Boek: J.A.Blaauw - Moord op een diender
Zestig agenten, veldwachters, marechaussees en zes jachtopzieners zijn in Nederland tussen 1875 en 2011 vermoord. Oud-commissaris J.A. Blaauw deed onderzoek naar deze moorden en beschreef ze zo goed mogelijk in Moord op een diender.
Johannes Albertus (Jan) Blaauw begon zijn veertigjarige carrière bij de Rotterdamse politie op bureau Charlois. Als eerste Nederlandse agent kreeg hij een opleiding bij de Amerikaanse FBI. Via de kinderpolitie, moordzaken en de narcoticabrigade beëindigde hij zijn carrière als hoofdcommissaris van de Rotterdamse politie. Eerder schreef hij al boeken over onder andere de Puttense Moordzaak.
Moord op een diender gaat dus over de moorden op Nederlandse wetsdienaren. Het mag vanzelfsprekend zijn dat er van de moorden uit de recentere geschiedenis meer informatie voorhanden is dan die van meer dan honderd jaar geleden. Toch zijn de moorden van heel lang geleden niet met een paar woorden afgegaan. Zichzelf baserend op oude politierapporten, nieuwsbladen en andere bronnen weet Blaauw vaak toch een zeer compleet beeld te geven. Hierbij komen niet alleen de moorden zelf aan bod maar zeker ook de aanleiding en hoe het met de verdachten en familie van de slachtoffers vergaan is. Vooral het taalgebruik uit die vervlogen tijden is heerlijk om te lezen.
De meer recente moorden komen wat uitgebreider aan bod maar overheersen de oude absoluut niet. Blaauw heeft hierin een mooie tussenweg weten te vinden. Ook de moorden waar hij zelf (in)direct bij betrokken was worden niet extra belicht ten opzichte van anderen. Wat wel heel erg opvalt, zijn de lage straffen die uitgedeeld worden. Als de (vermeende) moordenaars al veroordeeld werden was het vaak voor doodslag en niet voor moord.
Dit is een boek om een keer door te lezen maar die je niet snel een tweede keer uit de kast zult trekken. Hiervoor is het toch iets te veel een opsomming van feiten. Door de aard van het boek is daar weinig aan te doen natuurlijk. Het taalgebruik en de quotes uit vervlogen tijden geven het geheel wel wat afwisseling en een iets hogere entertainmentfactor maar weten de sleur toch niet te doorbreken.
