CD: Hurts - Happiness
Vanuit het niets duiken ze op. Op de radio wordt je er zo ongeveer mee doodgegooid. En de tracks blijven maar in je hoofd circuleren. Ja, ik heb het over de Britse band Hurts. De band bestaat uit twee heren. Theo Hutchcraft neemt de vocalen voor zijn rekening en de synths worden bespeeld onder de verantwoording van Adam Anderson.
Als ik het album Happiness zo in m'n handen houd en eventjes een paar seconden naar de cover art staar, zie ik toch echt geen emotie bij de twee heren die met een zwart-witfoto de cover sieren. De cover art verklapt dus weinig over de muziek die de band zoal op het album heeft gezet. Daarom gooi ik nieuwsgierig de plaat in de cd-speler en track één, Silver Lining, begint te spelen. Een elektronisch deuntje leidt de track in, maar gaat al snel over naar het eerste couplet waar de muziek nogal rustig is en je de vocalen van Theo hoort. Het refrein daarentegen klinkt lekker, zelfs een beetje Keltisch.
Track twee, genaamd Wonderful Life, is de eerste single van het album. Hier is het intro juist weer erg rustig en spelen er zelfs neigingen op om op 'Next' te drukken. Maar zodra het refrein klinkt zijn die neigingen weer in zijn geheel vertrokken. Een strak refrein waarbij de synths zorgen dat het niet al te depressief is. Better Than Love valt op als je zo door het album zapt. Het zit wel een beetje in de lijn van het album qua stijl, maar heeft een compleet andere sound. En het tempo ligt hier ook een stuk hoger dan bij de rest van het album.
De track Devotion vind ik ook het melden waard. Het is een duet met Hurts en niemand minder dan Kylie Minoque. Je merkt dat de track toch wel volgens de Hurts-standaard (voor zover je het een standaard kan noemen) is opgenomen. Maar de mooie stem van Kylie maakt de track weer veelzijdig en zo hoor je toch eens wat anders op het album dan alleen de mannenstem van Theo. Ook hier zijn de koren in de refreinen duidelijk aanwezig, zoals deze ook in de eerste track zaten.
Happiness is een goed album. Ik heb nu een goed beeld kunnen krijgen van de band. Ze laten zien dat ze een hoop verschillende kanten uit kunnen en dat ook gaan. Maar toch komt elke track op de een of de andere manier wel met elkaar overeen. De muziek is enigszins mysterieus, maar wekt ook weer nieuwsgierigheid naar de rest.
