steeds een beetje vreemd. Daar waar het eerste deel slechts draaide om het veroveren van de eerste plek van Japan, gaat deel twee over buitenaardse wezens die de wereld willen veroveren via voetbal. Euh, ja, zoiets.

Hoewel in werkelijkheid er meer dan een jaar tussen Inazuma Eleven en zijn opvolger zit, pakt FireStorm of Blizzard het verhaal op alsof er een week verstreken is. De Inazuma-jongens zijn nog helemaal opgewonden door hun overwinning in de Final Frontier in Japan, niet wetende wat hen nu boven het hoofd hangt. Een groep buitenaardse wezen is ervan overtuigd dat alles op aarde wordt beslist met voetbal. Zij daagt daarom alle voetbalteams in Japan uit om hen te verslaan. Zo niet, dan nemen zij Japan over. Euforisch of niet: er moet gewerkt worden. En hard ook.

Weg met die aliens!
Langzaamaan stampt de Alius Academy, het buitenaardse voetbalteam, club voor club de grond in. Letterlijk, want na een overwinning wordt de school, de club en het voetbalveld bijna onherstelbaar vernield. Aan Mark Evans de taak om, als aanvoerder van zijn team, de Inazuma Eleven wederom te leiden naar de overwinning. Die rode draad is best onderhoudend. Het spel neemt de tijd om personages uit te lichten, zodat je hen gaat (her)kennen. Dat komt het verhaal, de sfeer en uiteindelijk ook je inlevingsvermogen ten goede. Je wíl die aliens gewoon een pak rammel geven!

Je missie om de buitenaardse wezens een fikse schop onder hun hol te verkopen reikt over heel Japan. Jouw huidige team is lang niet zo sterk als het zou willen zijn, aangezien je meerdere malen een pak rammel hebt gekregen van die aliens. Je gaat dus op zoek naar versterking en die vind je in alle hoeken en gaten van Japan. Vervolgens moet je hen overtuigen zich bij jouw team te voegen en dat gaat niet gemakkelijk. Die gerekruteerde spelers zijn vaak al lid van een ander team en die laten zij niet zomaar in de steek.

Niet lullen, maar pellen
Je bent dus ontzettend veel tijd kwijt aan het verzamelen van spelers. Dat is op zich nog geen groot probleem, want we kennen meer spellen die hun gameplay op die manier oprekken (kuch, Mass Effect 2, kuch). Het probleem met Inazuma Eleven 2 is dat het weinig wegheeft van een traditionele zak-RPG en dat gaat je irriteren wanneer je gewoon even lekker wil spelen. Omdat het verhaal zo enorm van belang is – wat natuurlijk positief is – en iedereen en alles heel goed uitgediept wordt – wat eveneens een pluspunt is – scrol je door ontiegelijk veel tekst. Dat haalt echt álle vaart uit het spel en bevordert het gevoel van ‘even mijn DS pakken’ niet. Je wil wel spelen, maar het mag gewoon niet.

Als je dan eenmaal niet meer over de bal lult en er daadwerkelijk mee speelt, dan ontdek je het meest unieke voetbalspektakel die je in een game zult aantreffen. Je bestuurt de personages niet direct, maar kunt hen door middel van touchscreencommando’s de juiste weg wijzen. Wanneer er een botsing ontstaat, dan wordt het spel stilgelegd en krijg je opeens turn based-actie voor je kiezen. Het is een ware verademing om gewoon eens op je gemak te gaan bepalen wat je volgende move is: tackelen, duwen of je speciale aanval inzetten?

Shaolin Soccer
Want het is en blijft een Japanse RPG, ook al gaat hij over voetbal, dus zijn er speciale aanvallen die niet te overtreffen zijn zonder zelf een speciale aanval in te zetten. Verwacht dus een zeker Dragonball-gehalte en combineer dat met Shaolin Soccer. Dat betekent awesome camerahoeken, vette draken, geweldige sprongen, overdreven uithalen en meer lichtflitsen dan een epilepsiepatiënt kan hebben. Overigens heel mooi en vloeiend in beeld gebracht, dat moet gezegd worden.

Er zijn talloze van die speciale aanvallen in Inazuma Eleven 2: FireStorm en Blizzard te vinden, niet in de laatste plaats omdat er meer dan vijftienhonderd (!) personages aanwezig zijn. De aanvallen kunnen ook evolueren, waardoor ze in gedaante en aanvalskracht veranderen. Want nogmaals: het is en blijft Japans. Elke speler kan meerdere van die aanvallen aangeleerd krijgen en het is aan jou om te bepalen wie welke rol in het veld krijgt. Jij als speler bent natuurlijk de échte aanvoerder en coach en bepaalt wie er wel of niet op de bank blijft zitten. Als je de tijd neemt om met Inazuma Eleven 2 aan de gang te gaan, dan ontpopt zich ook nog eens een diepe RPG waar je jezelf lekker in kunt verliezen.

Conclusie
Ondanks het traag op gang komende verhaal en de ellendige hoeveelheid tekst waar je doorheen moet worstelen, biedt Inazuma Eleven 2: FireStorm & Blizzard je enorm veel speelplezier. Je hebt het grootste gedeelte van zo’n wedstrijd in de hand (de willekeur uit het vorige deel is daarmee niet verholpen) en kunt er lekker voor gaan zitten om te bepalen wie welke aanval krijgt, waar diegene dan moet staan en hoe alles verder bij je eigen strategie past. Of je het eerste deel nou gespeeld hebt of niet: wij raden je aan naar digitaal Japan af te reizen, zodat je aliens kunt verslaan die denken dat voetbal het belangrijkste ooit is. Dat is al een grinnik waard. En grinniken zul je.