Concert: John Legend and The Roots
Soul 2.0
De economische en politieke situatie in de VS de afgelopen jaren was een goed aangrijpingspunt voor John Legend en The Roots om enkele soulvolle (protest)liederen in een nieuw jasje te steken. Het
album Wake Up! is de uitkomst van deze samenwerking en liet een zeer
sterke indruk achter. Het grootste gedeelte van de nummers kan in deze
tijdsgeest nog prima mee, waardoor de plaat ook niet outdated maar
gewoonweg updated klinkt: Soul 2.0. Nu is het met zo'n samenwerking maar
afwachten of het ook ooit live ten gehore gebracht kan worden. Het gaat
wel om artiesten die hun tourschema's op elkaar moeten aanpassen namelijk. Toch is dat enigszins gelukt en na Londen was Amsterdam de
gelukkige waar The Roots en John Legend samen het podium beklommen.
Beklommen is eigenlijk niet het goede woord, aangezien het podium van de HMH was omgebouwd tot prachtig decor. De cover van de plaat was huizenhoog nagebouwd, inclusief Deli & Grocery Store waar de band uit kwam lopen en een werkende lantaarnpaal. De megaletters WAKE UP staan gestapeld op elkaar en veranderden elk nummer wel van kleur. Ondanks de kou en de problemen op de weg was de uitverkochte zaal behoorlijk gevuld. Alleen achterin en aan de zijkanten van de zaal was nog ruimte. Degenen die niet meer in Amsterdam geraakten zullen erg teleurgesteld zijn, de in totaal twaalf muzikanten zorgden namelijk voor prachtig soulvertier op de eerste echte besneeuwde dag van dit jaar.
Iets na 21.00 uur werd de zaal donker en werd het indrukwekkende decor zichtbaar. 'Hard Times' van Baby Huey & The Babysitters werd ingezet en met één van de beste nummers van de plaat zetten de heren meteen hoog in. Een betere 'begeleidingsband' dan The Roots kun je bijna niet krijgen, drummer Questlove zet de toon, de baslijnen dreunen door de zaal en het geheel klinkt strak, heel strak. 'Compared To What' volgt net als op de plaat 'Hard Times' succesvol op, inclusief spetterende saxofoonsolo. Met het inspirerende 'Little Ghetto Boy' komt de kracht van de samenwerking echt naar boven; de symbiotische afwisseling van cleane vocalen en vurige raps werpt zijn vruchten af. Als dan ook de drie dames van het achtergrondkoor mee gaan doen is het soulfeest compleet. De heren laten zien dat het Wake Up! project vooropstaat bij deze show. Na 'Hang On In There', 'Our Generation' en de energieke dub-klanken van 'Humanity' komt John Legend pas met een eigen nummer op de proppen. 'Save Room' wordt enthousiast meegezongen door de vele dames in het publiek en ook het Stevie Wonder intermezzo slaat aan. Legend zet door met 'Green Light' en vervolgens is het de beurt aan The Roots. 'Dear God 2.0' schalt uit de speakers. Het middenstuk van de show is voor eigen materiaal zo schijnt. In 'Again' wisselen Legend en The Roots hun vocalen en raps soepel af en met 'Used To Love You' gaan de handen van de hele zaal op elkaar. Die blijven applaudisseren en 'soulclappen' tijdens de up-tempo versie van 'The Seed 2.0' die subliem doorloopt in 'Moving On Up' van Curtis Mayfield.
Waar Estelle nog meezong in Londen, was het hier Jessica Wilson die 'You Got Me' vocaal opluisterde. De band zette in volle vaart door met 'Wake Up Everybody' dat overliep in de Arcade Fire cover 'Wake Up'. Na een dansbaar en voornamelijk energiek uurtje trappen de heren op de rem. Het prachtige 'I Can't Write Left-Handed' van Bill Withers creëert kippenvel en de explosieve freaky gitaarsolo tegen het einde gaf je rillingen tot aan je tenen. John Legend gooit er in de encore 'Ordinary People' tegenaan. The Roots blazen de boel op met 'The Fire' en met een tien minuten durende 'Shine' komt er een sfeervol einde aan de erg goede show. Een samenwerking die zijn vruchten afgeworpen heeft en in 2.0 versie net zo veel indruk maakt als de gouden oude uitvoeringen.
Tekst: Joost Melis
Foto's: Charlona Teerlink
Bekijk ook de volledige fotoreportage op de FP en in groter formaat op het muziekforum.
