Saw II

Gespeeld op Xbox 360
Ook beschikbaar op PlayStation 3

Ik weet nog goed dat ik naar de bioscoop ging om Saw te zien. Ik had de geschikte leeftijd nog niet bereikt maar kon toch binnenkomen. De gruwelijke beelden die ik die avond te zien kreeg, bleven nog jaren op mijn netvlies gebrand. Onbegrijpelijk dat zoiets leuk zou moeten zijn om naar te kijken. Enkele jaren later kon ik het wel waarderen, maar na het zien van twee Saw-films, was ik klaar met de formule. Weet de game dezelfde waanzin op het beeld te toveren?

Nee. Zo, dan kun je nu stoppen met lezen, of jezelf de vraag "waarom?" stellen en nog even verder lezen. De game begint uiteraard met Jigsaw die maar al te graag een spelletje wilt spelen. Jij hebt een sleutel onder je oogkas en je zal een hechting open moeten snijden om deze sleutel uit je eigen gezicht te snijden. Hiermee maak je een gespijkerde berenklem los die op je nek gebonden zit en je bent klaar om te gaan. Dit doe je overigens met Michael Tapp, die je misschien herkent uit de films. Verder heeft de game bijzonder weinig te maken met de verhaallijn van de films en dat zal je vermoedelijk ook maar weinig kunnen schelen.

Voor hen die zich afvragen hoe je van een film als Saw een game kunt maken en dit nog niet hebben ondervonden met de eerste game, zal ik de basis van Saw II toelichten. Als gevangene en speelobject van Jigsaw zal je door lugubere ruimtes moeten wandelen en word je hier en daar geconfronteerd met je dubieuze verleden, waar Jigsaw uiteraard alles van af weet. Deze confrontaties zorgen vaak voor de meest lugubere situaties waarin je een keuze zal moeten maken die of jou een pijnlijke dood laat sterven, of de persoon die betrekking heeft tot de situatie. Dit is het eerste punt waar Saw II jammerlijk faalt. In de game zal je namelijk nooit twijfelen wat je zal doen en zal je nooit in de knoop komen te zitten met het moraal van de hoofdpersoon. De game weet dit simpelweg niet goed over te brengen en dit soort dilemma's doen het nu eenmaal beter op het grote doek wanneer jij geen controle hebt over de hoofdpersoon.

Zoals ik al vertelde zal je in Saw II veel tijd doorbrengen in donkere kamertjes, gangen vol glasscherven en andere pijnlijke objecten en balanseer je nonstop op het randje van de dood. Zo nu en dan zul je een deur openen waar een kettingreactie in gang wordt gezet waardoor er een enorme hakbijl door de deuropening vliegt om jouw darmen door midden te hakken. Aan jou is het de taak om een snelle knoppencombinatie in te drukken om deze hakbijl te ontwijken. Hiermee zijn de controls beschreven. Je wandelt met de analoge stick door de levels heen, maar verder is Saw II een aaneenstapeling van knopjes indrukken op het moment dat deze op het scherm verschijnen. Het trucje met de hakbijl wordt in meerdere vormen herhaald en zelfs een confrontatie met een ander persoon resulteert vaak in simpele timingspelletjes om de aanvallen van een tegenstander te ontwijken of te counteren. Het werkt prima, maar neemt een enorme lading aan vrijheid weg in de controle over je hoofdpersoon en dit is nu juist waar een game als Saw het van moet hebben als het gaat om spanning.

Saw II kent vrijwel dezelfde graphics als het eerste deel, met hier een daar wat kleine verbeteringen als het gaat om verlichting en textures. Deze verbeteringen weten de game echter niet naar het juiste niveau te trekken en dit nog altijd vol met grafische foutjes en onvolmaaktheden. De bloederige gruwelijkheden die de game neer probeert te zetten, zijn mede door de gebrekkige graphics niet overtuigend genoeg. De game is tevens uit te spelen in een enkele werkdag en ondanks de toegevoegde collectibles, zoals tapes met daarop karakter-verdiepende opnames, kent Saw II weinig redenen om nogmaals gespeeld te worden.

Conclusie
Saw II is een teleurstelling bij een toch al niet al te hoge verwachting. Laat ik voorop stellen dat de game niet heel slecht is, anders was de toon van deze recensie anders geweest. De game haalt het simpelweg niet bij de films als het gaat om spanning en knarsende kiezen vanwege de bloederigheid. De druk-snel-op-deze-knop-gameplay komt niet goed uit de verf en ook de puzzels zijn vaak oppervlakkig en in enkele seconden op te lossen. Want to play a game? I rather not.