Film: Mr. Popper's Penguins

Thomas Popper (Jim Carrey) is een succesvol makelaar in groot onroerend goed. Hij is geweldig in zijn werk en staat op het punt partner te worden bij het makelaarskantoor waar hij in dienst is. Thuis is hij minder succesvol, hij is gescheiden van zijn vrouw en de band met zijn zoon en dochter is niet geweldig. Zijn eigen vader was er in zijn jeugd ook niet veel, als wereldreiziger sprak Pa Popper zijn zoon alleen via een lange-afstandsradio.

Mr. Popper's Penguins: Popper met een pinguin

Mr. Popper's Penguins is een kinderboek uit 1938 waarin een man, Mr. Popper, en zijn familie de zorg krijgen over een pinguïn en daarna een hele groep soortgenoten. Carreys Tom Popper is niet de simpele huisschilder uit het boek, maar het idee is hetzelfde: zijn rondreizende vader laat hem, na diens dood, een Ezelspinguin na. Popper wil hier meteen vanaf: oprotten met dat beest. Naarstig probeert hij ervoor te zorgen dat de vogel weer wordt opgehaald, maar een communicatieprobleem levert hem nog vijf dieren op. Het zestal krijgt de sympathie van Poppers kinderen en omdat hij de hernieuwde band met zoon en dochter wel op prijs stelt, houdt hij de dieren nog een tijdje.

Waar dit toe leidt is een succesvol zakenman die zijn werk er een beetje bij laat liggen en zijn rol als vader hervindt. De pinguïns zijn schattige huisdieren en zorgen voor een komische noot in Poppers leven. Hij zorgt ervoor dat ze zich meer thuisvoelen in zijn New Yorkse appartement door het winterse weer naar binnen te halen (met alle ijs en sneeuw die daarbij komt kijken), verse vis op de markt te halen en samen met de kids te zorgen voor voldoende vermaak.

Mr. Popper's Penguins: Popper met sneeuw in huis

Jim Carrey is zijn filmloopbaan begonnen door de grapbroek uit te hangen, maar zijn rol als komiek is in deze film wat meer beperkt. Initieel is hij het slachtoffer van een komisch uitgangspunt, maar later groeit hij uit tot een vaderfiguur voor zowel de vogels als zijn eigen kinderen. De grappen en grollen komen van de pinguïns, die alle zes over eigen karaktertrekjes beschikken en ook daadwerkelijk gespeeld worden door echte getrainde pinguïns, zij het in sommige scènes vanzelfsprekend aangevuld met computerkunsten.

Hoewel de film initieel dreigt een aaneenschakeling van flauwe gekke-vogelmomenten te worden, neemt de neiging per se grappig te willen zijn later af. Wanneer Popper de vogels begint te accepteren in zijn leven wordt zijn verhaal voor de kijker ook draaglijker en komt de ware aard naar boven: Mr. Popper's Penguins is een sympathieke familiekomedie. Het is een verhaal over iemand die door zijn daddy issues zelf zijn eigen kinderen niet kan peilen, maar uitgerekend door een cadeau van zijn vader de band toch weet aan te halen. Dat maakt het een film die niet bulkt van de hilariteit, maar leuk wegkijkt en zeker geschikt is voor een gezinsuitje. Dat laatste wordt onderstreept door het gegeven dat de film ook in een Nederlands nagesynchroniseerde versie verschijnt.