Boek: Charles D'Ambrosio - Het dodevissenmuseum
Charles D’Ambrosio wordt besschouwd als een van de beste hedendaagse Amerikaanse verhalenschrijvers en wordt vergeleken met niet de minste namen zoals James Salter, Jhumpa Lahiri en F. Scott Fitzgerald. Dit schept hoge verwachtingen voor de vertaling van de bundeling van enkele van zijn eerder verschenen verhalen: Het dodevissenmuseum.
Voorbijganger
De acht verhalen uit deze bundel bevatten personages die niet worden toegelachen door het leven. Neem bijvoorbeeld de jongen die tijdens het kamperen van zijn vader hoort dat zijn ouders gaan scheiden, ex-junks die van huis tot huis gaan voor een zogenaamde liefdadigheidsinstelling en een suïcidale klusjesman in de porno-industrie. De lezer deelt een klein aantal pagina’s in de bezigheden van deze mensen, even meeliftend op diens kleurloze leven als een vluchtige voorbijganger. Op het moment dat er ingehaakt wordt gebeurt er niets bijzonders, maar dat maakt het des te bijzonderder.
Krachtig in eenvoud
Geen grootste gebeurtenissen, heldendaden of uiterste dieptepunten; de verhalen van D’Ambrosio blijven vrij vlak in hun setting. De intrigerende invulling komt van de uitstekende beschrijving van de karakters van de personages. D’Ambrosio heeft maar een aantal bladzijdes nodig om duidelijk te maken wat hun verleden was, heden is en toekomst zal zijn. Door zijn schrijfstijl heeft ieder verhaal wat weg van een compacte roman, waarbij je even op adem moet komen wanneer het uit is gelezen. Wie door de vlakheid van de setting heen kan kijken ontdekt mooie, zorgvuldig geformuleerde zinnen binnen een kleine wereld waarin echte mensen hun weg proberen te vinden. Voor Het dodevissenmuseum moet je echt even de tijd nemen.
