Film: Cell 211

Cell 211 is een Spaanse gevangenisfilm uit 2009 die vrij succesvol was op de vele filmfestivals waar de film te zien was. Ook in Hollywood is de film blijkbaar niet onopgemerkt gebleven, de eerste geluiden van een remake zijn al te horen. Binnenkort kunnen wij gelukkig het origineel in de bioscoop bekijken.

Juan Oliver heeft een nieuwe baan als gevangenisbewaarder en meldt zich een dag voor zijn eerste werkdag voor een kennismaking met de instelling, zijn nieuwe collega's en helaas voor hem ook met de gevangenen. Juan raakt bij een ongelukje in de gevangenis gewond en wordt even snel ondergebracht in een ongebruikte cel voor verzorging. En juist op dat moment barst de hel los in de gevangenis. De gevaarlijke en beruchte crimineel Malamadre leidt een opstand van de gevangenen en Juan zal heel snel moeten leren zich als crimineel te gedragen om levend de gevangenis te kunnen verlaten.

Juan, vertolkt door Alberto Ammann, heeft door zijn waardevolle kennis van buitenaf een groot voordeel ten opzichte van de gevangenen. Hij kent de procedures, is bekend met de gedachtegang van de buitenstaanders en is op de hoogte van de eisen van de gevangenen. In eerste instantie bespeelt hij met deze kennis de leiders van de opstand vooral om zijn collega's de mogelijkheid te geven om hem te bevrijden en de opstand neer te slaan. Grootste prioriteit hierbij is het vermijden van een ware veldslag en daarom is hij genoodzaakt ook de gevangenen te helpen. Het duurt niet lang voordat hij invloed op Malamadre kan uitoefenen, maar als de situatie complexer wordt is hij genoodzaakt om een gemeend verbond te sluiten met Malamadre.

Ammann speelt Juan duidelijk onderscheidend van de gevangenen en dat werkt in het begin misschien niet altijd even goed. De acties van Juan zijn voor de kijker overduidelijk verdacht en dat maakt het vertrouwen wat hij krijgt van Malamadre op sommige momenten wat twijfelachtig. Naarmate de film vordert en de doelen van Juan steeds meer overeenkomen met de gevangenen verdwijnt dit echter steeds meer. Het spel van manipulatie blijft ondanks dit echter de hele film lang vermakelijk.

De veruit opvallendste rol is weggelegd voor Luis Tosar, die de extravagante crimineel Malamadre speelt. Hij speelt hem intens en dominant en geeft hem een gevaarlijke uitstraling. Hij is niet heel intelligent, maar weet een goed idee wel op waarde te schatten en dat maakt het verbond met de intelligente Juan ondanks het kritiekpuntje van bovenstaande paragraaf toch wel begrijpelijk.

Hoewel het grootste gedeelte van de film zich afspeelt achter de tralies zijn er ook twee karakters uit de buitenwereld die erg belangrijk zijn voor de film. Dit zijn de keiharde, bijna sadistische, gevangenisbewaarder José Utrilla, die een van de grootste tegenstanders van Malamadre en Juan wordt, en Juans zwangere vrouw Elena. Vooral Antonio Resines als Utrilla komt sterk over.

Doordat de situatie uiteindelijk complexer blijkt dan je als kijker in eerste instantie verwacht komen er een stuk meer elementen naar voren dan je zou denken. De situatie wordt politiek beladen, leidt tot een hele media-heisa en de rellen zullen zich niet alleen achter de tralies afspelen. Het geeft de film net iets extra's in vergelijking met soortgelijke films.