Film: The Fighter
Onze Yuri van Gelder is niet de enige topsporter die door drugs zijn carrière als topsporter (bijna) heeft verknald. Er is een lange lijst met namen. Een ervan is die van Richard 'Dicky' Eklund. Dicky was een lichtgewicht bokser van 1975 tot 1985 en halfbroer van voormalig WBU Wereldkampioen Micky Ward. De film The Fighter is gebaseerd op het wel en wee van de twee broers. Voordat ik de film ging kijken, dacht ik dat de film twee kanten op kon: een standaard boksfilm of een drama over drugs. Gelukkig is het een mooie combinatie van beide geworden.
Micky Ward (Mark Wahlberg) is opgegroeid met boksen. Vroeger heeft zijn halfbroer Dicky (Christian Bale) hem alles over boksen geleerd, maar nu is Dicky een losbandige herrieschopper geworden die Micky steeds in de steek laat bij zijn trainingen. Micky's moeder en manager Alice (Melissa Leo) probeert voor Micky goede gevechten te regelen zodat ze wat geld kunnen verdienen, maar de gevechten zijn steeds te oneerlijk voor Micky, die steeds vernederende verliezen te verduren krijgt. Als Micky door zijn vriendin Charlene (Amy Adams) met de neus op de feiten wordt gedrukt en hij een aanbod krijgt van een andere partij, begint hij te twijfelen. Zal hij het boksen opgeven, door blijven boksen onder begeleiding van zijn hechte familie, of moet hij in zijn eentje zijn bokscarrière zien te vervolgen?
Wat als eerste opvalt aan The Fighter, is dat de personages levensecht worden neergezet. De acteurs in de film leveren zeer sterk spel, wat de film zeker goed doet. Bij de aftiteling zie je de echte Micky Ward en Dicky Eklund, en zie je in één opslag dat zij het zijn zonder te weten hoe ze er in het echt uitzien. Dit komt ter rekening van Mark Wahlberg en Christian Bale, die hun personages perfect neerzetten. Vooral Christian Bale blinkt uit met zijn maffe gepraat en lichaamshouding, terwijl Wahlberg's personage meer van het sterke stille type is, waardoor zijn prestatie minder goed opvalt. De film is wel een American Dream-verhaal, waardoor de personages (vooral Dicky) soms onwerkelijk veel wilskracht en energie lijken te hebben. Toch wordt het drama op een laag pitje geserveerd en wordt de opsmuk ingetogen gebracht waardoor je dit voor lief neemt. Verder voelt de romantiek tussen Micky en Charlene een beetje onecht aan en veranderen de personages (vooral Charlene) soms wel erg snel van gedachten. Maar zo zijn veel mensen in het echt ook waardoor dit maar voor een zwakke irrititatie zorgt.
De film bevat humor, drama en actie, wat perfect wordt gedoseerd. Het drama ontstaat vooral uit de verloren partijen, de moeilijke familiesituatie van Micky en de drugsproblemen van Dicky. Het is mooi dat er niet al te emotioneel wordt ingegaan op de drugsverslaving van Dicky, zodat The Fighter op geen enkel moment een melodrama wordt. De film is juist redelijk luchtig, wat vooral komt door de lichte humor die tijdens de gehele film aanwezig is. Het is erg plezierig om naar de dynamiek van de familie te kijken. De familie bestaat uit moeder Alice, (stief)vader George, zeven (!) dochters en de twee zonen Dicky en Micky (op zich al grappig). De familie probeert de problemen van Dicky te negeren, die zijn drugsproblemen op humoristische wijze onder de radar probeert te houden. Het drama en de humor liggen bij Dicky heel erg dicht bij elkaar, waardoor hij een interessant personage is om naar te kijken. Ook is het erg leuk om te zien hoe de dochters ruzie zoeken met Charlene en hoe de vader van Micky elke keer op zijn kop krijgt van zijn vrouw.
The Fighter blijft interessant van begin tot eind. Als je net denkt dat de film een beetje dreigt in te zakken, komt er een stukje met lekkere gitaarmuziek voorbij die de film weer helemaal doet opleven. Het merendeel van de actie komt wel pas helemaal aan het einde aan bod en de gevechten zijn niet zo episch als bij andere boksfilms zoals Rocky, Raging Bull of Cinderella Man. Dit komt vooral omdat ze een beetje snel voorbij lijken te gaan. Toch zijn de gevechten tof om te zien en zijn ze aardig realistisch neergezet. Bij andere boksfilms kunnen de boksers honderden klappen incasseren, waarin het lijkt alsof ze het nog vrijwillig doen ook, maar bij The Fighter lijken de gevechten meer op de werkelijkheid gebaseerd. Doordat de camera's soms (zwart-witte) televisieschermen in beeld brengen tijdens het gevecht, krijg je een reëel gevoel waardoor je meer in het gevecht wordt gezogen.
The Fighter is over het algemeen een zeer goede film. Het verhaal over de twee broers is belangrijker in de film dan de gevechten van Micky, maar dit verhaal wordt sterk uitgewerkt waardoor de film een genot is om naar te kijken. Het drama wordt redelijk luchtig gebracht waardoor je emotioneel misschien niet helemaal wordt meegesleept in het verhaal, maar de film wel zeer lekker wegkijkt. Ook worden de personages zeer leuk neergezet waardoor je ze een warm hart toedraagt en worden de gevechten mooi en realistisch in beeld gebracht. Dit maakt The Fighter tot een geweldige biopic van de twee boksende halfbroers.
