Terraferma
Op 8 maart 2012 gaat de film Terraferma van regisseur Emanuele Crialese in première. De film won op het festival in Venetië de Grand Prix du Jury en werd tevens de Italiaanse inzending voor de Oscars. De film heeft onder andere Filipo Pucillo, Donatella Finocchiaro, Mimmo Cuticchio in de hoofdrollen. Is deze film de moeite van het kijken waard? Je leest het hier.
Sicilië is van oudsher een visserseiland. Terraferma betekent letterlijk “vast land”. Het verhaal speelt zich af op Linosa, een vulkanisch eiland bij het Italiaanse eiland Sicilië. De visser Ernesto wordt door zijn kleinzoon Filippo op de boot geholpen. De familie heeft moeite om maandelijks de eindjes aan elkaar te knopen aangezien de visserij al tijden weinig winstgevend meer is. Om in hun onderhoud te kunnen voorzien besluiten ze om hun huis in de zomer deels te verhuren aan toeristen. De moeder van Filippo, Guilietta, wil een beter leven voor haar zoon en besluit om na de zomer op het vasteland te gaan wonen.
In de zomer zijn drie toeristen geïntresseerd om het huis van de familie te huren. Als Ernesto en Filippo een dag op zee aan het vissen zijn ontdekken ze in open zee een klein bootje met daarop Afrikaanse immigranten. Ze besluiten de ‘wetten van de zee’te volgen en nemen de immigranten aan boord. Bij terugkomst op Linosa ontfermen ze zich over een hoogzwangere vrouw. Haar nemen ze mee naar huis waar de vrouw bevalt. Deze gebeurtenis stelt de vissersfamilie voor een lastige keuze: humaniteit of het naleven van de immigratiewetten.
De film brengt prachtige beelden en een mooie sfeer over op de kijker. De film bevat veel shots met prachtige plaatjes van kusten en een azuurblauwe zee. Het verhaal van de film is echter wat aan de slappe kant. De problematiek van Afrikaanse immigranten wordt mooi in beeld gebracht maar bevat weinig nuance. Het komt de kijker over alsof de politie fout is en de immigranten zijn te sterk het slachtoffer. Deze problematiek is in werkelijkheid veel ingewikkelder en wordt in deze film te eenzijdig naar voren gebracht. Als documentaire had deze problematiek wellicht beter in beeld gebracht kunnen worden.
